รายละเอียด : คุณแม่แก้ขัด

คุณแม่แก้ขัด

‘ฮือ... ฉันไม่ไหวแล้วก้อย ความรู้สึกของฉันในตอนนี้มันเหมือนมีใครเอามีดมากรีดลงที่หัวใจของฉัน มันเจ็บปวดเหมือนตกนรก...ทั้งที่ยังหายใจ’ เสียงสะอึกสะอื้นปิ่มจะขาดใจของอรุณรดาที่บอกผ่านโทรศัพท์มือถือมาเมื่อสิบห้านาทีก่อนนั้น ทำเอาเกวลินผู้เป็นเพื่อนรักต้องรีบบึ่งจากบริษัทโฆษณาที่หล่อนทำงานเป็นครีเอทีฟมายังคอนโดกลางเก่ากลางใหม่ย่านใจกลางเมืองด้วยความกระวนกระวาย หญิงสาวร่างเพรียวระหง ผมหยิกเป็นลอนโกรกสีน้ำผึ้ง หยุดหอบหายใจฮักที่หน้าประตูห้องพักในชั้นสิบหก หากยังไม่ทันถึงหนึ่งวินาที เกวลินก็รีบเปิดกระเป๋าชาแนลก๊อปปีเกรดเอส่งตรงจากเซินเจิ้น ควานหากุญแจห้องพักไขเข้าไปด้านใน “ฮือ...” ดวงตากลมโตที่ประดับด้วยขนตาปลอมยาวเช้งเบิกกว้าง ริมฝีปากเรียวงามเป็นสีชมพูอ่อนๆ เผยอออกเล็กน้อย เมื่อเห็นหญิงสาวผมยาวสลวยซึ่งสวมเสื้อยืดกางเกงขายาวแบบเข้าชุดกันกำลังนั่งร้องไห้กระอืดๆ อยู่บนราวระเบียง ขาทั้งสองข้างห้อยออกไปด้านนอกจนคนที่เพิ่งมาถึงอย่างหล่อนอดหวาดเสียวไม่ได้ “ทำไมชีวิตของรดามันเฮงซวยอย่างนี้” อรุณรดาร้องไห้ตัดพ้อต่อโชคชะตา ทำท่าว่าจะขยับร่างเพื่อกระโดดลงไป “รดา!!!”  หัวใจของเกวลินไหววูบ หล่อนโยนกระเป๋าทิ้งลงบนพื้น ถลาไปรั้งร่างของอรุณรดาที่ขอบระเบียงเอาไว้ “รดา! แกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ถึงดลมันจะทิ้งแกไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นก็ใช่ว่าแกจะไม่เหลือใครที่รักแก อย่างน้อยแกก็ยังมีฉัน มี...” “ปล่อยฉัน!” เสียงเครือเจือสะอื้นร้องขัดออกมาพร้อมๆ กับที่ร่างเล็กแบบบางพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากการเหนี่ยวรั้ง เกวลินใจหายใจคว่ำ ไม่รู้จะเกลี้ยกล่อมอรุณรดาด้วยวิธีใด หล่อนรู้มาตลอดว่าอรุณรดารักนภดลมาก ทั้งสองคบหาดูใจกันมายาวนานตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่อรุณรดาจะทำใจไม่ได้ แต่เกวลินก็ไม่คิดว่าการฆ่าตัวตายคือการแก้ปัญหาที่ถูกที่ควร “ฉันว่าแกใจเย็นๆ แล้วเข้ามาคุยกับฉันในห้องก่อนดีไหมรดา”
 “ไม่... ฉันเย็นไม่ได้อีกแล้ว ฉันไม่อยากต้องเสียอะไรมากไปกว่านี้อีก” “แกก็แค่เสียใจไม่กี่วันก็หาย แกยังมีอนาคต มีน้องที่ต้องดูแลอีกนะ น้องรตีไง แกลืมน้องสาวสุดที่รักของแกไปแล้วเหรอ แกกลับเข้ามาคุยกับฉันดีๆ ดีกว่า”
“แกไม่เข้าใจฉันหรอก ก้อย แกไม่เข้าใจ... ฉันอุตส่าห์รัก อุตส่าห์ทะนุถนอมมันมากับมือ ฉันไม่มีทางยอมให้มันตกไปเป็นของคนอื่นเป็นอันขาด ถ้าฉันไม่ได้มัน ฉันก็ไม่มีอะไรจะคุยกับแกทั้งนั้น ปล่อยฉัน ฮือ...” อรุณรดาร้องไห้โฮราวกับเด็กเล็ก เงยหน้าขึ้นมองฟ้าแต่น้ำตาก็ยังรินไหลอาบลงมาอาบแก้ม “ถ้าแกยังเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรา แกก็อย่าห้ามฉันอีกเลย ก้อย แกปล่อยฉันลงไปเดี๋ยวนี้” “ไม่! ยังไงๆ ฉันก็ไม่ยอมให้แกทำบาปมหันต์ด้วยการฆ่าตัวตายเป็นอัน...” พูดไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ เกวลินก็ถึงกับเบิกตากว้าง เมื่ออรุณรดาแกะมือทั้งสองข้างของหล่อนออกจนสำเร็จ ร่างเล็กแบบบางกระโดดลงไปเบื้องล่าง เกวลินนึกอยากจะกรีดร้องดังๆ แต่กลับเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ในอกจนร้องไม่ออก พอตั้งสติได้เท่านั้น เกวลินก็เร่งขยับเท้าแนบชิดขอบระเบียง ใบหน้ามนสวยก้มตามลงไปมอง แต่แทนที่จะได้เห็นภาพของเพื่อนรักนอนจมกองเลือดอยู่ริมถนน กลับกลายเป็นว่าอรุณรดากำลังนอนกุมก้นกบอยู่บนพื้นปูนซึ่งยื่นออกมาจากระเบียงชั้นเดียวกัน ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย...”เกวลินกะพริบตาปริบๆ กับการโอดครวญนั้น “รดา” เสียงหวานอุทานแผ่วพร่า ทั้งโล่งอกและหนักใจในคราเดียวกัน เมื่อกี้หล่อนมัวแต่ห่วงความปลอดภัยของอรุณรดาจนลืมไปเสียสนิทว่าระเบียงคอนโดทุกห้องมีพื้นปูนยื่นยาวออกไปอีกเกือบหนึ่งเมตร “แกห้ามฉันทำไมนะ ถ้าแกไม่ห้ามเมื่อกี้ฉันก็คงไม่ลงผิดท่าจนก้นกระแทกพื้นแบบนี้ ฮือ...” อรุณาต่อว่าโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสักนิด มือบางหยิบต้นกรีนโอ๊คเล็กๆ ซึ่งเป็นผักสลัดที่ตนชอบกินขึ้นมาถือไว้ระดับเดียวกับสายตา มีเสียงกระซิกๆ เล็ดลอดให้ได้ยินอยู่เป็นระยะๆ “นึกว่าจะถูกลมพัดปลิวตกไปแล้ว...” เกวลินถึงกับอ้าปากค้าง ยกมือขึ้นเกาศีรษะ ก่อนจะหันหน้าไปทางชุดอุปกรณ์ปลูกผักไฮโดรโปนิกส์ของอรุณรดาที่ตั้งอยู่บริเวณมุมซ้ายของระเบียง ซึ่งต้นกรีนโอ๊คที่กำลังโตเป็นสีเขียวสดได้หายไปจากรางเพาะเมล็ดพันธุ์ถึงหนึ่งต้นทีเดียว

เนื้อหาปกหลัง : คุณแม่แก้ขัด

เพราะเหตุไม่คาดฝันและความจำเป็น อรุณรดา นักเขียนสาวหัวใจรักษ์โลกจึงต้องยอมวางปากกา มาสวมบทบาทคุณแม่แก้ขัดแลกกับเงินห้าแสน ภารกิจลุล่วงไปด้วยดี แต่หัวใจนี่สิ! หวั่นไหวทุกครั้งที่อยู่ใกล้ นพ.ปาฏิหาริย์ คุณหมอรูปหล่อผู้เป็นนายจ้างสุดท้ายต้านทานเสน่ห์ไม่ไหว จึงรับเขาเข้ามาไว้เต็มหัวใจ ความรักระหว่างคุณหมอกับนักเขียนคงราบรื่น ถ้าคุณแม่ตัวจริงจะไม่กลับมาทวงตำแหน่งคืน คุณแม่แก้ขัดจะเลือกทางไหน เพราะไม่ว่าอยู่หรือไปก็เจ็บทั้งนั้น "เพิ่งรู้นะว่าคุณชอบอ่านหนังสือพวกนี้ด้วย" ปาฏิหาริย์ อ่านชื่อบนปกพร้อมยิ้มเหลือเชื่อ "กับดักพิศวาสซาตานเชือดพรหมจรรย์" "คุณมีสิทธิ๋อะไรมาแอบดูหนังสือฉันเนี่ย" อรุณรดา รีบสาวเท้าไปฉวยหนังสือในมือชายหนุ่มมากอดไว้อย่างหวงแหน "ก็คุณอาบน้ำนานเหลือเกิน ผมไม่รู้จะทำอะไร เห็นมันวางอยู่บนชั้นหนังสือเลยหยิบมาอ่านฆ่าเวลาเพลินๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าคุณจะชอบ" "บ้า! ฉันไม่ได้ชอบนะ ฉันแค่กำลังศึกษา" "อ๋อ ผมรู้ สาวพรจรรย์วัยสามสิบอย่างคุณกำลังฝันหาประสบการณ์แปลกใหม่แต่ผมว่าหาจากในหนังสือมันคงไม่เวิร์ก สิบทฤษฏีหรือจะสู้หนึ่งปฏิบัติ" ปาฏิหาริย์ยิ้มพราย สายตาพราวระยับยามมองหญิงสาว "ผมช่วยได้นะ" "บ้า บ้า คนลามก ว้าย" เสียงหวีดร้องดังขึ้น เมื่ออยู่ๆ ร่างเล็กบางถูกดึงให้ลอยหวือ มาล้มลงบนเตียงพร้อมกับที่เขาทิ้งตัวตามลงติดๆ "คุณหมอ! คุณหมอจะทำอะไร" "กับดักพิศวาส ซาตาน เชือดพรหมจรรย์"

รีวิวโดยผู้เขียน : คุณแม่แก้ขัด

แรงบันดาลใจของเรื่องนี้เริ่มต้นมาจากที่ผู้เขียนเห็นนิยายหลายๆ เรื่องนางเอกมักรับจ้างเป็นภรรยากำมะลอให้พระเอก เพราะว่าพ่อแม่ปู่ย่าตายายของพระเอกกำลังป่่วย อยากได้ลูกสะใภ้ก่อนตาย พระเอกก็เลยต้องจ้างนางเอกมาสวมบทคู่รักแบบหลอกๆ วันหนึ่งผู้เขียนก็เลยคิดเล่นๆ ว่าทำไมต้องพ่อแม่ปู่ย่าตายายป่วยด้วย แล้วทำไมจะต้องจ้างมาเป็นคู่รักด้วย สุดท้ายก็เลยปิ๊งไอเดียว่าถ้าให้ลูกพระเอกป่วย พระเอกเลยจ้างนางเอกมาเป็นคุณแม่กำมะลอจะเป็นยังไงพล็อตนิยายเรื่อง คุณแม่แก้ขัด จึงถือกำเนิด

รินท์ลภัส