รายละเอียด : หวานหวาม

หวานหวาม

ตอนที่ 1 มะนาว & ชาญ เมื่อฤดูร้อนมาเยือน ปณาลีก็ตัดสินใจเดินทางมาจังหวัดกระบี่เพียงลำพังโดยพักกับพี่สาวคนสนิทคนหนึ่งที่รู้จักกันเมื่อปีก่อน ตอนนั้นฝ่ายนั้นไปเที่ยวและทำงานถ่ายรูปที่จังหวัดบุรีรัมย์ ซึ่งเธอก็ไปเที่ยวกับเพื่อนเช่นกัน พี่สาวคนนี้ใช้ชีวิตอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง มักเดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อย และช่วงนี้หล่อนก็พักอยู่ที่กระบี่ ทำงานเกี่ยวกับการถ่ายรูป เลยชวนเธอมาเที่ยวและอยู่ด้วยกันสักระยะ ปณาลีตอบตกลงทันที แต่ปัญหาคือเธอมีเงินติดตัวมาไม่มาก เลยมาเที่ยวอย่างเดียวไม่ได้ ต้องหางานพิเศษทำด้วย ปกติปณาลีชอบหางานพิเศษทำอยู่แล้ว ยิ่งปิดเทอม ไม่มีทางเสียละที่จะยอมอยู่บ้าน เพราะคาดว่าคงโดนหลานชายของแม่เลี้ยงปล้ำทำเมียเสียก่อน เธอจึงชินกับการเดินทางไปไหนไกลๆ ตามลำพังตั้งแต่ย่างเข้าวัยรุ่น พ่อก็ไม่ได้ห้ามจริงจัง ด่าๆ แล้วก็เมา แล้วก็เป็นโชคดีของเธอที่มาพักที่นี่ไม่ถึงสัปดาห์ก็มีงานพิเศษให้ทำ เป็นงานดูแลผู้ชายตาบอด เห็นว่าเขาเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ส่งผลให้ระบบประสาทที่ควบคุมการทำงานของดวงตาได้รับการกระทบกระเทือนจนมองไม่เห็นและไม่แน่ใจด้วยว่าจะได้เห็นอีกไหม ปณาลีนึกสงสารคนเคราะห์ร้าย อันที่จริงเขาจ้างพยาบาลมาดูแลอยู่แล้ว แต่บังเอิญพยาบาลคนนี้ต้องรีบกลับบ้านที่จังหวัดบ้านเกิดเพราะแม่ไม่สบาย อีกทั้งเจ้าตัวก็มีปัญหาเรื่องสุขภาพ ด้วยเดือนก่อนหล่อนมีอาการหูชั้นกลางอักเสบจากการติดเชื้อไวรัสอะไรสักอย่าง ส่งผลให้สูญเสียการได้ยินไปบางส่วนและมักมีอาการปวดหู เลยตั้งใจจะกลับไปรักษาตัวให้หายดีก่อน พยาบาลคนนี้รู้จักกับพี่สาวที่เธอสนิท จึงมีการปรึกษากัน ก่อนที่พี่สาวจะเสนอชื่อเธอพร้อมนั่งยันนอนยันว่าปณาลีเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี ทำงานนี้ได้ดีอย่างแน่นอน แม้ภาพลักษณ์ภายนอกของเธอจะดูเป็นสาวเปรี้ยวก็ตาม อีกฝ่ายเลยเกริ่นถามเธอ อ้างว่าหาพยาบาลคนอื่นไม่ทัน ทว่าพี่สาวแอบกระซิบบอกเธอว่า จริงๆ แล้วไม่มีใครยอมรับงานนี้เพราะคนไข้ตาบอดขี้หงุดหงิดเอาการ แต่ปณาลีก็ไม่ได้กังวลใดๆ รับปากทำงานนี้ทันที ด้วยเธอเคยดูแลปู่กับย่า โดยเฉพาะย่า รับรองได้เลยว่าไม่มีใครดูแลยากเท่าท่านอีกแล้ว ถึงกระนั้นเธอก็ผ่านมันมาได้ ที่สำคัญงานนี้เงินดีมาก เธอคงมีเงินเหลือเก็บพอสมควร กว่าที่เขาจะกลับเข้ากรุงเทพฯ อีกครั้งเพื่อไปผ่าตัดตาเป็นครั้งที่สองซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรเหมือนกัน
บ้านพักของผู้ชายคนนี้อยู่ใกล้ริมทะเล ใหญ่โตและสวยงามมาก เขาคงจะรวยมากทีเดียว ทว่าเขากลับพักอยู่เพียงลำพัง เห็นว่าบ้านเขาอยู่กรุงเทพฯ มาพักรักษาตัวที่นี่แค่ระยะหนึ่งเท่านั้น ปณาลีเคาะประตูกระจก รอสักพักก็ไม่มีใครมาเปิด เลยลองเลื่อนประตูเปิดดูก็พบว่าไม่ได้ล็อก เมื่อเดินเข้าไป ภายในบ้านสะอาดสะอ้าน เป็นระเบียบเรียบร้อย ดูท่าคงจะเป็นฝีมือของแม่บ้านที่มาทำความสะอาดให้วันเว้นวันอย่างที่พี่พยาบาลเคยบอกเอาไว้ “ขอโทษค่ะ” ไม่มีเสียงตอบกลับ สาวน้อยเลยเดินเมียงมองเข้าไปในห้องอื่นๆ “อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อเดินชนผู้ชายตัวโตมากคนหนึ่งตรงมุมกำแพง ทำให้ไม้เท้าร่วงหลุดจากมือเขาผู้ซึ่งมีผ้าสีขาวทรงวงรีปิดตาไว้ทั้งสองข้าง วินาทีนั้นปณาลีรู้ทันทีว่าเขาคือคนที่เธอต้องมาดูแล หญิงสาวรีบก้มหยิบไม้เท้าใส่มือเขาและเอ่ยขอโทษอีกครั้ง “เดินภาษาอะไร” น้ำเสียงเขาห้วนจัดแต่ก็ห้าวทุ้มน่าฟัง เขาหล่อมากเชียวแหละ แม้จะมีผ้าปิดตาอยู่ ผิวของเขาเป็นสีแทนเหมือนผ่านการบ่มแดดมา เขาสวมเสื้อยืดและกางเกงขายาวสีขาวสะอาด ตัวเขาหอมมากด้วย “หนูขอโทษ คุณเป็นอะไรไหม” คิ้วเข้มๆ ของเขาขมวดมุ่นเป็นปม ริมฝีปากเหยียดตรงบ่งบอกถึงความหงุดหงิดและความเจ้าอารมณ์ของเจ้าตัว ซึ่งคงมาจากการมองไม่เห็นและคงเป็นบุคลิกส่วนตัวของเขาด้วยกระมัง เธอเดาเอานะ เพราะลักษณะท่าทางเขาเป็นแบบนั้น ทั้งมั่นใจ เอาแต่ใจ และชินกับการออกคำสั่ง ชายหนุ่มก้าวเท้าได้ไม่กี่ก้าวก็ชนโต๊ะค่อนข้างแรง จนเธอเกรงว่าหน้าแข้งเขาจะเกิดรอยช้ำ และเขาก็ส่งเสียงสบถเบาๆ อย่างหงุดหงิด “คุณจะไปไหนคะ” เธอรีบเดินเข้าไปถาม “โซฟา” “หนูพาไปนะ” เธออาสาและประคองเขาไปนั่งบนโซฟาเมื่อเขาเงียบแทนการตอบ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาอีกตัว “ชื่อมะนาวใช่ไหม” “เอ่อ...คือ...” “คนดูแลคนเก่าบอกว่าเธออายุยี่สิบสี่” คนใจร้อนพูดแทรกขึ้นจนเธอไม่มีโอกาสบอกว่าจริงๆ เธอชื่อเล่นว่าปีบ แต่พี่สาวเรียกเธอว่ามะนาว เพราะตอนพบกันครั้งแรก เธอขี่จักรยานเกือบชนกับรถกระบะขนมะนาว พอรถกระบะเบรกเอี๊ยด มะนาวแป้นกลิ้งหลุนๆ เต็มถนน พี่สาวนั่งมอเตอร์ไซค์ผ่านมาพอดี เลยล้มกลิ้งตรงนั้น ตั้งแต่นั้นเจ้าหล่อนก็เรียกเธอว่าน้องมะนาว พี่พยาบาลก็นึกว่าเธอชื่อนี้ไปด้วย

เนื้อหาปกหลัง : หวานหวาม

กาลเวลาผันผ่านพร้อมกับสถานะที่แปรเปลี่ยน ปณาลี สาวสก๊อยสุดแสนเปรี้ยวซ่าในวันวานกลายมาเป็นติวเตอร์สอนภาษาไทยแห่งเนิร์ดติวเตอร์ เหมรัชชา ผู้ชาย (หื่น) ธรรมดากลับมีสถานะเป็นถึงประธานบริหารบริษัททอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ในเมืองไทย ทว่าสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง นั่นคือแรงปรารถนาในใจของชายหนุ่ม! เขาย่อมต้องใช้ทุกวิถีทาง งัดทุกเล่ห์กล มาต้อนเธอให้ยอมจำนนต่อหัวใจเขาให้ได้ "ขอจูบหน่อยสิ" คนหื่นกามขอกันซึ่งๆ หน้าด้วยการกระซิบที่ข้างหู "ไม่ได้" เธอโพล่งปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดไม่มีทางที่เธอจะยอมให้เขาจูบเด็ดขาด แม้ตอนนั้นเธอจะใจสั่นมากก็ตาม "แค่นิดเดียว" เขาอ้อน "ไม่" ให้ตายเถอะ ความหนักแน่นในน้ำเสียงเธอน้อยลงเพื่อ? "งั้นก็นั่งกันแบบนี้ทั้งคืน" "คุณเอาแต่ใจ" "เธอก็ดื้อ" "หนูดื้อเพราะไม่ยอมให้คุณจูบเนี่ยนะ" "แล้วฉันเอาแต่ใจเพราะแค่อยากจะจูบเธองั้นเหรอ" "เถึยงกับคุณทีไร หนูแพ้ทุกที" "นั่นสิ เถียงไม่เห็นสนุก จูบกันดีกว่า สนุกกว่าตั้งเยอะ"

รีวิวโดยผู้เขียน : หวานหวาม

คุณเคยตกหลุมรักคนแปลกหน้าที่กลายเป็นคนรักแท้ของคุณไหม นี่คือจุดเริ่มต้นเรื่องราวความรักของพระนางในเรื่อง หวานหวาม My Sweet Sunshine ที่มีทั้งความหวาน โรแมนติก ซาบซึ้ง อบอุ่น และความฮาบ้าง ซึ่งเชอริณก็ตั้งใจเขียนเรื่องนี้เพื่อให้อ่านแบบสบายๆ และหวังว่าผู้อ่านจะอ่านไปยิ้มไปจนถึงหน้าสุดท้าย พระนางเรื่องนี้เปรียบเสมือนเจ้าชายกับนางซินกลายๆ แต่เป็นเจ้าชายกับนางซินยุคใหม่ เพราะพระเอกจะกวนนิดๆ ปากจัดหน่อยๆ เชิญยิ้่มบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนนางเองถึงมีชีวิตรันทดคล้ายนางซิน แต่นางเอกเราสู้คนไม่อ่อนแอ แอบมีความแซ่บ หวานหวามเป็นนิยายเรื่องแรกในชุด ผู้ชายสายเลิฟ ยังมีอีกสองหนุ่มที่รอปรากฏโฉมเต็มตัวในโอกาสถัดไป ฝากทั้งสามหนุ่ม เหมรัชชา ศิเขม และฌอน ไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ

เชอริณ