รายละเอียด : ลี่ลี่ จอมฉ้อฉลน้อย

ลี่ลี่ จอมฉ้อฉลน้อย

"ลี่เอ๋อร์ เจ้าค่อยๆ กินก็ได้ พี่ไม่แย่ง" ปากก็พูดไป มือที่จับตะเกียบอยู่ก็ให้วางลงแล้วหยิบผ้าเช็ดมุมปากที่เปรอะเปื้อน "ก็ข้าหิวนี่นา ท่านไม่รู้หรอก เมื่อครู่ข้าใช้พลังไปเยอะมาก ตั้งแต่หยุดคลื่นใต้ดิน ปิดทางลาวา แล้วยังสร้างกำแพงเมืองอีก" ลี่ลี่บ่นไปก็กัดหมั่นโถคำโตเข้าไปในปาก ไม่มีอะไรปลื้มปริ่มกว่าการกินขาหมูกับหมั่นโถในตอนนี้อีกแล้ว เฟิ่งหยวนเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่ส่ายหัว ยิ้มน้อยๆ ด้วยความชอบใจนี่เขากำลังจะแต่งฮูหยินหรือแต่งลูกสาวเข้าบ้านกันแน่ ว่าแล้วก็วางผ้าที่ใช้เช็ดปากลงแล้วเปลี่ยนเป็นจุ๊บเข้าที่มุมปากแทน "อ๊ะ" ลี่ลี่ถึงกับตกใจ หันหน้าไปมอง ส่งผลให้องศาปากนั้นชนกันพอดี มีหรือที่ชายหนุ่มจะพลาดโอกาสที่หาได้ยากยิ่งนี้ไป ลี่ลี่รีบกลืนของที่กินอยู่เพื่อที่จะอ้าปากสั่งสอนบุรุษตรงหน้าว่าอย่ารบกวนการกินของนาง ก็ให้ถึงกับตาเบิกกว้างทันที ยามที่เรียวลิ้นของชายหนุ่มแทรกผ่านริมฝีปากบางเข้ามา มือหนารั้งที่ท้ายทอยที่เส้นผมยังเปียกชื้นจากการสระเมื่อครู่ของร่างบางตรงหน้าเพื่อไม่ให้ขยับหนี คราแรกที่กำลังจะสั่งสอนกลับกลายเป็นว่าตอนนี้นางให้ความร่วมมือดียิ่ง

เนื้อหาปกหลัง : ลี่ลี่ จอมฉ้อฉลน้อย

ระหว่างทำการแฮ็กข้อมูลระบบความมั่นคงของชาติอยู่ดีๆ จู่ๆ นางก็มาโผล่ในที่ไหนสักแห่ง ถูกห้อยหัวแล้วจับตีก้นสองที เป็นทารกน้อยนามว่า จางลี่ลี่  คุณหนูสี่แห่งจวนแม่ทัพผู้ไร้พลังสิ้นเชิง นางโตมาพร้อมกับคำว่าสวะตัวซวยเสมือนติดไว้บนหน้าผาก มารดาเสียตั้งแต่เด็ก บิดาผู้เห็นแก่ผลประโยชน์ของตัวเองก็ขับไล่ออกจากบ้าน การเผชิญหน้ากับโลกภายนอกแบบปากกัดตีนถีบ ประทังชีวิตไปแต่ละวันด้วยความแร้นแค้น ความยากลำบากผลักดันให้ลี่ลี่เป็นคนเจ้าเล่ห์ แกมโกง และเป็นจอมฉ้อฉลที่ถูกขนานนามไปทั่ว แต่สำหรับความรักแล้วนั้น เฟิ่งหยวน  คือชายเดียวที่นางไม่คิดกบฏต่อหัวใจตัวเอง ในเมื่อเขามอบความรักบริสุทธิ์มาให้ เหตุไฉนเล่านางจะไม่รับไว้ด้วยความเต็มใจ! "เฟิ่งหยวนเจ้ารู้จักคำว่ารักหยกถนอมบุปผาหรือไม่ ยกข้าแบกมาอย่างนี้มันจุกนะ" "พี่ขอโทษ ลี่เอ๋อร์" คนจับหล่อนแบกพาดบ่ามามีสีหน้าสำนึกผิด แต่สัญชาตญาณดิบในตัวบุุรุษย่อมเหนือกว่า ยามเย็นดวงหน้างามที่ถูกแต่งแต้มนั้นจ้องมองมาที่ตนก็ให้รู้สึกใจสั่นยิ่ง จนต้องก้มหน้าลงไปประกบมันเข้ากับริมฝีปากระเรื่อนั้น เมื่อเห็นว่าหากต่อไปมากกว่านี้คงจะเลยเถิด จึงต้องจำใจถอดริมฝีปากตนออกมา "ลี่เอ๋อร์" เสียงเรียกที่เจือไปด้วยความสนุกยามเห็นนางหน้าแดงเขินอายดังเช่นสตรีปกติ ก็ให้อยากแกล้งยิ่งนัก "อืม" ลี่ลี่ตอบเสียงเบาๆ ในลำคอ เกิดมาเพิ่งเคยจูบรสถึงรสชาติกับบุุรุษเช่นนี้เป็นครั้งแรกเจ้าบ้านี่ก็ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะนางอีก "ลี่เอ๋อร์ พี่อยากแต่งกับเจ้าวันนี้เลย เลื่อนเวลาให้เร็วกว่านี้ได้หรือไม่ กว่าจะถึงงานแต่งของเราสองคนมันนานยิ่งนัก" "ไม่ฤกษ์นั้นดีที่สุดแล้ว ท่านไปเตรียมจัดงานมาเลย" ลี่ลี่เดินงอนแก้มป่องลงไปนั่งบนเตียง เจ้าเฟ่งหยวนนี่มันต้องหัวเราะนางที่จูบไม่ได้เรื่องแน่ๆ ดูหน้าสิคิดแล้วก็อยากจะซัดเข้าไปสักหมัด "ลี่เอ๋อร์ เช่นนั้นพี่ขอจูบมัดจำเพิ่มอีกรอบก็แล้วกัน" กำลังก้มลงไป มือบางก็ตรงเข้ามาปิดปาก "ไม่ต้องเลย" กล่าวจบลี่ลี่ก็หอมแก้มบุรุษตรงหน้าอย่างแงง่อน "ให้มัดจำเท่านี้พอ กลับไปได้แล้ว"

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ลี่ลี่ จอมฉ้อฉลน้อย

เรื่องราวของเด็กสาวที่มีนามว่า นาตาลี เธอมีชีวิตสนุกสนานเฮฮาอยู่ในโลกปัจจุบัน จะพิเศษกว่าคนอื่นก็ตรงที่เชี่ยวชาญในการแฮ็กข้อมูล แต่ใครจะรู้ว่ามันจะกลายเป็นดาบสองคมเข้าสักวัน หลังจากที่เธอเข้าไปแฮ็กข้อมูลของนายกรัฐมนตรีเพียงแค่ต้องการหาค่าเทอม โลกทั้งใบที่เคยสดใสก็ดับวูบลง แทบจะวินาทีเดียวกันกับที่ดวยจิตของนาตาลีแล่นเข้าสู่ร่างของทารกน้อยนาม จางลี่ลี่ ในฐานะบุตรีของภรรยาน้อยท่านแม่ทัพแห่งแคว้นเป่ย สิ่งหนึ่งที่ติดตัวมาด้วยคือพลังขั้นสีทอง หากไม่อาจแสดงออกมาให้ใครเห็นได้ แม้จะถูกบิดาตราหน้าว่าเป็นเด็กสวะ หาได้มีพลังอันใดไม่ ก่อนจะขับไล่เธอออกจากบ้านสกุลจางเด็กน้อยลี่ลี่จึงเดินทางกลับแคว้นเว่ยแดนเกิดของมารดา ณ ที่แห่งนั้น เธอได้พบกับปรมาจารย์แห่งยุคพร้อมกับได้ฝึกปรือวิชาที่ยากจะหาผู้ใดทัดเทียมได้ โดยที่มีผู้คอยติดตามนาม เฟิ่งหยวน องค์ชายแปดรูปงามแห่งแคว้นเป่ย ผู้ซึ่งหล้งรักลี่ลี่มาตั้งแต่ยังเยาว์ ลี่ลี่ตัดสินใจกลับไปยังแคว้นเป่ยอีกครา และการกลับไปเยือนในครานี้เธอจำต้องเข้าร่วมการประลองครั้งสำคัญของสามแคว้นที่ดูไม่ต่างจากมหาสงครามเท่าไรนัก เธอจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ ความฉลาดแกมฉ้อฉลที่ติดตัวมาจะช่วยให้เธอเอาตัวรอดได้แน่หรือ เราไปร่วมลุ้นและเป็นแรงใจให้ลี่ลี่ของเรากันเถอะค่ะ

นภัสร พรพิรุณ