รายละเอียด : มนตร์จุมพิตพยัคฆ์ร้าย

ลายพยัคฆ์ ศารทูล นักธุรกิจผู้ซ่อนความลับแห่งเผ่าพันธุ์ครึ่งคนครึ่งเสือของตนเองไว้ภายใต้ใบหน้าดุดัน ดวงตาที่แสนลึกลับ น่าค้นหา หากก็ทรงเสน่ห์จนยากจะต้านทาน เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนจริงจัง ยกเว้นเพียงคนเดียว เหมือนแพร ณัฐนันท์ เด็กสาววัยใส ผู้ต้องตกอยู่ในความดูแลของเขาตามพินัยกรรมที่บิดาทิ้งไว้ให้ในค่ำคืนที่บิดาถูกฆาตกรรม ชีวิตของเหมือนแพรก็พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อชายลึกลับผู้หนึ่งมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ บังคับขู่เข็ญด้วยดวงตาสีนิชประกายเหลือบอำพันทรงอำนาจ และประกาศกร้าวว่าเป็นผู้ปกครองของเธออีกด้วย หญิงสาวไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อใจเขาเลยแม้สักนิด แน่นอนว่าเธอติดหนี ทว่าแม้จะวิ่งไปไกลเท่าไหร่ก็ไม่อาจหนีพ้นกรงเล็บของเขาได้...เป็นกรงเล็บที่มีทั้งความปรารถนาอันเร่าร้อน ความนุ่มละมุนแสนหวาน และเสน่ห์อันยากจะต้านทานยิ่งนัก!เขาเห็นเธอเป็นกระต่ายตัวเล็กๆที่จะจับกินเสียเมื่อไหร่ก็ได้ส่วนเธอ...เห็นเขาเป็นพยัคฆ์ร้ายผู้ยิ่งใหญ่ ทรงอำนาจและน่าเกรงขาม ทว่าในมุมหนึ่ง...มุมที่มีไว้สำหรับเธอเพียงคนเดียว เขาก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งผู้มีหัวใจรัก มอบให้เธออย่างมั่นคง หนักแน่น และไม่มีใครเสมอเหมือน!(เคยตีพิมพ์โดยใช้นามปากกาหยาดดาว)----------------------------------------------“อยู่กันมาตั้งสองเดือนแล้ว ฉันเคยทำอะไรเธอมากกว่าจูบรึไง”“แค่จูบ ก็...มากเกินไปแล้วค่ะ”“แต่ฉันชอบ”คนฟังเบิกตากว้างเท่าไข่ห่าน อ้าปากค้างอย่างไม่คิดว่าจะได้ยินคำนั้นจากปากของเขา“ชอบยังไงก็ไมควรค่ะ คุณเป็นผู้ปกครองของฉันนะ”คนถูกทักท้วงเลิกคิ้ว แล้วยักไหล่ด้วยท่วงท่าชวนมอง“พอพ้นคืนนี้ก็ไม่ใช่แล้ว...จริงไหม”ไม่รอให้เธอได้เอ่ยคำใด เขาแตะริมฝีปากลงบนเรียวปากของเธอแผ่วเบา...เพียงแค่นั้นเหมือนแพรก็ตัวแข็งทื่อ หัวใจเหมือนจะหยุดเต้นไปเสี้ยววินาทีพอเขาถอนริมฝีปากออก เขาก็กระซิบบอกด้วยเสียงสั่นพร่าว่า“ปากเธอหวานมาก สาวน้อย”เป็นคำพูดที่ทำให้แก้มของเธอแดงปลั่ง ความร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่างจนเธอคิดว่าตัวเองคงจับไข้เสียแล้ว“อ้อ...ฉันลืมบอกไป” เขาไล้ปลายนิ้วกับแก้มของเธอ พร้อมกับเอ่ยด้วยสุ้มเสียงที่เปี่ยมด้วยความหวัง “ฉันมีของขวัญวันเกิดให้เธออีกอย่าง”สิ้นเสียงนั้น ลายพยัคฆ์ก็บดจูบลงมา คราวนี้ไม่แค่แตะ แต่เป็นการจูบจริงๆ จูบแบบที่เขาเคยละเลียดชิมเมื่อคราวก่อนนั่นล่ะ แต่วันนี้มันนุ่มนวลและอ่อนโยนกว่าเดิมหลายเท่านักเหมือนแพรพยายามขัดขืนแล้ว อย่างน้อยเธอก็คิดว่าเธอขัดขืน ไม่ได้ยินยอมง่ายๆ แต่ไม่รู้เพราะเธอชอบจูบของเขาด้วยหรือเปล่า การขัดขืนจึงกลายเป็นการดิ้นขลุกขลักเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเองจูบของเขาไม่ต่างอะไรกับยาเสพติด เมื่อได้ลองครั้งหนึ่งแล้ว เธอก็ตัดใจผลักรอยจูบนั้นออกไปไม่ได้