รายละเอียด : ฮูหยินของปีศาจ

ฮูหยินของปีศาจ

"เชวียนไป๋ท่านกลายร่างได้หรือ" "ไม่ได้!" เขาตกใจจนหลุดจากแผนข่มขวัญนาง อันที่จริงเขาเริ่มคิดว่าตนกำลังถูกนางทำให้ตระหนกเสียเองแล้ว "ไม่ได้หรือ" พูดแล้วจูซ่วนก็ถอนใจ สีหน้าท่าทางบ่งบอกว่าผิดหวังมาก เชวียนไป๋ยังเดาความคิดของนางไม่ออก ใบหน้าเล็ก็เปลี่ยนกลับมากระตือรือร้นอีกครั้ง "เมื่อครู่ท่านกล่าวอุปมาอุปไมยใช่หรือไม่" อะไรทำให้นางคิดว่าเขากล่าวคำอุปมาอุปไมย นางหมายความว่าอย่างไร เชวียนไป๋ไม่เคยคิดว่าตนเป็นคนโง่มาก่อน แต่เวลานี้เขาคิดตามสตรีผู้นี้ไม่ทันจริงๆ คุยกับนาง ช่างน่าเหน็ดเหนื่อยใจโดยแท้ ทว่านางไม่รอให้เขาเสียเวลาคิด ก็โพล่งวาจาชวนอ้าปากค้างออกมา "ใครบางคนบอกจูซ่วนว่า จับกินของบุรุษคือจับสตรีมาเป็นภรรยากระทำการสร้างทายาท ท่านหมายความเช่นนั้นใช่หรือไม่" ใบหน้าเล็กๆ ผุดสีแดงสองข้างแก้ม แต่ก็มิอาจบดบังแววคาดหวังในสีหน้าได้ ใบหูคนฟังร้อนผ่าว แล้วลามร้อนลวกไปทั้งหน้าจนต้องหลบตา แต่โดยมือน้อยสองข้างประกอบกิ่งบังคับให้หันกลับมามองรอยยิ้มเจิดจ้าของนาง "ท่านมิต้องเขินอาย การมีสัมพันธ์เป็นธรรมชาติของมนุษย์และสัตว์ ก่อนหน้าท่านย่อมต้องจับสตรีอื่นกินเพื่อดับกระหาย เวลานี้จะจับจูซ่วนกินบ้างก็ได้"

เนื้อหาปกหลัง : ฮูหยินของปีศาจ

อยู่ด้วยกันตามลำพังเจ็ดวันเจ็ดคืน...นี่เป็นเงื่อนไขที่คหบดีอันดับหนึ่งอย่าง เชวียนไป๋ วางไว้เพื่อคัดเลือกตัวฮูหยิน แน่นอนว่าเป็นเพียงข้ออ้างที่จะหลีกเลี่ยงการผูกมัดตนกับหญิงใด แต่กลับมีหญิงสาวผู้หนึ่งยินดีรับคำท้าจงใจก้าวเข้ามาโดยไม่สนใจรูปลักษณ์ของเขา ผู้คนในเมืองหลวงล้วนตราหน้าชายผมขาวเช่นเขาว่าเป็นปีศาจ การติดต่อค้าขายทำให้คหบดีหนุ่มรังเกียจนิสัยของมนุษย์ สิ่งเดียวที่เขาเชื่อใจคือเงินก้อนขาวๆ และตั้งกำแพงในหัวใจไว้สูงลิบ อย่าว่าแต่เจ็ดวันเจ็ดคืนเลย ต่อให้เจ็ดปี เจ็ดสิบปี จูซ่วน ก็หาได้เกรงกลัวเขาไม่ นางคือ ปีศาจอายุร้อยปีที่แท้จริงหาใช่มนุษย์ที่ผู้คนพากันกล่าวอ้าง จะเป็นอะไรไปเล่า ถ้าปีศาจจำแลงกายจะลองไปเป็นมนุษย์ทดสอบเงื่อนไขงานวิวาห์ แม้มันจะแสนยากเย็นก็ตาม! "ทำไมยังไม่นอน" เชวียนไป๋ถามทั้งที่ตายังปิด ในเมื่อเขายังไม่หลับ ก็ไม่ถือว่านางรบกวน จูซ่วยหัวเราะหึๆ รีบเบียดขึ้นไปนอนเคียงข้างเชวียนไป๋อย่างรวดเร็ว "จูซ่วนนอนคนเดียวแล้วรู้สึกหนาว ทั้งหนาวทั้งเหงาใจ" "เป็นสตรีพึงระวังกิริยาบ้าง" เขาสั่งสอนนางได้ นางย่อมสั่งสอนเขาได้ "เชวียนไป๋ ท่านอายุยี่สิบห้า อย่าทำตนเป็นเฒ่าชรา" เห็นดวงตาเขาพองใส่ด้วยโทสะ นางก็ลูบใบหูสีแดงของเขาเบาๆ "นี่คือเขินอายจนกลายเป็นโกรธใช่หรือไม่" "เจ้าๆๆ" ถลึงตากล่าวซ้ำสามครั้งแล้วเชวียนไป๋ก็ไร้คำกล่าวอื่น กัดปากหันหน้าหนีเข้ากำแพงจูซ่วนทั้งยิ้ม ทั้งถอนใจ และส่ายหน้า โถ เด็กน้อยของนางช่างแสนงอนยิ่งนัก

รีวิวโดยผู้เขียน : ฮูหยินของปีศาจ

"ความรักเอาชนะได้ทุกสิ่ง" ประโยคนี้สามารถใช้ได้กับทุกสถานการณ์ กับทุกเรื่องราว และเป็นประโยคที่แว่นใช้สมองเมื่อเจออุปสรรค์ใดๆ เพราะแว่นเชื่อว่าหากเรามีความรัก โดยเฉพาะรักในสิ่งที่ทำ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึัน เราก็พร้อมจะฝ่าฟันไปจนพบกับความสำเร็จ "ฮูหยินของปีศาจ" เกิดมาจากการ์ตูนสองเล่มที่แว่นเคยอ่านสมัยยังเด็ก และยังเก็บเอาไว้จนทุกวันนี้ เป็นเรื่องของเด็กชายหนุ่มลูกครึ่งปีศาจที่พยายามจะช่วยเหลือมนุษย์ที่มีเชื้อสายเทพธิดา เขาต้องพบเจออุปสรรคหลายอย่าง บ่อยครั้งที่พ่ายแพ้เพราะไม่มีพลังเทียบเท่ากับปีศาจเต็มตัว แต่เขาก็ยังสู้ต่อไป เพราะเชื่อว่าความรักที่เขามีให้แก่มนุษย์ และความรักที่มนุษย์มีให้กัน จะเอาชนะพลังชั่วร้ายของปีศาจได้ การ์ตูนเรื่องนี้ยังไม่มีตอนจบ หรืออาจจะจบแล้วแต่แว่นยังหาเล่มจบไม่เจอก็เป็นไปได้ แต่มันได้สร้างแรงบันดาลใจหลายอย่างให้แก่แว่น หนึ่งในนั้นคือการสร้างสรรค์ตัวละครที่มีปีศาจเป็นตัวดำเนินเรื่อง จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อปีศาจด้อยอิทธิฤทธิ์หลงรักมนุษย์ธรรมดาที่ได้ชื่อว่าปีศาจ แล้วจะเป็นอย่างไรหากทั้งสองที่ไม่มีพลังมากพอจะพลิกสวรรค์พลิกนรก จะเอาชนะอุปสรรคได้ยังไง จะครองคู่กันโดยฝืนกฏธรรมชาติที่มีชื่อว่าเกิดแก่เจ็บตายได้ไหมมีคำว่า "จะ" มากมายอยู่ในเรื่องนี้ เป็นปัญหาที่แว่นต้องขบคิดแทน จูซ่วน และ เชวียนไป๋ แต่ทั้งคู่ก็ไม่ทำให้แว่นผิดหวังเลย พวกเขาทำให้แว่นยิ้ม ทำให้แว่นร้องไห้ และทำให้แว่นมีความสุขที่ได้สร้างพวกเขาขึ้นมาให้โลดแล่นมีชีวิตบนหน้ากระดาษ

ซิงซิน

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ฮูหยินของปีศาจ

"ความรัก" อานุภาพของคำคำนี้ก่อให้เกิดเรื่องราวมากมายขึ้นในโลกไม่ว่าจะเป็นสิ่งปลูกสร้างต่างๆ อนุสรณ์สถานแห่งรักมากมาย แม้แต่ตำนานรักทั่วโลก คุณผู้อ่านเชื่อหรือไม่ว่าความรักยังสามารถทำให้ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงแห่งรักยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ดังเช่นปีศาจลูกคิดในนิยานจีนรักเรื่อง ฮูหยินของปีศาจ โดย ซิงซิน "ฮูหยินของปีศาจ" เป็นเรื่องราวของ เชวียนไป๋ วาณิชหลวงที่กำเนิดมาพร้อมกับเส้นผมสีขาว ผิวกายขาวซีด จนผู้คนร่ำลือว่าเป็นปีศาจ แม้แต่คนในตระกูลยังดูแคลน ด้วยเกรงว่าบุตรที่กำเนิดจากตนจะมีชะตากรรมเดียวกัน จึงตั้งเงื่อนไขว่าจะแต่งงานกับสตรีที่อยู่กับเขาเจ็ดวันเจ็ดคืนโดยไม่แสดงความหวาดกลัว จู่ๆ ก็มีสตรีนางหนึ่งเสนอตัวโดยไม่หวังสิ่งใด ขอเพียงได้อยู่กับชายที่ใครๆ กล่าวหาว่าเป็นปีศาจ สตรีใจกล้าผู้นั้นก็คืะ จูซ่วน ปีศาจลูกคิดจำแลกาย จากความสงสารแปรเปลี่ยนเป็นความรัก นางจึงขอติดตามเขาตลอดไป ปีศาจสาวจะผ่านเงื่อนไขงานวิวาห์ของเขาได้หรือไม่ นางจะเอาชนะใจชายหนุ่มที่สุดแสนเย็นชาได้ด้วยวิธีการใด และจะสมหวังในรักครั้งนี้ไหม ติดตามอ่านในเล่มได้เลยค่ะ

วิหคเพลิง