รายละเอียด : จงใจให้รัก

จงใจให้รัก

"เอาล่ะ คราวนี้พี่จะไม่เอาเงินมาล่อลวงแตนอีกแล้ว แต่จะจีบแตนจริงๆ เหมือนคู่อื่นๆ เขา" "จีบ?" "ใช่! จีบ ถึงเราจะแต่งงานกันแล้วก็เถอะ แต่ตอนนั้นเป็นเพราะว่าพี่จ้างแตน มันไม่เกี่ยวกัน แต่ตอนนี้เป็นเรื่องของหัวใจล้วนๆ พี่อยากให้แตนเต็มใจเป็นของพี่จริงๆ ไม่เกี่ยวกับเงื่อนไขอื่น ได้ไหม" "ดะ..ได้มั้ง" ตมิสาตอบแบบงงๆ แต่งก่อนแล้วค่อยจีบ จะมีใครมีชีวิตสมรสที่ชุลมุนวุ่นวายเหมือนอย่างเธอกับตุลย์อีกบ้างไหมนะ "ดีจัง ของใจนะจ๊ะ" ตุลย์ของคุณสาวน้อยเสียงใส ก่อนจะพลิกกายเอาคนในอ้อมแขนไปไว้ใต้ร่างอีกครั้ง "พี่ตุลย์! จะทำอะไรน่ะ" ตมิสาถามเสียงแตกตื่นเมื่อคนที่คุยกันอยู่ดีๆ เปลี่ยนสถานการณ์ปุบปับ "พี่จะจีบแตน" "จะ..จีบเหรอ พรุ่งนี้ได้ไหม แตนยังไม่ได้ตั้งตัวเลย" ตมิสาต่อรองตะกุกตะกัก "ไม่ได้หรอก พี่รอมานานแล้ว ไม่อยากรออีกแม้แต่นาทีเดียว เมื่อกี้แตนก็บอกว่าจีบไม่ได้ไม่ใช่เหรอ" "แต่ว่า" ถ้อยคำค้ดค้านต่างๆ ไม่มีโอกาสผ่านออกมาจากกลีบปากนุ่มนิ่มของตมิสาเพราะตุลย์ก้มหน้าลงไป "จีบ" ภรรยาเสียก่อน เขาจีบเธอด้วยปลายลิ้นเปี่ยมประสบการณ์เกี่ยวกระหวัดรัดรึงลิ้นนุ่มหวานราวกับจะชักชวนให้เธอจีบตอบ พอจีบปากนุ่มจนสมใจแล้วก็เลื่อนลงไปจีบซอกคอระหงหอมกรุ่น ซุกไซ้สูดดมด้วยความคลั่งไคล้ก่อนจะเลื่อนไถลไปจีบอกอวบอิ่ม มือใหญ่ก็ไม่ยอมน้อยหน้า ร่วมด้วยช่วยกันจีบจนคนถูกจีบหัวหมุนไปหมด "พี่ตุลย์ ไม่ใช่..แบบนี้ไม่ใช่จีบ" ตมิสาครวญครางกระท่อนกระแท่นเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ เธอแน่ใจว่านี่คือ "จูบ" และ "จับ" ไม่ใช่จีบอย่างแน่นอน "โธ่.. แตน เราจีบกันเหมือนคนอื่นเขาไม่ได้หรอก"

เนื้อหาปกหลัง : จงใจให้รัก

รักเด็กไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะเด็กแสบอย่าง ตมิสา ที่มุ่งมั่นจะโสดแบบสุขสันต์ จะอยู่บนคานอย่างสง่างาม เดือดร้อนคนที่เฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมรอวันให้เธอเติบโตด้วยใจจดจ่อ แต่รอแล้วรอเล่าก็ดันมีเค้าว่าจะได้แห้วมารับประทาน ยิ่งรอตัวเขาเองก็ยิ่งแก่ ตุลย์ จึงต้องทำอะไรสักอย่าง...แน่นอนว่า เขากับเจ้าแตนตัวน้อยรู้จักกันมาทั้งชีวิต มีหรือจะไม่รู้วิธีพิชิตใจ กับคนงกก็ต้องใช้เงินล่อ อยากเป็นพ่อของลูกเธอก็เลยต้องโชว์ป๋า เปย์ไม่อั้น!

"จะเอาเงิน! พี่ตุลย์ต้องโอนเข้าบัญชีให้แตนเลยด้วย! อย่าคิดเบี้ยวแตนนะ นี่แน่ะๆ" สาวน้อยแหวเสียงแหลมพร้อมกับหยิกหมับเข้าที่ท่อนแขนของคนเป็นพี่ เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมเสียเปรียบเรื่องแบบนี้เด็ดขาด "โอ๊ย! รู้แล้ว ยายงก ยายมหาสมุทร ยายเด๊ดซี!" "แตนไม่ใช่เด๊ดซีนะ!" ตมิสาเถียงหน้าดำแดง "ทำไมจะไม่ใช่" ตุลย์โต้กลับก่อนจะใช้นิ้วจิ้มๆ ลงไปบนผิวเนื้อนวลแบบไม่เบานัก จากนั้นก็ดึงมือกลับมาพร้อมกับทำท่ามองปลายนิ้วที่ใช้จิ้มเธอเมื่อสักครู่ พร้อมกับทำเสียงล้อเลียน "ดูสิ มีแต่เกลือ" "กรี๊ดดด! ไอ้พี่ตุลย์ ตายซะเถอะ คนนิสัยไม่ดี แตนไม่คุยกับพี่ตุลย์แล้ว โป้ง!" เจ้าแม่เกลือเคืองอย่างหนัก ชะโงกร่างข้ามเกียร์รถไปทุบตีคนเป็นพี่ที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ แบบเอาเป็นเอาตาย "ถ้าโป้ง พี่จะไม่โอนเงินเข้าบัญชีให้นะ" ได้ผลอย่างที่คาดไว้เพราะคนงกหันขวับกลับมาอย่างว่องไว "ถ้าไม่โอนพี่ตุลย์จะโดนหนักกว่าเมื่อกี้" 

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : จงใจให้รัก

คราวนี้นักเขียนลองเปลี่ยนแนวเป็นน่ารักๆ ฟีลกู๊ด ตัวละครหยอกเย้ากันจนฟีดโรโมนฟุ้งกระจายระหว่างอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่จนจบ "จงใจให้รัก" มีเสน่ห์ตั้งแต่ชื่อเรื่อง แต่การจงใจทำให้เธอรักนั้น มันคงไม่น่าสนุก ถ้าจะบอกออกไปแบบตรงๆ พระเอกของเราจึงใช้ชั้นเชิงความเจ้าเล่ห์ ใช้จุดอ่อนของนางเอกมาเป็นตัวล่อให้เธอหลงกล อย่างว่าละนะคิดจะเลี้ยงต้อยทั้งที มันก็ต้องมีอะไรในแบบที่ไม่ธรรมดาๆ จริงไหมคะหวังว่านักอ่านจะมีความสุขกับเรื่องราวของเขาทั้งสองคนค่ะ

ศิรา สุทธากุล