รายละเอียด : ยอดชีวา

ยอดชีวา

"เธอจะทำอะไร" "ก็ทำให้สิ่งที่เขาลือเกี่ยวกับรัญเป็นจริงไงเพคะ" รัญชนาตอบใบหน้าเจือยิ้ม "เขาพูดกันไปทั่วว่าที่รัญได้แต่งงานกับท่านชาย เพราะรัญบุกไปปลุกปล้ำท่านในห้องบรรทม ทั้งที่ความจริงไม่ได้เป็นถึงขนาดที่เขาลือสักหน่อย แต่เขาก็ลือกันไปแล้ว รัญจึงเห็นว่าไหนๆ ก็เสียหายขนาดนี้ เช่นนั้นก็ทำให้เป็นจริงไปไม่ดีหรือ" "นี่เธอคงไม่คิด" ท่านชายรับสั่งได้เพียงเท่านั้นก็ถูกรัญชนาใช้ผ้ามัดปิดโอษฐ์เอาไว้จนไม่สามารถส่งเสียงเป็นถ้อยคำได้อีก

รัญชนาโน้มตัวลงนอนเท้าคางมองใกล้กับพักตร์ของท่านชาย แล้วยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างกรรณว่า "ไม่แค่คิด แต่จะทำเลยเพคะ" "อึนอืออือ" ท่านชายพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการจนเตียงสะเทือน แต่ไม่อาจหลุดพ้นจากผ้าที่มัดข้อกรและบาทให้ติดกับเตียงไม้สักไปได้ ยิ่งมองเห็นมือของรัญชนากำลังป้วนเปี้ยนอยู่กับขอบกางเกงนอน ท่านชายยิ่งดิ้นแรงกว่าเดิมจนก่อให้เกิดเสียงดัง

"จะโทษรัญฝ่ายเดียวก็ไม่ได้นะเพคะ ท่านชายเองที่บังคับให้รัญต้องทำอย่างนี้ ครบสามปีแล้วจะหย่ากับรัญอย่างนั้นหรือ ฮึ! ไม่มีทาง รัญไม่ยอมถูกเขี่ยทิ้งง่ายๆ ดอก"

เนื้อหาปกหลัง : ยอดชีวา

ดำริที่จะเสกสมระหว่าง "หม่อมเจ้าฉัตรภัทรภา นภากร และ รัญชนา" เป็นข่าวโด่งดังไปทั่วสังคม ตำแหน่งหม่อมของท่านชายที่สาวๆ ทั่วพระนครใฝ่ฝันกลับตกเป็นของผู้หญิงที่ไม่เหมาะสมกับท่านทุกประการ หากจะมองว่าเธอเป็นสาวน้อยแสนบอบบางน่าทะนุถนอมละก็ คิดผิด! รัญชนา คือผู้หญิงถึก แกร่ง สู้ชีวิตมาแบบเลือดตาแทบกระเด็น เธอผ่านวิกฤตมาอย่างโชกโชน

จนกระทั่งได้กลับมาเรียกร้องสิทธิ์ในพินัยกรรมที่พึงมีอีกครั้ง การปล่อยข่าวว่าเธอไปอยู่เมืองนอกเสียหลายปี รัญชนาจึงต้องสลัดผ้าซิ่นเก่าๆ มาเป็นกระโปรงสุ่มฟูฟ่องให้สมเกียรติ กับว่าที่หม่อมของท่านชายฉัตรภัทรภา นภากร แต่ถ้าจะถามว่าจู่ๆ เธอได้ตำแหน่าหม่อมของท่านมาอย่างไร ขอไม่บอกก็แล้วกัน!

"รัญชนา" "ขา" "อย่าเพิ่งหลับสิ" "ไม่ได้หลับสักหน่อย" "ตาเธอปรือเชียว" "สงสัยเมาเครื่องบิน วังนี้เครื่องดื่มอร่อยไปทุกอย่างเชียวค่ะ รัญชิมเพลินเลยเสียดายมีคนมาชวนเต้นรำ เลยไม่ได้ชิมขนมต่อ จนตอนนี้ขาล้าไปหมดแล้ว" "แล้วกันสิ เต้นกับคนอื่นเสียหลายเพลงไม่เห็นเป็นอะไร พอเต้นกับฉันถึงกับหมดแรงหนีเลยหรือ คราวหน้าฉันจะขอเธอเต้นรำตั้งแต่เพลงแรกเลยดีไหม" "อืม ก็น่าจะดีกว่าเพลงท้ายๆ อย่างนี้นะคะ" รัญชนาตอบด้วยรอยยิ้ม "หรือ งั้นคราวหน้าฉันจะจองจดชื่อตัวเองบนสมุดของเธอไว้เป็นคนแรก" เขาก้มลงมากระซิบ รัญชนารู้สึกจักจี้ใบหูจนเผลอหัวเราะด้วยอารมณ์กึ่งฝันกึ่งลอย