รายละเอียด : Sunshine เพราะเธอคือแสงตะวัน

หนึ่งหญิงผู้มีรักยาวนานดุจดวงตะวัน กับ หนึ่งหนุ่มที่ยามรักหนักแน่นเหมือนขุนเขา'แม่!!! ตะวันไปด้วย...ยาย ปล่อยตะวัน..ปล่อยตะวัน...'ผู้โดยสารที่นั่งรอรถออกยังถึงกับต้องเบือนหน้าหนี โดยไม่อาจทนมองสภาพเด็กหญิงที่ใบหน้าแดงกร่ำ น้ำหูน้ำตานองเต็มใบหน้าเล็กๆ แม้แต่คนขับรถสองแถวยังใจอ่อนยวบไม่อาจเหยียบคันเร่งให้รถเคลื่อนที่ไปได้'ออกรถเถอะค่ะ' หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคงผิดกับใบหน้าที่เหมือนคนใกล้ร้องไห้เต็มที'แม่!!!!!'เสียงเล็กยังคงดังเรียกจนผู้เป็นยายต้องปลอบประโลม เพราะหากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป หลานสาวตัวน้อยอาจจะร้องไห้จนช็อกไปเลยก็ได้ หญิงชราเข้าใจความจำเป็นของลูกสาวแต่ก็อดสงสารหลานที่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนหวังให้เป็นอิสระไม่ได้'แม่ไม่รักตะวันแล้ว แม่ทิ้งตะวันแล้ว ฮือๆๆๆ''โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคนเก่ง แม่ไม่ทิ้งตะวันนะลูก เดียวแม่ก็กลับมา ตอนนี้อยู่กับยายก่อนนะ''แม่ทิ้งตะวันไปแล้ว ฮือๆๆ พ่อก็ทิ้งตะวันไป ไม่มีใครรัก ฮึก ตะวันเลย...ฮือๆๆ''ไม่จริงหรอก' เด็กหญิงหันกลับมาจากถนนที่ว่างเปล่า ดวงตาโตที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำใสมองเด็กชายผู้เป็นเจ้าของคำพูด แม้หูจะตั้งใจฟังแต่เสียงร้องไห้ก็ยังไม่เงียบหายไป 'พ่อแม่เคยบอกว่า ไม่มีพ่อแม่ที่ไม่รักลูกหรอก แต่เพราะเราดื้อมากเกินไปพ่อแม่เลยต้องใจร้ายกับเราบ้าง'เสียงร้องไห้เริ่มกลายเป็นเสียงสะอึกสะอื้น ดวงตาโตแดงกร่ำมองเด็กชายที่เป็นเพื่อนเล่นยามที่เธอมาที่นี่ทุกครั้ง 'ถ้าตะวันไม่ดื้อ ฮึก แม่จะ..จะกลับ...มาหา ฮึก ตะวันใช่ไหม''ต้องกลับมาอยู่แล้ว' เด็กชายตอบด้วยสีหน้ามั่นใจ'แล้วถ้าไม่กลับมาล่ะ ฮึก เหมือน...เหมือนกับ...พ่อ''ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ภูผาจะรักตะวันเอง'ความไร้เดียงสาในวัยเยาว์ ส่งผลมาจนถึงปัจจุบัน เด็กหญิงสุรีฉายไม่เข้าใจความรู้สึกที่เริ่มก่อเกิดขึ้นในตอนนั้น แต่นางสาวสุรีฉายรู้ว่าความรู้สึกที่เริ่มก่อขึ้นนั้นเรียกว่าอะไร เด็กผู้ชายที่ประกาศว่าจะรักเธอหากแม่ไม่กลับมา แต่เมื่อแม่กลับมาเธอก็ยังอยากให้เด็กชายภูธเนศหรือพี่ภูผารักเธอตลอดไป