รายละเอียด : ลิขสิทธิ์มาร

ลิขสิทธิ์มาร

โดนวางยายังไม่พอ ระหว่างหนีหัวซุกหัวซุน ฤทธิ์ของยานั้นยังนำพาเธอไปสู่อุบัติเหตุรถชนหมู่ และหนึ่งในรถที่เคราะห์ร้ายก็คือ รถหรูแพงระยับของ ภูริทัตต์ ภัทรบดินทร์ เจ้าของสวนล้มที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย อิสรภาพของ ญารินดา ถูกลิดรอนไปด้วยคำว่าลูกหนี้ในนาทีนั้น และเพื่อไม่ให้เธอหนีความรับผิดชอบ เขาจึงพาเธอมาทำงานในสวนส้มพร้อมจับตาดูอย่างใกล้ชิด แต่มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้วใช่หรือไม่ที่ให้สาวสวยเสน่ห์แรงมาอยู่ใต้อาณัติ เพราะนอกจากจะกลายเป็นขวัญใจของหนุ่มๆ ชาวสวนแล้ว หัวใจที่เขาเฝ้าถนอมไม่ให้ต้องบาดเจ็บกับคำว่ารักอีก ก็เริ่มต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นอีกครั้ง

นลินนิภา

เนื้อหาปกหลัง : ลิขสิทธิ์มาร

“นอกจากจะเป็นภาระสังคม ยังไร้ความรับผิดชอบอีก อย่าคิดว่าจะหนีรอด” นี่แค่ขับรถไปเฉี่ยวชน เธอกลับถูกเขาต่อว่าราวกับไปฆ่าคนตาย รู้ไว้ซะด้วย! คนอย่าง ญารินดา ไม่เคยคิดหนี ก็แค่ขับรถประกันขาดไปชนรถหรูของ ภูริทัตต์ แล้วถูกเรียกค่าเสียหายเป็นเงินก้อนโต ผู้ชายบ้าอะไร หล่อก็หล่ออยู่หรอก แต่ความเป็นสุภาพบุรุษไม่มีเลยสักนิด ตามติดตามจิกเป็นเจ้าหนี้หน้าเลือด ก็บอกแล้วไงว่าไม่หนีๆ แต่แค่ยังไม่มีจ่ายก็เท่านั้นเอง!

"เงินเดือนฉันก็แค่นี้ ถ้าไม่ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ฉันคงต้องหาสามีรวยๆ สักคนละมั้งชาตินี้ถึงจะใช้หนี้คุณหมด" ท้ายประโยคหลุดออกมาแบบคำต่อคำ เมื่ออยู่ๆ เปลวไฟก็ลุกพรึ่บในดวงตาของคนที่เธอสนทนาด้วย ตึง!

"คุณ..อื้อ" คำพูดของเธอถูกกลืนหายไปฉับพลันเมื่อใบหน้าคมคายโฉบเข้ามาใกล้ กดริมฝีปากสีกุหลาบแนบลงมาบนกลีบปากของเธอ ขบเม้มอย่างรุนแรง บ่งบอกอารมณ์ของคนกระทำได้เป็นอย่างดี

"ทะ.. ทำบ้าอะไรของคุณ" ญารินดายกหลังมือขึ้นปาดริมฝีปากที่เปียกชื้นเมื่อเขายอมถอนริมฝีปากออก ก่อนจะร้องขึ้นทั้งๆ ที่ยังหอบหายใจ "ก็อยากหาสามีรวยไม่ใช่เหรอ" "แล้วยังไงคะ" เขาแค่นหัวเราะท่าทางที่ดูจริงจังทำให้เธอหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก "ฉันก็รวย" "ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเอง ประชดน่ะ เข้าใจคำว่าประชดไหม ไม่ได้คิดจะทำจริงๆ" "แต่ฉันเอาจริง"

รีวิวโดยผู้เขียน : ลิขสิทธิ์มาร

เพราะความประทับใจในสถานที่และอัธยาศัยของผู้คน เหมยจึงถ่ายทอดเรื่องราวออกมาผ่าน ภูริทัตต์ ชายหนุ่มผู้มีปมฝังใจเรื่องคนรักกับเพื่อนสนิทร่วมกันหักหลัง และ ญารินดา สาวน้อยสู้ชีวิตซึ่งต้องผจญเรื่องซวยๆ ที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตอย่างต่อเนื่อง

สุนิตย์