รายละเอียด : พบกันในวันเงียบเหงา

พบกันในวันเงียบเหงา

นักเขียนต่างมียุคสมัยของตัวเอง พวกเขาเริ่มต้นเขียนและมีชื่อเสียงพร้อมกัน ชื่อเสียงเกิดความเข้าใจปรากฏการณ์ทางสังคม ผลกระทบต่างๆ ปัจเจกบุคคลได้รับจากสังคมและปฏิกิริยาโต้ตอบ ชื่อเสียงจากความสามารถทางวรรณศิลป์ ซึ่งแต่ละคนได้เรียนรู้ฝึกปรือจนเกิดความถนัด ความแม่นยํา ชํ่าชอง ทั้งยืนหยัดทํางานที่รัก ผลงานเพิ่มขึ้นตามวันเวลา คือจุดที่ต่อกันจนเป็นเส้น กลวิธีทางวรรณศิลป์กลายเป็นสไตล์เฉพาะตัว

รวมเรื่องสั้นนักเขียนรุ่นใหม่ที่ ทรงวุฒิ อินเรื่อง เป็นบรรณาธิการรวบรวมนักเขียนเรื่องสั้นรุ่นเดียวกับเขา หรือรุ่นที่เขาสามารถเอื้อมถึง พูดคุยตกลงทําความเข้าใจ ขอเชิญมาร่วมเขียนงานตามความพึงพอใจ เขียนให้เต็มฝีมือมารวมไว้สักเล่ม แสดงสิ่งที่คุณเห็นขบคิดและรู้สึก ต่อยุคสมัยของแต่ละคนออกมาด้วยวิธีของคุณ

จำลอง ฝั่งชลจิตร

สารบัญ : พบกันในวันเงียบเหงา

• ชาคริต แก้วทันคํา : เพียงลั่นทมดอกหนึ่ง
• ปองวุฒิ รุจิระชาคร : ฉันมองเห็นแสงของเธอ
• นฤพนธ์ สุดสวาท : แยกย้ายกันไป บนถนนสายหกสิบสี่
• รมณ กมลนาวิน : เรื่องที่เริ่มจากหญิงสาว ผู้ก่อกําเนิดจากสายลม
• รัชศักดิ์ จิรวัฒน์ : ประเทศที่ซื้อและสร้างความทรงจําซ้ำแล้วซ้ำเล่า
• มีเกียรติ แซ่จิว : ผู้มาจากต่างดาว
• ศิริ มะลิแย้ม : บ้านในเงาเมือง (บันทึกเกี่ยวกับดวงตาที่สามของภรรยา)
• นทธี ศศิวิมล : หมอมาหาแม่
• สุนันทวงศ์ เทพชู : ไกลไปจากรูปทรงของเรา
• อาชญาสิทธิ์ ศรีสุวรรณ : ยอดนักหยิกแห่งถนนสายอันตึ๊ง
• พึงเนตร อติแพทย์ : มีแต่เรื่องน้ำเน่าในหมู่เรา
• พิณพิพัฒน ศรีทวี : ถูกทําให้สลาย
• โรสนี นูรฟารีดา : เที่ยวบินจองไว้ไม่มีตั๋วกลับ
• จําลอง ฝั่งชลจิตร : แม่ไม่พูด

เนื้อหาปกหลัง : พบกันในวันเงียบเหงา

• ชาคริต แก้วทันคํา : เจ็บ ช้ำ ไม่ฟูมฟาย
• ปองวุฒิ รุจิระชาคร : รักแบบเก่าในคอนเทนต์ใหม่
• นฤพนธ์ สุดสวาท : รักโรย รักเริ่ม ความจำเรื่องรถม้าและหมาก
• รมณ กมลนาวิน : พ่อกับแม่ ผีไม่เผา เงาไม่เหยียบ
• รัชศักดิ์ จิรวัฒน์ : เรื่องแนวสมคบคิด ควบคุมและลบเลือนความจำ
• มีเกียรติ แซ่จิว : หนุ่มแหยแอบรักสาวมั่นร่วมออฟฟิศ
• ศิริ มะลิแย้ม : บ้านใหม่ผนังร้าวกับภรรยาป่วยไข้ประหลาด
• นทธี ศศิวิมล : หมอกับแม่ในห้วงสลับเวลา
• สุนันทวงศ์ เทพชู : รูปทรงไม่น่าปรารถนาของรักแรก
• อาชญาสิทธิ์ ศรีสุวรรณ : ปลายเล็บเปลี่ยนชีวิต
• พึงเนตร อติแพทย์ : น้ำเน่าเดิมในภาชนะใหม่
• พิณพิพัฒน ศรีทวี : รถไฟขบวนนั้นมีเรื่องเหลือเชื่อ
• โรสนี นูรฟารีดา : ฝนข้ามฟ้ากับเครื่องแบบบ่งชี้
• จําลอง ฝั่งชลจิตร : หมาโดนยาเบื่อ หญิงชราไม่พูดไปเฉยๆ

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : พบกันในวันเงียบเหงา

สู่การเริ่มต้นอย่างจริงจังเสียที ขั้นตอนต่างๆ เสร็จสิ้น สหายหายหน้าเข้าไปในสวนยาง ตั้งแต่วางสาย ไม่นานคงกลับออกมาแล้วชวนคุยเรื่องเดิมๆ ซ้ำซาก แต่นั้นต้องมั่นใจว่ามันจะไม่ตายไปเสียก่อน ช่วงนี้มันกําลังหน่ายชีวิต ขายขี้ยางไม่พอค่าอาหารแมว แต่ถึงจะตายขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่โตอะไร หนังสือเกือบเสร็จแล้ว และการเป็นกวีของมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย สหายหายหน้าไปแล้ว การเริ่มต้นที่แท้จริงกําลังจะเริ่มต้น ข้าพเจ้าควรจะลืมทุกเรื่องเพื่อเขียนคํานําให้เสร็จสิ้น เหมือนจะง่ายแต่ยาก ก็คงจะเขียนถึงภาพรวม ขั้นตอนการทํางาน หรือไม่ก็บ่นๆ อะไรไปให้ดูเหมือนมีความรู้ มีวิญญาณ บริสุทธิ์หรืออุดมคติอันสูงส่ง หรือไม่ก็โทรไปปรึกษาสหาย ว่าควรจะเขียนอะไรดี แต่ก็ต้องภาวนาให้ในสวนยางมีสัญญาณโทรศัพท์ หรือไม่ก็รอให้มันเป็นฝ่ายโทรมาเอง เชื่อเถอะว่า ถ้ามันไม่ตายเดี่ยวก็โทรมาชวนคุยเรื่องเดิมๆ ระหว่างรอก็คิดอะไรไปเรื่อย นักเขียนสิบกว่าชีวิตที่มาพบกันในวันเงียบเหงา มีแง่มุมหรือเรื่องราวใดๆ ให้พอได้คิดถึงเพื่อพูดถึงบ้าง นอกจากขอบคุณในไมตรีที่มีต่อกัน

บรรณาธิการ