รายละเอียด : The Cult of Monte Cristo

The Cult of Monte Cristo

เมฆดำกลืนกินดวงจันทร์ สมุดบันทึกความดีหล่นอยู่ในป่า ร่างเด็กหญิงคนหนึ่งถูกมัดไว้กับต้นไม้สีดำดั่งแท่งถ่าน ถ้าถามเจ้าหน้าที่เสถียรว่าเขามานอนอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร เขาคงตอบไม่ได้ รู้แต่มันมีผีตนหนึ่งกวนใจเขา มีบรั่นดีหลายแบบตกค้างในกระแสเลือด และยังมีมาเซอร์สมแสด กับศพครูบางคนที่กลายเป็นมื้อเช้าของอีกา แย่หน่อย ในสมองป่นปี้ของเจ้าหน้าที่ขี้เมาดันมีสิ่งที่เรียกว่าจิตสำนึก เพราะ "สติ" ยัง "สถิต" อยู่ 

รีวิวโดยผู้เขียน : The Cult of Monte Cristo

ผมไม่อยากเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับการเมืองหรอก แต่ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร สุดท้ายการเมืองมันก็จะหาทางเบียดแทรกเข้ามาเกี่ยวกับคุณ แต่เรื่องเหล่านี้มันก็เป็นแค่ Background Noise เพราะชีวิตมันต้องไปต่อ ถ้ามัวแต่ก้มหน้าบ่นงึมงํา เผลอไปนิดเดียว เงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็โดนอีชีวิตมันเสยคาง น็อกเราลงไปนับสิบ พอฟื้นมาก็แก่แล้ว เฮ้ย! อะไรวะ เพลงก็ไม่เข้าหู หนังก็ไม่น่าดู อะไร ๆ ก็แพง เกินเหตุ แล้วเวลาที่มีเราเอาไปทําอะไรหมด ผมก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าหนังสือเล่มนี้มันไม่ใช่เรื่องของผม แต่มันเป็นเรื่องของทุกคน มันเป็นบันทึกชีวิตจากความทรงจําที่เราต่างแชร์กัน จนกลายมาเป็นคําถาม - ตัวตนของพวกเรามาจากไหน เราถูกหล่อหลอมมาจากเบ้าประเภทใด และที่สําคัญเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง...ชะเอิงเอย

นพพันธ์ บุญใหญ่

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : The Cult of Monte Cristo

ความย้อนแย้งที่น่าสนใจของนพพันธ์คือ โดยบุคลิกแล้วเขาขี้เก๊ก พูดน้อย ขยับตัวน้อย (ทำเป็น) เคร่งขรึม... ทว่าในงานเขียน ทุกประโยคของเขาเคลื่อนไหวตลอดเวลา ถ้าไม่กระตุกกันเบาๆ ก็คุ้มคลั่งไปเลย ไอ้ที่จะปลอบประโลมลูบไล้ผู้อ่านอย่างแผ่วเบานั้น-ไม่มี ตัวอักษรของเขากระโดดโลดเต้นอยู่ทุกหน้ากระดาษด้วยสารพัดท่วงท่า ผลักดัน กระแทกกระทั้น ลากจูงเราไปกับเรื่องราว อะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่เสมอ ถ้าไม่กายและใจ ก็เป็นดาวหางชื่อนาเดียซึ่งกำลังพุ่งมาที่โลกของเราด้วยความเร็วสูง เรื่องราวของนพพันธ์ไม่จำกัดภายใต้ขอบเขตของความสมเหตุสมผล โลกเองก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น

บรรณาธิการเล่ม