รายละเอียด : วันนี้ไม่มีเธอ (อีกแล้ว)
วันนี้ไม่มีเธอ (อีกแล้ว)
ฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป ทุกๆ อย่างจะค่อยๆ เยียวยาเราต่อไป มันก็เป็นหน้าที่ของเรา จะก้าวเดินไปอย่างไร โดยไม่มีเขาอยู่อีกแล้ว
เนื้อหาปกหลัง : วันนี้ไม่มีเธอ (อีกแล้ว)
มันยากเหมือนกันนะ กับการที่ต้องกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง ในวันที่ไม่มีเขาอยู่ข้างๆ แต่ถึงอย่างนั้นชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อไป แม้ตอนนี้จะไม่มีใครเดินร่วมทางไปด้วยเราเชื่อเสมอว่า "ทุกคนล้วนมีเหตุผลที่จะได้เจอกัน และทุกคนก็มีเหตุผลที่จากกันไปเช่นกัน"
ถึงวันนี้อาจจะเจ็บปวด แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปมันจะทำให้เราเข้าใจอะไรมากขึ้น "คนเราพบกันก็เพื่อจากกันในสักวันหนึ่ง" เก็บความทรงจำทุกอย่างไว้ในส่วนลึกของหัวใจ เรียนรู้อดีตที่ก้าวผ่านยิ้มรับความจริงแล้วบอกกับตัวเองว่า "สักวันเราจะเจอคนที่ใช้สำหรับเรา"
รีวิวโดยผู้เขียน : วันนี้ไม่มีเธอ (อีกแล้ว)
คงไม่มีใครหรอก ที่จะไม่มีความทรงจำ และความทรงจำเหล่านั้น มันจะมีใครบางคนอยู่ในนั้นเสมอไม่ว่าเขาจะผ่านเข้ามาอยู่ในวงโคจรของเราในระยะเวลายาวหรือสั้น เราย่อมผูกพันธ์ และรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเขาจากไป ฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปทุกๆ อย่างจะค่อยๆ เยียวยาเราต่อไปมันก็เป็นหน้าที่ของเรา ว่าจะก้าวเดินไปอย่างไร โดยไม่มีเขาอยู่อีกแล้ว
หนังสือเล่มนี้ไม่ได้บอกว่าชีวิตหลังความเจ็บมันจะดีขึ้นมากแค่ไหน แต่อยากให้หนังสือเล่มนี้เป็นเครื่องเตือนใจ ที่ครั้งหนึ่งฉันก็เคยทำแบบนี้และเคยรู้สึกแบบนี้ บทความหลายๆ บทความไม่ได้ซ้ำเติมความเจ็บปวดแต่อย่างใด เพียงแค่อยากให้ทุกๆ คนยอมรับความจริงว่า "การที่เราผ่านมาได้ เราเข้มแข็งและเก่งมากแค่ไหน"
บาร์จเฉยๆ
รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : วันนี้ไม่มีเธอ (อีกแล้ว)
คงจะแปลกอยู่ไม่น้อย ถ้าวันหนึ่งเราตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า คนที่เคยนอนอยู่ข้างๆ ไม่มีอีกต่อไปแล้วทิ้งไว้เพียงที่นอนว่างเปล่า หมอนใบเก่าและกลิ่นไอของความคิดถึง
บาร์จเฉยๆ พาเราไปทำความรู้จักกับเรื่องราวของความผูกพันธ์ในวันที่ขาดสะบั้นลง เหลือทิ้งไว้เพียงใครคนหนึ่งที่กำลังยืนท่ามกลางความโดดเดี่ยวพร้อมหัวใจที่กำลังพังทลาย เพราะการจากไปของอีกคน ในวันนี้ที่ไม่มีเขา เราจะต้องทำอย่างไรต่อ?
ไม่มีใครหรอกที่จะไม่ร้องไห้ ไม่มีใครหรอกที่จะไม่เสียใจ ทุกคนที่เคยถูกทอดทิ้ง ล้วนแต่เคยผ่านความเจ็บปวดกันมาทั้งนั้น "วันนี้ไม่มีเธอ (อีกแล้ว)" ไม่ใช่หนังสือที่จะตอกย้ำความเจ็บปวด แต่มันกำลังตั้งคำถามอยู่ว่า ท้ายที่สุดแล้วเราเลือกที่จะจมอยู่กับความเศร้า หรือจะพยายามก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
ภูริทัต แสงล้ำ บรรณาธิการ