รายละเอียด : ฮวาเอ๋อร์สามีเจ้ารอเข้าห้องหอ

ฮวาเอ๋อร์สามีเจ้ารอเข้าห้องหอ

คำสั่งฟ้าผ่าทำให้ เฉินฮวา ท่านหญิงจอมแก่นแห่งวังประจิมต้องแต่งงานกับคู่ปรับสมัยเยาว์วัยโดยไม่เต็มใจ เจ้าบ่าวคือองค์ชายผู้สง่างาม ชาติตระกูลสูงส่งใครๆ ต่างอิจฉาต่อวาสนาของนาง แต่เฉินฮวาบอกเลยว่า ‘ไม่’ ทุกคนกำลังถูกหลอกชัดๆ

จ้าวอี้เฉิง รัชทายาทแห่งแคว้นจ้าวเป็นที่หมายปองของหญิงสาวทั่วหล้า แต่เฉินฮวารู้จักเขาดีว่าปากร้ายเหลือรับ คำท้าไร้สาระจึงบังเกิด หนทางเดียวที่นางจะเอาตัวรอดไปได้ในแต่ละวันคือการต้องชนะพนัน ผู้แพ้ต้องทำตามคำสั่ง ห้ามขัดขืน ใครจะอยู่หรือจะไปก็มาวัดกันทุกค่ำคืน!

"ใคร จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน" "ใช้สิ่งนี้ตัดสิน" จ้าวอี้เฉิงชูเหรียญอีแปะขึ้นมา "ออกหัว เจ้าเริ่มออกก้อย ข้าเริ่ม" "ตกลง" เขาดีดเหรียญขึ้นกลางอากาศ ปล่อยให้ตกตงบนฝ่ามือแกร่ง และผลลัพธ์คือออกก้อย "คนที่แพ้ต้องทำตามคำสั่งผู้ชนะ ห้ามโยกโย้" มือของเขาวางอยู่บนพื้นเตียงข้างตัวนาง ส่วนอีกมือแตะลงบนเรียวแขนบอบบาง เฉินฮวากระอึกกระอัก หยุดหายใจไปหลายจังหวะ เมื่อจ้าวอี้เฉินรั้งตัวนางเข้าหา โน้มกายลงมาจนใบหน้าอยู่ใกล้แทบชิด

"อย่ากัดล่ะ" เขายึดนางไว้ในท่านั้นครู่ใหญ่ กลิ่นของเขาหอมอ่อนๆ กระตุ้นให้เฉินฮวาตื่นขึ้น ต่างฝ่ายต่างจดจ้องริมฝีปากของอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแดงจัด ใจเต้นรัวแรง "ข้าจะเริ่มแล้วนะ" และแล้วร่างสูงใหญ่ก็ลดสายตาลงมาที่ทรวงอกอวบอิ่ม มือของเขาสั่นเล็กน้อย ส่วนเฉินฮวากัดริมฝีปากไว้แน่น ลมหายใจหอบถี่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากแดงระเรื่อ "อย่าสั่นสิ"

คำนำ : ฮวาเอ๋อร์สามีเจ้ารอเข้าห้องหอ

"ฮวาเอ๋อร์ เจ้าพร้อมไหม" แม้จะไม่ได้ถามกลับไปว่าเขาหมายถึงพร้อมเรื่องอะไร แต่เฉินฮวาก็เข้าใจแทบจะในทันที แววตาร้อนรุ่มของเขาช่างเจิดจ้า เปิดเผยความต้องการออกมาโดยไม่ปิดบัง เรียกร้องและอ้อนวอน นางจึงหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อเขาโบกมือไล่ให้สาวใช้ทั้งหมดออกไป

"ข้าคิดถึงเจ้า" เขากระซิบ มือลูบไล้แขนเรียวงามและแตะสัมผัสนิ้วเรียวกับฝ่ามือ ถูซ้ำไปซ้ำมาจนกำไลหยกร้อน ชีพจรของนางก็พลอยปั่นป่วน จ้าวอี้เฉิงสะกดกลั้นความหิวกระหายไว้เต็มที่ ร่างแข็งขึงเต้นตุบๆ เมื่อเฉินฮวายิ้มเขิน "ตั้งแต่กลับมาจากล่าสัตว์ เราก็น่าจะสานต่อให้สมบูรณ์ ดีไหม" "แต่ตอนนี้ยังสว่างอยู่" "อย่านึกว่าข้าไม่รู้ทัน เจ้าแกล้งหลับก่อนเพื่อหลบเลี่ยงข้าเสมอ" "หม่อมฉัน" "กังวลเรื่องหลินเซียงงั้นหรือ เจ้าถึงได้ปฏิเสธข้า ไม่ยุติธรรมสำหรับข้าเลย"

เฉินฮวาอึกอัก ไม่คิดว่าเขาจะรู้ เขาไล้นิ้วบนริมฝีปากของนางอีกครั้ง คราวนี้เฉินฮวาตวัดลิ้นแตะปลายนิ้วเขา ซึ่งนั่นคงจะจุดความกระหายหิวให้พุ่งสูงขึ้น เขาจึงรุนนิ้วของตัวเองเข้ามายังอุ้งปากน้อยๆ ของนางอย่างท้าทาย ขยับเข้าออกช้าๆ พลางระบายลมหายใจร้อนฉ่าพร่างพรูใส่สองแก้มแดงก่ำ "หม่อมฉันรักท่านพี่นะ แต่" "แต่อะไร" "หม่อมฉันกลัว เสด็จแม่เคยสอนว่าถ้าให้ใจใครไปแล้ว ถ้าผิดหวังก็แค่เสียใจ แต่ถ้ามอบให้ทั้งตัวทั้งใจ ก็จะเสียทั้งตัวเสียทั้งใจ" "ข้าไม่มีวันทำร้ายเจ้า" เขาดึงมือนางไปวางบนแผงอกข้างซ้าย "ข้ามอบให้เจ้าแล้วทั้งตัวทั้งหัวใจ"

รีวิวโดยผู้เขียน : ฮวาเอ๋อร์สามีเจ้ารอเข้าห้องหอ

ความรักของ ท่านหญิงเฉินฮวา จอมแก่นกับ องค์ชายจ้าวอี้เฉิง เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน เป็นความรักข้างเดียวที่เด็กหญิงไม่รู้เรื่องเลยวันเวลาผ่านไป เขาจึงพยายามทุกวิธีทางที่จะแต่งงานกับนาง แต่แทนที่จะได้เข้าห้องหอสมใจ นางกับเขาก็ดันตั้งหน้าตั้งตาเล่นพนันท้าดวลไปเสียนี่ ทำเอาเขาใกล้จะอกแตกตาย จึงเป็นที่มาของชื่อนิยายเรื่อง ฮวาเอ๋อร์ สามีเจ้ารอเข้าห้องหอ นั่นเองค่ะ

ตันเหมย

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ฮวาเอ๋อร์สามีเจ้ารอเข้าห้องหอ

นิยายจีนเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ เฉินฮวา ธิดาของเฉินอ๋องแห่งเมืองประจิม ถูกหลอกให้มายังเมืองหลวงเพื่อแต่งงาน เจ้าบ่าวของนางคือไท่จื่อรูปงามแห่งแคว้นจ้าว นามว่า จ้าวอี้เฉิง เหตุเพราะบิดาของนางติดหนี้ฮ่องเต้แคว้นจ้าว จึงส่งลูกสาวขัดออก ชีวิตของนางดูคล้ายซินเดอเรลล่า แต่มีปัญหาอยู่อย่างเดียวคือตอนเด็กๆ นางเคยก่อเรื่องแสบๆ ไว้กับเจ้าบ่าวของนางคนนี้หลายเรื่อง ชีวิตนางซินจึงมืดมนไปทันใด นางจึงตั้งใจจะปฏิเสธงานแต่ง

เจ้าสาวที่กลัวฝนอย่างนางจะหนีการแต่งงานพ้นไหม ฝ่ายเจ้าบ่าวสุดหล่อจะใช้วิธีการใดกำราบเจ้าสาวจอมแก่นให้อยู่หมัด ติดตามอ่านในเล่มได้เลยค่ะ

ขวัญอรุณ