รายละเอียด : เล่ห์ลวงบ่วงพิศวาส

เล่ห์ลวงบ่วงพิศวาส

เมอร์เซเดสเบนซ์คันหรูพาน่านฟ้าออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ ตลอดทางชายหนุ่มเอาแต่เอ่ยเร่งนายชิตคนขับรถจนอีกฝ่ายได้แต่ลอบมองเจ้านายหนุ่มพร้อมถอนหายใจน้อยๆ ด้วยรถติดยาวเหยียด จึงเคลื่อนตัวได้ช้าๆ ท่าทางของเจ้านายหงุดหงิด ใบหน้าหล่อเข้มเครียดจนคิ้วขมวดมุ่น สายตากร้าวดุดัน เสียงที่เอ่ยถามห้วนเข้ม
“คุณแม่ฉันตกบันไดได้ยังไงนายชิต”
“เอ่อ...คือไม่มีใครเห็นน่ะครับ เพราะดึกมากแล้ว พวกคนรับใช้ก็เข้านอนกันหมดแล้ว แต่เห็นแม่จวงบอกว่าคุณผู้หญิงอาจจะลงมาคอยคุณท่าน คือหมู่นี้คุณท่านกลับดึกมาก บางครั้งก็ไม่กลับเลยครับ”
“เพราะนังสโรชาใช่ไหม! คุณพ่ออยู่กับนังนั่นจนไม่กลับมาดูคุณแม่ฉันเลยใช่ไหม!”
น้ำเสียงห้วนๆ ของเจ้านายทำให้นายชิตอึกอักนิดหนึ่งก่อนจะตอบ
“ผมไม่ทราบครับ เพราะผมขับรถให้แต่คุณผู้หญิง มีนายยศเท่านั้นที่ขับให้คุณท่าน”
“บ้านนังนั่นอยู่ที่ไหนรู้ไหม”
นายชิตมองกระจกส่องหลังนิดหนึ่ง เมื่อเห็นแววตากร้าวกระด้างและสีหน้าเคียดแค้นถมึงทึง ชายวัยกลางคนถึงกับลอบกลืนน้ำลาย
งานนี้คุณฟ้าอาละวาดหนักแน่ และคงแค้นยิ่งกว่านี้เป็นร้อยเป็นพันเท่าถ้าได้เห็นสภาพของคุณผู้หญิง
เสียงตวาดดังขึ้นอีก
“อยู่ที่ไหนก็บอกมาสิ!”
“เอ่อ...ผมรู้แต่ว่าอยู่แถวพุทธมณฑลน่ะครับ แต่ไม่ทราบว่าตรงไหน”
“อย่าคิดปิดบังฉัน! ฉันรู้ว่านายรู้ แต่เอาเถอะ เรื่องแค่นี้มันไม่ยากเกินมือฉันหรอก”
เมื่อรถเลี้ยวเข้าโรงพยาบาลที่ทันสมัยที่สุดของเมืองไทย ก่อนจะวนขึ้นไปยังลานจอดรถ น่านฟ้าก็ออกคำสั่งให้จอด นายชิตรีบลงรถเพื่อจะมาเปิดประตูให้เจ้านายหนุ่ม แต่ก็ไม่ทัน เพราะเขาเปิดประตูแล้วเดินลิ่วๆ ไปทันที

น่านฟ้าแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นสภาพของมารดาในห้องไอซียู ดวงตาที่เคยทอดมองเขาด้วยความรักบัดนี้หลับพริ้ม ศีรษะถูกพันด้วยผ้า ตามตัวระโยงระยางไปด้วยเครื่องช่วยชีวิต เครื่องช่วยหายใจในปากทำให้เขารับรู้ได้ทันทีว่าท่านอาการหนักมากแค่ไหน อีกทั้งจอพารามิเตอร์ยังแสดงเส้นกราฟของความดันเลือดที่ต่ำมาก
คุณแม่...คุณแม่...ทำไม...
เขาคร่ำครวญอยู่ในใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเรียวบางมากุม มือเย็นเฉียบขาวซีดปราศจากสีเลือด
แพทย์เจ้าของไข้เดินมายังข้างเตียง น่านฟ้าเอ่ยถามด้วยเสียงเครือ
“คุณแม่ผมอาการเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ ท่านมีโอกาสรอดใช่ไหมครับ”
“เอ่อ...คือตอนนี้หมอยังรับรองอะไรไม่ได้ครับ ตอนที่มาถึงโรงพยาบาล คนไข้มีเลือดคั่งในสมอง ถึงแม้จะผ่าตัดแล้ว แต่อาการยังไม่ดีขึ้น เราคงได้แต่รอครับ”
หัวใจของคนเป็นลูกเศร้าสลดเมื่อรู้ว่ามารดาอาจไม่มีทางรอด ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์สักครั้ง แม้มันจะริบหรี่ก็ตาม เขายังจำคำพูดของมารดาที่โทร.คุยกันก่อนที่ท่านจะประสบอุบัติเหตุได้ดี
‘ฟ้า อากาศที่โน่นคงเย็นมาก อย่าลืมดูแลตัวเองดีๆ นะ แม่เป็นห่วง และถ้าทำงานเสร็จแล้วก็รีบกลับ แม่เหงาไม่รู้จะคุยกับใคร แม่คิดถึงฟ้ามาก’
เสียงแผ่วเศร้าของมารดาทำให้เขาพลั้งปากถามออกไป จนมานึกเสียใจทีหลังว่าไม่น่าถาม
‘แล้วคุณพ่อล่ะครับ’
คนปลายสายเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตอบด้วยเสียงสั่นเครือ
‘คุณพ่อไม่ค่อยกลับมาหรอก คงจะเบื่อรำคาญคนเจ็บออดๆ แอดๆ อย่างแม่ แต่ช่างเถอะ แม่มีฟ้าคนเดียวก็พอ แล้วนี่ส่งงานหรือยังจ๊ะ’
‘เพิ่งส่งครับ พรุ่งนี้จะเข้าพบเจ้าของบริษัทเพื่อทำสัญญา เสร็จแล้วจะบินกลับทันทีเลยครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ฟ้าจะรีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ ฟ้ารู้ว่าคุณแม่เหงา คุณแม่ไม่ต้องคิดมากนะครับ ชีวิตคุณแม่ยังมีฟ้านะ’
‘จ้ะลูก แม่จะรอนะ’
กว่าสามชั่วโมงที่น่านฟ้าอยู่กับมารดา มองท่านจากไปอย่างช้าๆ ด้วยหัวใจเศร้าสลด น้ำตาลูกผู้ชายไหลพรากลงมาเป็นสายอย่างสุดจะกลั้น เขายกมือเย็นเฉียบมาแนบแก้มเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อเส้นกราฟบนหน้าจอกลายเป็นเส้นตรง บ่งบอกถึงการหมดสัญญาณชีพ
ใครก็ตามที่เป็นคนลงมือทำกับคุณแม่ คนนั้นจะต้องได้รับการตอบแทนจากฟ้าอย่างสาสม!
เขาเอ่ยบอกมารดาในใจก่อนที่พยาบาลจะดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างท่าน

เนื้อหาปกหลัง : เล่ห์ลวงบ่วงพิศวาส

หัวใจที่มืดบอดเพราะมีแรงแค้นเข้าควบคุมทำให้ น่านฟ้า นายหัวหนุ่มหล่อคิดแผนลักพาตัวสาวน้อยผู้แสนซื่อ ไร้เดียงสา อย่าง แก้มแหม่ม หวังจะสร้างความเจ็บช้ำให้แก่พี่สาวของเธอ ทว่ายิ่งใกล้แรงแค้นกลับยิ่งเลือนหาย ทว่ายิ่งใกล้แรงสิเน่หากลับยิ่งเพิ่มพูน จนในที่สุดนายหัวหนุ่มหล่อคนนี้ก็ตกหลุมรัก จนยากจะปืนป่ายขึ้นมาได้อีกเลย