รายละเอียด : พราก เล่ม 1-2 (Box set 2 เล่มจบ)

พราก เล่ม 1-2 (Box set 2 เล่มจบ)

ปาฏลีหอมแก้มนุ่มๆ เจือกลิ่นน้ำนมเมื่อลูกหลับสนิท ต้องการจดจำทุกสิ่งที่เกี่ยวกับลูกไม่ว่าจะเป็นขนตางอน มือป้อมๆ หรือริมฝีปากจิ้มลิ้ม เหล่านี้จะอยู่ในใจตราบนานเท่านานพอๆ กับความรู้สึกอบอุ่นจากอ้อมกอดสุดท้ายที่พ่อของลูกมอบให้ตลอดคืนที่ผ่านมา เตียงลูกอยู่เบื้องหลัง ส่วนด้านหน้าคือประตู...หล่อนกำลังลังเล "อย่าหันหลังกลับมาถ้าคิดดีแล้วว่าจะไป ไม่อย่างนั้นผมไม่รับประกันว่ากวางจะได้ออกจากห้องนี้อีกหรือเปล่า"

หนึ่งปีครึ่งที่อยู่ด้วยกันมีความหมาย ยามพรากจึงเจ็บปวด จากทั้งที่ยังรักทุกลมหายใจและวินาทีนี้กรัณย์คงรวดร้าวไม่ต่างกัน "โชคดี" "ค่ะ" หล่อนตอบเพียงสั้นๆ ทิ้งประโยคอาวรณ์เอาไว้ แม้อยากบอกเขามากแค่ไหนก็คงพูดได้แค่ในใจ "คุณโอมดูแลตัวเองด้วยนะคะ" หลังสิ้นสุดคำนั้นปาฏลีออกจากห้อง ปิดประตูอย่างเบามือด้วยเกรงทำลูกตื่น อุณหภูมิรอบกายช่างหนาวเหลือแสนในความรู้สึก หล่อนไม่เคยห่างลูกและไม่คิดว่าต้องการกันตลอดกาล

แต่เพราะเลือกแล้วจึงไม่ควรคิดถึงหนทางหวนกลับ นับจากนี้กรัณย์จะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้เด็กหญิงปราณชนก เขาทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ได้ดีแน่ๆ หล่อนมั่นใจ เสียงลูกร้องไห้จ้าทั้งที่ไม่น่าจะตื่นในเวลานี้ทำเอาเท้าที่ก้าวห่างประตูได้เพียงไม่กี่ก้าวต้องชะงักเข้าใจแล้วว่าการที่หัวใจถูกมีดคมๆ กรีดเถือเป็นริ้วแล้วทาเกลือซ้ำปวดแสบเช่นไร ปาฏลีกอดตัวเองแล้วร้องไห้จนตัวสั่น น้ำตาซึ่งกักเก็บตั้งแต่อยู่ต่อหน้ากรัณย์หยดลงบนท่อนแขน กัดริมฝีปากจนได้ลิ้มรสเลือด ก่อนกลั้นใจเดินจากมาในที่สุด

เนื้อหาปกหลัง : พราก เล่ม 1-2 (Box set 2 เล่มจบ)

อาการแสบบนเปลือกปากจากการถูกบดจูบ ยังผลให้ปาฏลีดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดเขาจูบนั้นไม่ใช่จูบด้วยความเสน่หา เช่นเดียวกับอ้อมกอดที่ไม่อบอุ่นปลอดภัยอย่างเคย กรัณย์โกรธจัดและแสดงออกด้วยการกระทำ ทว่าสัมผัสได้ว่าการกระทำเหล่านั้นซุกซ่อนความผิดหวังกับความเสียใจมากล้นอยู่ด้วย เขาจูบลงโทษจนพอใจ ครูใหญ่กว่าจะผละออกเพื่อยืนเผชิญหน้าคุมเชิงด้วยแววตาแข็งกร้าว

"คุณโอมไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้" "แล้วที่ปกปิดผมเรื่องลูก กวางมีสิทธิ์มากแค่ไหน" "วันนี้เราคงคุยงานกันไม่รู้เรื่อง" ปาฏลีจุกประหนึ่งหมัดลุ่นๆ ชกท้อง กรัณย์ตั้งคำถามง่ายๆ แต่หล่อนกลั่นคำตอบได้ยาก ใช่ว่าเขาเจ็บคนเดียว หล่อนก็เจ็บด้วยยามเด็กหญิงปราณมาตาถามหาพ่อแท้ๆ "ไว้คุณโอมพร้อมค่อยให้เลขาติดต่อมานะคะ" "จะไปจากผมเหมือนเมื่อเจ็ดปีก่อนอย่างนั้นสิ"

กรัณย์เอ่ยเสียงขรึม ปาฏลีแทบหยุดหายใจ น้ำตาอาจไหลรินหากอยู่ในนี้ต่ออีกสักหนึ่งหรือครึ่งนาที ราวเข็มนาฬิกาหมุนทวนกลับ เหตุการณ์ช่างคล้ายกับวันที่ตัดสินใจออกจากชีวิตเขากับลูกสาวคนโต วลีที่ว่า "ไปจากผม" ได้ยินแล้วเจ็บปวดนัก คงง่ายกว่านี้หากเขาเกลียดกัน "ไอ้โง่คนนี้เสียหัวใจไปสองดวง ไม่ใช่ดวงเดียวอย่างที่คิดมาตลอด ไอติมเป็นลูกผมขืนกวางยังรั้นคงรู้ว่าถ้าผมใช้กฎหมายและความพร้อมในการเลี้ยงดูลูกเข้าสู้ กวางไม่มีวันชนะไม่มีสิทธิ์ได้กอดอะตอม หรือแม้แต่ดูแลไอติม" "คุณโอม"