รายละเอียด : ร่ายรักรามสูร

เมื่อแม่กวางน้อยเนื้อแสนหวานต้องจำยอมขึ้นเตียงกับเขา แต่ดันเขากักกันไม่ยอมปล่อยให้เธอออกจากอ้อมอก ทำให้ต้องฉุดรั้งเธอเอาไว้ด้วย 'หัวใจ' ---------------------------------- รามสูร ทัศนภาคภูมิ (ราม) ลูกครึ่งไทย-ฮ่องกง อายุ 29 ปี เขาคือเจ้าพ่อคาสิโนที่ครอบคลุมไปทั่วเอเชีย ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขาย้ายมาทำธุรกิจที่ประเทศไทย จนได้พบแม่กวางน้อยเนื้อแสนหวาน “ถ้าทำงานหาเงินแล้วมันเหนื่อย มานอนเมื่อบนเตีบงฉันสักสองสามวันนะหนี้จะได้หมด” ชนารดี สิริสิงห์ (คนดี) สาวน้อยแสนน่ารัก ผิวขาวราวน้ำนมวัยกระเตาะ ต้องมาตกหลุมพราง เพียงเพราะพี่ชายติดหนีพนัน รามสูรจึงยืนข้อเสนออันแสนวาบหวามมาให้ “เฮียรามหลอกฟันหนูคนดีเหรอคะ?” --------------------------------- “ปล่อยนะ อย่ามากอดคนดีสิ!” “ถามว่าเหนื่อยไหม เงินแค่สองแสนทำไมหาช้าแบบนี้!!” “ก็กำลังหาอยู่นี่ไงคะ อึก…แต่มันยังไม่พอ”รามสูรแทบอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ นัก ดูสิแม่หนูคนดีของเขาร้องไห้ใหญ่แล้ว ชายหนุ่มค่อยๆ คลายอ้อมกอดออกช้าๆ ทว่าฝ่ามือหนากลับพลาดพลั้งไปโดนต้นแขนเล็กจนเธอส่งเสียงร้องออกมาอย่างดัง “โอ๊ย! ออกไปให้ห่างคนดีนะ” “เป็นอะไร?”เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบาไม่ได้ลงน้ำหนักมือเสียด้วยซ้ำ แต่ทำไมเจ้าหล่อนถึงร้องเสียงหลงราวกับเจ็บปวดเสียเต็มประดา “ปล่อยค่ะหนูคนดีจะไปทำงาน”ชนารดีใช้มือกุมแขนตัวเองเอาไว้ “ถามว่าเป็นอะไร?”สายตาคมมองตรงแขนเรียวที่เจ้าหล่อนใช้มือกุมไว้ ทว่าแสงในห้องก็ชั่งสลัวแต่มันยังทำให้คนตาดีอย่างเขาเห็นรอยแดงที่ตัดกับผิวขาวผ่องของเธอเอง “ไม่มีอะไรค่ะ คนดีขอตัวนะคะ”หญิงสาวหลบสายตาคมที่จดจ้องมายังบาดแผลที่เกิดจากอุบัติเหตุในการทำงาน ร่างบางตระเตรียมหมุนตัวออกจากห้อง “มีมารยาทหรือเปล่า ห๊ะ…ผู้ใหญ่ถามให้ตอบไม่ใช่เดินหนี”ไม่มีคำพูดอ่อนโยนเลยสักครั้งจากปากของคนใจร้าย ชนารดีกระพริบตาปริบๆ ขับไล่หยาดน้ำตาไม่ให้ไหลหลั่ง ควบคุมน้ำเสียงหวานไม่ให้สั่นเครือ “ปล่อยคนดีเถอะค่ะ หนูคนดีขอร้องหนูต้องทำงาน ไม่งั้นผู้จัดการไล่หนูคนดีออกแน่ๆ” “มันไล่เธอ ฉันจะไล่มันออก!!”รามสูรพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว ถึงแม้จะรู้ว่าตอนนี้หญิงสาวคงไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมีสิทธิ์ไล่ทุกคนที่นี่ออกได้ “แต่คุณรามไม่มีสิทธิ์นะคะ คุณไม่ได้ยิ่งใหญ่ค้ำฟ้าเสียหน่อย” “ลองให้ฉันไล่ทุกคนที่นี่ออกให้เธอดูไหมล่ะ”เขาไม่ได้พูดเล่นถึงแม้จะไม่มีเหตุผลไล่ทุกคนออก แต่ก็อยากให้เธอเห็นว่าคนอย่างรามสูรทำได้ทุกอย่าง “งื้อ…ปล่อยหนูคนดี”ไม่อยากจะเสวนากับคนบ้าอำนาจ เธอไม่ได้ซื่อถึงกับไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงควบคุมทุกอย่างในบาร์นี้ได้ หากเป็นถึงเจ้าของบ่อนในเมืองไทยได้ แค่สถานที่ท่องเที่ยวในตอนกลางคืนคงไม่ใช่เรื่องยากหากเขาจะเปิดและเป็นเจ้าของ “สรุปแล้วแขนไปโดนอะไรมา” “มะ…ไม่เป็น ว๊าย!!!”เมื่อถูกเสียงเข้มเค้นถามคนตัวเล็กก็รีบปฏิเสธ แต่ทว่าข้อมือกับถูกกระชากให้แยกออกจากกัน ก่อนที่เขาจะลากเธอไปในพื้นที่สว่างกว่าหน้าบาร์ส่วนตัว