รายละเอียด : รอยรักหัวใจทิมฬ

“ไอ้กล้า... ไอ้ดิน... มึงเห็นไก่ของกูไหมว่ะ?” สิงโตอุ้มไก่อีกตัวเข้ามาหาลูกน้องทั้งสอง ที่กำลังดูแลรักษาแผลให้ไก่ของใครของมัน
 “ไก่…ตัวไหนครับ?” ไอ้กล้าเงยหน้าจากไก่ของมัน ไปมองลูกพี่
 “นั่นสิครับตัวไหน?” ไอ้ดินเอ่ยถามตามมั่ง
 “ไอ้ปีกเงินไง” สิงโตยังยืนมองลูกน้อง มือของเขายังลูบไล้ขนไก่ที่อุ้มอยู่
 “มันก็อยู่ในเล้าไงครับพี่โต” ไอ้ดินมันก้มหน้าใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดขนปีกไก่ของมัน มันเอ่ยบอกชายหนุ่มโดยที่ไม่ยอมเงยหน้ามอง
“ไม่มี… กูเข้าไปดูเมื่อกี้นี้ไม่เห็น… ไก่กูหายไปไหนว่ะ?”
 “มันคงจะออกไปเดินเล่นแถวนี้มั่งลูกพี่” ไอ้ดินเอ่ยบอกลูกพี่ของมัน
 “พวกมึงไปดูให้กูหน่อยสิ ดูให้รอบๆ กระท่อมเลยนะ มันคงจะไปเดินหาอะไรกินแถวนี้อย่างที่มึงว่าจริงๆ แหละ” สิงโตปล่อยไก่ที่อุ้มอยู่ลง แล้วก็เดินวนหาไอ้ปีกเงินเอง
 “กุ๊ก…กุ๊ก…กุ๊ก” สองลูกน้องหนึ่งเจ้านายพากันเรียกเสียงระงมดังแข่งกัน เขาทั้งสามพากันเดินรอบกระท่อม ตาก็สอดส่องมองหาไก่
 “มึงไปเอาเม็ดข้าวโพดมาสิ เรียกหามันแบบนี้คงไม่มาแน่” สิงโตยืนครุ่นคิดสองมือยกขึ้นเท้าสะเอว ใบหน้าเคร่งขรึมหันไปสั่งไอ้กล้าเสียงเข้ม
“คะ…ครับ” ไอ้กล้าไม่กล้าเหมือนชื่อของมันพูดเล่นหัวกับลูกพี่ เพราะมันรู้ว่าเจ้านายคงห่วงปีกเงินจริงๆ จะไม่ให้ห่วงได้ไงไก่พันธ์ตัวนี้ราคาของมันเกือบครึ่งล้าน นึกภาวนาขออย่าให้มันโดนสัตว์ป่าแถวนี้เอามันไปกินเป็นอาหารเลย
“พิ…พี่โต” ไอ้ดินวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาหาลูกพี่
“มึงจะตะโกนทำไม กูไม่ได้หูหนวก” สิงโตยืนดูดบุหรี่ รอลูกน้องที่กำลังตามหาไก่ชนของเขาอย่างใจจดใจจ่อ
“ขนไอ้ปีกเงินครับ ผมเห็นมันกองอยู่ตรงโน้น” ไอ้ดินเอาปีกมาให้สิงโตดูแค่บางส่วน มันชี้มือไปยังข้างกระท่อมใกล้ๆ โอ่งน้ำ
“เฮ้ยย…ปีกเงินลูกพ่อ ใครมันทำไก่กูว่ะ?” สิงโตได้แต่ยืนมองปีกและขนอ่อนของไก่ที่กองกระจัดกระจายอยู่บนพื้น
“คงเป็นสัตว์ป่าแถวนี้หรือเปล่าลูกพี่” ไอ้ดินเอ่ยบอก
“คงไม่ใช่ใช่แน่ๆ มึงดูสิมีแต่ปีกกับขน แสดงว่ามีคนในไร่ทำอะไรกับไก่กูแน่ ใครว่ะ” สิงโตเปล่งเสียงเข้มถามลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ใครจะทำครับ…ไอ้ปีกเงินของพี่โตราคาเป็นแสนๆ ผมว่าไม่มีใครกล้าทำหรอก” ไอ้ดินยืนหน้าซีด กลัวแทนคนที่ทำไก่เงินไก่ทอง ไอ้คนที่ทำแบบนี้มันจะรู้ไหมนะว่าไก่หนุ่มตัวนี้เป็นพ่อพันธุ์ที่หายากที่สุด และราคาของมันแพงแค่ไหน
“อย่าให้กูรู้นะว่าใครมันทำ กูจะฆ่ามัน” เค้นเสียงเข้ม แววตาส่องประกายแดงโรจน์มองหน้าไอ้ดิน
“ลูกพี่ใจเย็นๆ นะครับ ผมว่าไอ้ปีกเงินคงโดนสัตว์ร้ายทำร้ายแน่” ไอ้ดินเดินหมอบตัวงอเข้าไปหาเจ้านาย มันเกรงกลัวสายตาคู่นั้น
“มึงไปตามคนงานมาให้หมดทุกคน กูจะสอบถามเอาความ ใครมันกล้ามาทำไก่กูแบบนี้” สิงโตเปล่งเสียงเข้มดุดันบอกไอ้ดิน สีหน้าเคร่งขรึมจ้องมองดูขนไก่
“ยัยแม่มด เธอได้ตายท้องกลมแน่” สิงโตนั่งบนแคร่แล้วชันเข่าขึ้นข้างหนึ่ง แววตาแดงก่ำมองขนไก่ที่กองอยู่บนแคร่ใบหน้าเคร่งขรึม กัดฟันจนเป็นรอยนูนบนกรามหนา พร้อมทั้งเปล่งเสียงเข้มดุดันออกมาไม่ดัง