รายละเอียด : ผมไม่ได้ตั้งใจตายในหมู่บ้านไร้อาชญากรรม

ผมไม่ได้ตั้งใจตายในหมู่บ้านไร้อาชญากรรม

ชเวซุนซอก นายตำรวจสืบสวนสอบสวนถูกลดขั้นและโยกย้ายหลังจากพยายามเคลื่อนย้ายร่างผู้เสียชีวิตเข้าไปยังเขตพื้นที่รับผิดชอบของตัวเอง โชอึนบี นักข่าวสาวที่เขียนข่าวดังกล่าวจึงถูกชเวซุนซอกแก้เผ็ดด้วยการส่งข่าวลวงเกี่ยวกับการคอรัปชั่นของรัฐบาลให้ เธอถูกไล่ออกจากสำนักพิมพ์ชื่อดังในเมืองและกลับมาช่วยงานในสำนักพิมพ์ของลุงที่บ้านเกิดแทน หนึ่งปีให้หลัง ทั้งสองกลับมาพบกันอีกครั้งที่หมู่บ้านชุงชอนรี

หมู่บ้านปลอดอาชญากรรมดีเด่นที่ได้รับรางวัลจากรัฐมาตลอดระยะ 10 ปี คืนหนึ่ง ณ หมู่บ้านชุงชอนรี ระหว่างที่โซพัลฮีกำลังเฝ้าฮวังอึนโจที่เป็นหลานสาวเข้าห้องน้ำอยู่นั้น เธอสังเกตเห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่บริเวณประตูรั้ว ความหวาดระแวงเกิดขึ้นเพราะวันนี้เธอเพิ่งขายลูกวัวมาได้ 3 ล้านวอนและเงินสดยังคงอยู่ในบ้าน เธอไม่รอช้า คว้าท่อนไม้วิ่งตรงไปยังประตูก่อนออกแรงถีบอย่างแรงจนร่างนั้นล้มลง พัลฮีฟาดท่อนไม้ใส่คนที่เธอคิดว่าเป็นขโมยจนแน่นิ่งก่อนจะพบว่าคนคนนั้นคือ

ชินฮันกุก หนึ่งในเพื่อนบ้านของเธอนั่นเอง เธอรู้ตัวว่าเธอฆ่าคนไปแล้ว แต่เธอจะติดคุกตอนนี้ไม่ได้เพราะยังมีหลานสาวที่ต้องดูแล โซพัลฮีจึงตัดสินใจอำพรางศพเสีย เธอรีบนำศพใส่รถลากและตั้งใจจะนำไปทิ้งให้ไกล ทว่าอึนโจมีท่าทีงอแงเธอจำใจต้องกลับมากล่อมนอน เมื่อออกจากบ้านมาอีกทีพัลฮีก็พบว่าศพนั้นหายไปแล้ว

เนื้อหาปกหลัง : ผมไม่ได้ตั้งใจตายในหมู่บ้านไร้อาชญากรรม

ทุกคนต่างรู้ดีว่าจะเกิดเหตุการณ์ต่อไปนี้แน่ๆ หากเรื่องแดงถึงหูตำรวจ หนึ่ง หมู่บ้านซุงซอนจะถูกถอนออกจากรายชื่อหมู่บ้านไร้อาชญากรรมดีเด่น สอง ป้ายหมู่บ้านไร้อาชญากรรมที่เคยแขวนไว้ที่ศาลาประชาคมอย่างภาคภูมิก็จะถูกปลดลง และสาม สูญเสียเงินรางวัลก้อนใหญ่ที่จะเอามาพัฒนาหมู่บ้าน เมื่อคนในหมู่บ้านกังวลกับความเสียหายที่จะเกิดขึ้น จากการแกะรอยและสืบหาตัวฆาตกรรมดำเนินคดีของเจ้าหน้าที่ตำรวจ เรื่องกลับตาลปัตรทำให้พวกเขาต้องแกะรอยคนในหมู่บ้านแทนเพียงเพราะ?!?

"มันเหมือนส่วนประกอบของหนังสักเรื่อง แต่เมื่อส่วนประกอบที่แสนคุ้นเคยนั้นเจอกับตัวละครที่มีชีวิตชีวาและวาทศิลป์ของนักเรียน เรื่องกลับดูแตกต่างไปจากเดิม เรื่องนั้นมีทั้งความขำขันชวนหัวเราะ เพียงแค่อ่านบทสนทนาของตัวละครร่วมกับเรื่องราวที่พลิกกลับไปกลับมาอยู่เรื่อยๆ แล้วก็ตอนจบที่ไม่อาจคาดเดาได้ ซึ่งถือว่ารวบรวมสิ่งดีๆ ของวรรณกรรมเฉพาะประเภทเอาไว้อย่างครบครัน"

ซอมีแอ ผู้เขียน "หลับฝันดีนะแม่จ๋า"