รายละเอียด : บันทึกความคิด เล่ม 2

คล้าย ๆ บันทึกประจำวัน อันเป็นเสี้ยวหนึ่งของชีวิตปุถุชนคนหนึ่ง
บันทึกความคิดเล่มนี้เป็นงานเขียนที่สืบเนื่องจากเล่ม 1 คือการบันทึกความรู้สึกนึกคิดของผมเอง ในบางครั้งความคิดมันรู้สึกแบบใดก็เขียนมันออกไปเช่นนั้น ไม่ได้กลั่นกรองอย่างที่ควรจะเป็น เหมือนงานเขียนเล่มอื่นๆ ผมคิดเช่นใดก็ปล่อยมันออกไปเช่นนั้น บางครั้งก็อาจเป็นข้อคิดที่ดีได้บ้าง แต่บางครั้งก็แย่พอสมควร เมื่อท่านได้อ่านบันทึกความคิดเล่มที่ 1 ของผมแล้วนั้นจะทราบว่า งานชิ้นนี้มีความดิบอยู่มาก ผมเองต้องการให้งานชิ้นนี้สื่อออกไปเช่นนั้น ผมคิดเช่นใด ก็จะเขียนมันออกไปแบบนั้น บางทีก็ยอมรับด้วยความบริสุทธิ์ใจว่า ไม่ใช่เรื่องดีนักที่ทำอะไรแบบนี้ บางครั้งสิ่งเหล่านี้ก็ไปกระทบกับคนรอบข้างบางคน
มีอยู่ช่วงหนึ่งผมเห็นผู้หญิงดูดบุหรี่สักลาย ไอ้เราก็ไม่รู้ว่า การแสดงความคิดเห็นแบบอนุรักษนิยมในบางครั้งอาจไปกระทบกับหล่อน คือผมบอกว่าเมื่อก่อนนะ ผู้หญิงดูบุหรี่และสักลาย มันดูไม่ดี เหมือนพวกไม่มีการศึกษา เถื่อนๆ ริมถนน หลังๆมาผมไม่ได้มองแบบนี้แล้ว มองว่าเป็นรสนิยมส่วนตัวเสียมากกว่า นี่คือความสุขส่วนตัวของหล่อน และธรรมดามากๆ ช่วงนั้นผมโดนหล่อนด่า และแจ้งความดำเนินคดี โดนปรับต้องเสียเงินเสียทอง และต้องกราบขอโทษหล่อน ที่เขียนอะไรลงไป ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องราวแบบนี้ ผมก็รู้ตัวดีว่า สิ่งที่คิดบางครั้งก็ไม่ได้ถูกเสมอไป บางทีการปลูกฝังมาแต่เด็กตามจารีตประเพณีว่า สิ่งดีคืออะไร สิ่งไม่ดีคืออะไร มันอาจไม่ได้ถูกต้องเสมอไป เมื่ออยู่ในสังคมหนึ่ง บางสิ่งที่ผมคิดว่าถูก อาจจะผิดก็ได้ ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละสังคม และผมจึงได้บทเรียนคือการเขียนออกไปอย่างค่อนข้างระวังตัวพอสมควร คือเขียนในมิติเชิงสะท้อนสังคมวงกว้างมากกว่าที่จะเจาะไปเฉพาะส่วนบุคคล ตามแบบที่ผมได้กล่าวถึงหล่อนคนนั้น สิ่งเหล่านี้เป็นบทเรียนสำหรับงานเขียนของผม คือไม่เจาะจงบุคคลใดบุคคลหนึ่ง
และผมจึงไม่อาจกล่าวได้ว่าบันทึกชิ้นนี้จะเป็นงานที่ควรอ่าน แต่จะบอกเพียงว่าเป็นบันทึกความรู้สึกส่วนตัวเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และจะลงในประเภท อายุ 18 ปีขึ้นไปอ่าน เท่านั้น เพื่อให้ผู้อ่านที่มีวุฒิภาวะอ่าน งานชิ้นนี้จึงไม่เหมาะสำหรับเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ซึ่งก็ไม่ได้หมายความว่า เด็กที่อายุต่ำกว่า จะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมสื่อออกไปนะ บางคนก็เก่ง และรับรู้แยกแยะสิ่งดีเลวออก แต่เพื่อเป็นการแยกประเภท ระดับหนึ่งในส่วนของผู้อ่านที่มีอยู่จำนวนมาก หรือไม่มีคนอ่านเลย เพื่อเก็บเป็นเกาะป้องกันงานของตัวเอง ในระดับหนึ่ง เดี่ยวซวยอีก (ฮา)
จึงขออภัยมา ณ ที่นี้สำหรับเรื่องราวที่ไปกระทบกับท่านใด และขอบคุณมากครับ ที่ตามอ่านกัน มาตั้งแต่เล่มแรก หรือแม้กระทั่งท่านที่ยังไม่เคยอ่านงานของผมเลย เรียนเชิญลิ้มรสชาติ เล่ม ดูนะครับ ว่าจะดิบและเถื่อนเพียงใด