รายละเอียด : สะดุดรักท่านผู้พัน

ไอ้ผู้ชายเฮงซวย เงินที่แกยืมฉันไปถือว่าเป็นเงินที่ฉัน “ซื้อกิน” ดีที่ยังไม่ได้แต่ง ขอบคุณที่ฉันได้ทิ้งแก ไสหัวไปไอ้เหี้ย พ่อคะหนูลาไปเที่ยวเมียนมา 2อาทิตย์นะคะ

กางมุ้งรีบเข้านอนเพราะวันพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไปเที่ยวอีกเมือง และทันใดนั้นเองก็มีเสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นทั่วโรงแรม ไม่รู้เกิดเหตุไฟไหม้หรือเกิดอะไรขึ้นทำเอาเธอตกใจไปหมด พร้อมกับมีเสียงคนหวีดร้องมากมายและเสียงฝีเท้าวิ่งไปมาอยู่บริเวณทางเท้าตรงหน้าประตูห้อง
ทันใดนั้นก็มีควันไฟลอยเข้ามาพร้อมกลิ่นเหม็นไหม้ เสียงคนหวีดร้องดังไปทั่ว สถานการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้ทำให้เธอตกใจสุดขีดหัวใจเต้นแรงมาก เธอรีบเปิดประตูและวิ่งออกมาจากห้องทันที โชคดีที่ยังมีกระเป๋าใบเล็กติดตัวเธอออกมาด้วย ในนั้นมีเพียงกระเป๋าสตางค์และพาสปอร์ตส่วนโทรศัพท์มือถือของเธอนั้นหล่นหายไปในระหว่างทาง
มีผู้คนจำนวนมากที่พักอยู่ชั้นเดียวกันพากันกรูออกมาพร้อมๆกันที่หน้าระเบียงทางเดิน ทั้งผลักทั้งดันหลังกันเพื่อลงไปยังชั้นล่างตามแนวบันไดหนีไฟ แรงผลัก ดันร่างเธอให้ไหลไปตามคลื่นมนุษย์ควันไฟค่อยๆหนาขึ้นและไล่ตามหลังพวกเขาอยู่จากชั้นห้าต้องวิ่งลงมาชั้นหนึ่ง
ด้วยแรงดันมหาศาลต่างคนต่างดิ้นรนเอาชีวิตรอดให้พ้นจากความตาย เวลานี้เธอเหมือนมดที่ถูกไล่บี้ทำได้มากสุดคือเคลื่อนตัวเหมือนน้ำ ใครเบียดไปทางไหนก็ไปทางนั้น เพื่อให้ตัวเองลงมาถึงชั้นล่างได้สำเร็จ
เสียงรถดับเพลิงจำนวนหลายคันกำลังวิ่งตรงมาทางนี้ ต่างช่วยกันสาดน้ำเข้าสู่กองเพลิง เสียงรถพยาบาลดังกึกก้องแข่งขันกันมีผู้ได้รับบาดเจ็บจากการถูกเหยียบและถูกไฟลวกจนกลายเป็นแผลพุพองและมีคนหมดสติเพราะสูดดมกลิ่นควันไฟเข้าไปเป็นจำนวนมากหน่วยกู้ภัยและทีมพยาบาลต่างวิ่งวุ่นวายกันไปหมด
ส่วนเธอนั้นตอนนี้มีอาการคล้ายคนไร้วิญญาณ สวมเพียงชุดนอนสีขาวที่เต็มไปด้วยเขม่าควันสีดำสกปรกมอมแมมกำลังยืนดูเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ สมองของเธอหมุนติ้วเบลอไปหมดคิดอะไรไม่ออกดูสิ้นหวังกับชีวิต
และเหตุการณ์ข้างหน้าดูจะชุลมุนมากยิ่งขึ้นเพราะมีเฮลิคอปเตอร์ยิงปืนกราดกระสุนเข้าไปภายในโรงแรมเหมือนก่อเหตุจราชลใจกลางเมืองผู้คนแตกตื่นอีกครั้งหลังจากรอบแรกแตกตื่นหนีออกมาจากกองเพลิงยังไม่ทันหายเหนื่อยดี ก็วุ่นวายแตกตื่นกันใหม่รอบสอง
กางมุ้งก็เป็นอีกคน ที่หวาดกลัวสุดขีดเพราะไม่รู้ว่ากระสุนปืนจะสาดมาจากทิศทางไหนจะโดนเธอไหม ใจก็หวาดกลัวคิดไปต่างๆนานา จนเธอรีบวิ่งออกมาจากบริเวณนั้นห่างออกไปไกลพอสมควร ก็มองเห็นรถจิ๊บทหารคันหนึ่งซึ่งจอดอยู่ เธอคิดเข้าข้างตัวเองว่าสวรรค์เป็นใจจึงรีบวิ่งเข้าไปหลบภัยหลังรถจิ๊บคันนั้น
เพราะมีผ้าใบคลุมหลังรถเอาไว้บดบังสายตาผู้คนที่ผ่านไปมา หากแอบอยู่ในนี้สักครู่น่าจะปลอดภัยเพราะเป็นรถทหาร ดูจากสีรถ คือสีเขียวลายพราง อย่างน้อยก็น่าจะปลอดภัยกว่ายืนอยู่ท่ามกลางความมืดในยามค่ำคืน รอจนให้เหตุการณ์สงบลงก่อนค่อยกลับเข้าไปที่โรงแรมอีกครั้ง กางมุ้งคิดลำดับเหตุการณ์ไว้ในใจ
เพียงไม่นานความเหนื่อยล้าก็ส่งผลกระทบต่อร่างกายจนเธอเผลอหลับไป เสียงสตาร์ทรถดังขึ้นรถคันนี้ค่อยๆเคลื่อนออกไปจากที่นี่ ไปที่ไหนสักแห่งโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว