รายละเอียด : บุญผลาพาฮัก

    บุญผลานำพาให้ ‘ลัดดาวัลย์’ มาพบกับ ‘อ้อมกอด’
น้ำใจของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวและครอบครัวได้มาพักพิงที่พาฮักฟาร์ม
สาวดอกไม้ได้สานสบตาซึ้งๆ ผ่านหน้าต่างห้องนอนทุกค่ำคืน
จึงแอบฝากหัวใจแนบกอดอุ่นๆ
แต่เพราะบุญคุณที่ชายหนุ่มมีแก่ครอบครัว
หญิงสาวจึงได้แต่เก็บความรักเอาไว้ในใจ
***************************
     “เฮียไม่นะคะ... ตรงนี้ไม่ได้”
        “ได้สิ เชื่อเฮียว่าได้”
“ไม่ได้” หญิงสาวดิ้นรนอยู่บนตัวชายหนุ่มที่นอนทอดร่างอยู่ด้านล่าง เบาปรับเบาะถอยห่างจากพวงมาลัยแล้วยังเอนเบาะลง ชุดเดรสสีเดียวกับเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มร่นขึ้นโชว์ปลีขาขาว อ้อมกอดเห็นแล้วถึงกับกลืนน้ำลาย
“หลายวันแล้วนะหนูดา”
“เฮีย...”
“หรือจะไปโรงเก็บฟาง” ชายหนุ่มต่อรอง
“ไม่ค่ะ ไม่ไปไหนทั้งนั้น เอ่อ ไปบ้านกอดดีกว่าค่ะ”
“ได้”
รอยยิ้มโล่งใจฉาบฉายบนใบหน้างามแวบเดียวก็ต้องอันตทานหายไป เมื่อคนด้านล่างขยับตัวปลดกระดุมกางเกง แก่นกายใหญ่โตยังให้หญิงสาวที่ห่างหายจากมันมาหลายวันเบิกตากว้าง เคยเห็นมาแล้วเห็นอีกครั้งก็ไม่คุ้นชิน
“จัดในนี้สักรอบก่อน ถ้าทำผลงานไม่ดี ...ก็ในนี้ทั้งคืน”
“มันแคบ...” ท้วงเสียงอ่อย เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเขาพาส่วนนั้นถูไถกับใจกลางสาวที่ไม่มีอะไรขวางกั้นแล้ว
“ตื่นเต้นดีออก ลองมีเซ็กซ์แบบไม่จูบ ไม่อุ่นเครื่องดูสักทีดีกว่า”
.*********************

   "เชื่อพี่เถอะนะหนูดา ไอ้กอดมันไม่เคยชอบพี่เลยนะ ถึงเมื่อก่อนพี่จะเคยแอบชอบมัน แต่เจอไลฟ์สไตล์ชีวิตมันพี่รับไม่ได้เลยเลิกชอบ” สาวเมาไวน์เขย่าแขนลัดดาวัลย์
“คนบ้าอะไร! ทำเพื่อแม่เพื่อน้องเพื่อคนอื่นจนไม่ห่วงตัวเอง พี่ทำใจมีผัวแบบนี้ไม่ได้จริงๆ”
สาวดอกไม้มองไปยังชายหนุ่มที่ถูกรับไม่ได้ เธอเห็นต่างจากตรีสราที่พูดถูกทุกคำ ในความไม่ห่วงตัวเองนั้นคือ...ความดี เขาเป็นคนดีจริงๆ
“กางเกงในมันยังขาด อ๊ะ ไม่ได้เห็นมันแก้ผ้านะ แต่ตอนเรียนมันนั่งหน้าพี่อ่ะ กางเกงยีนเอวมันต่ำลงพี่เหลือบไปเห็นพอดี ยี้... พี่รับไม่ได้ น้องกับแม่มันน่ะใส่เสื้อผ้าดี๊ดีแต่มันดันซกมก
แถมตอนเรียนก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เพื่อน พวกพี่ต้องคอยไปหามัน ไปทำงานช่วยมัน คอยจดเล็กเชอร์ให้มันอีกด้วย เพื่อนเชี้ยอะไรขาดเรียนโคตรบ่อย มันจบมาได้นี่นอกจากต้องไปกราบเด็กๆ ในคอกที่กลั่นน้ำนมส่งมันเรียนแล้ว มันต้องกราบขอบคุณพวกพี่กับเครื่องถ่ายเอกสารในร้านค้าหน้ามหาวิทยาลัยด้วยนะ”
ลัดดาวัลย์หลุดขำพรืดดด... กลั้นหัวเราะตั้งแต่เรื่องกางเกงในแล้ว
“ทุกวันนี้... กางเกงในเฮียก็ยังขาดเป็นรูอยู่นะคะ แถมเอวยังย้วยอีกด้วย”