รายละเอียด : อุ้มรักอิงใจ

ไม่มีใครพูดอะไร นอกจากซึมซับความอบอุ่นและอ่อนหวานนั้นไว้ให้ได้มากที่สุด นานแสนนานในความรู้สึกของกันและกัน แต่แล้วในที่สุดทั้งคู่ก็ต้องกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริง จอมทัพค่อยๆ ดันร่างบางออก เขาสบตาคู่งามแล้วเลื่อนมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้หญิงสาว ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้างาม กระทั่งจมูกชนจมูก แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกินเลยมากไปกว่านั้น ปภาพินท์ก็เป็นฝ่ายผละใบหน้าหนีแล้วดันตัวออกห่าง ขยับกายนั่งตรง ก้มหน้านิ่ง ในขณะที่จอมทัพนิ่งงันอยู่ในท่าเดิม...

“อุ๊ย!” หญิงสาวนิ่วหน้าเมื่อถูกถีบออกมาจากข้างใน ทำเอาจอมทัพที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ขยับเข้าไปนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับหญิงสาวโดยอัตโนมัติ
“เป็นอะไรแป้ง” สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง ทำให้หญิงสาวอดยิ้มออกมาไม่ได้
“เปล่าค่ะ ตาหนูแค่ดิ้นนิดหน่อย แกเตะท้องแป้ง”
จอมทัพก้มมองที่ท้องนูนเด่นของหญิงสาวทันที เขาขยับจนชิดร่างเล็กด้วยความลืมตัวพลางเอ่ยถามว่า
“ตรงไหนแป้ง อยู่ตรงไหน” เขาจ้องมองท้องนัยน์ตาเขม็ง ปภาพินท์กลั้นยิ้ม รอจนตาหนูในท้องดิ้นอีกครั้งเขาจึงได้เห็นเต็มตา ชายหนุ่มจ้องมองด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะยิ้มให้หญิงสาวพลางเอ่ยเสียงแผ่ว
“พี่ขอ...แตะแกหน่อยนะแป้ง”
แววตาที่ร้องขอทำให้คนตัวอวบที่นั่งเอนๆ นิ่งงัน เขาเคยลูบ เคยแตะ ทว่าทุกครั้งอยู่ในสายตาพี่สาว ต่างจากเวลานี้อยู่กันตามลำพัง หล่อนไม่มั่นใจว่ามันจะเหมาะสมนัก แต่เมื่อคิดว่าคนที่อยู่ในท้องของหล่อนเวลานี้คือลูกของเขา หญิงสาวจึงยินยอมให้สัมผัสแกอย่างไม่อาจปฏิเสธออกมาได้เลย
“เอ่อ...ดะ...ได้สิคะ”
สิ้นเสียงอนุญาตมือใหญ่แต่เรียวสวยของจอมทัพก็วางลงบนท้องของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาจนลูกดิ้นอีกครั้ง คราวนี้เขายิ้มกว้างขวางแล้วค่อยๆ ลูบไปมาด้วยอาการแผ่วเบา ทะนุถนอม...
การกระทำเขาไม่ได้หยาบคายหรือเป็นการล่วงเกินแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับทำให้ปภาพินท์รู้สึกอบอุ่น หญิงสาวหลุบตาซ่อนหยาดน้ำใสๆ ที่เอ่อท้น เข้าใจแล้วว่าอารมณ์ของผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์นั้นต้องการความรักความเอาใจใส่จากสามีเพียงใด หล่อนเองก็ไม่ต่าง แม้เขาไม่ใช่สามีแต่เขาเป็นพ่อของลูก ลูกที่เมื่อคลอดต้องเป็นของพี่สาวและพี่เขย ในขณะที่หล่อนจะมีสถานะเพียงน้าสาวเท่านั้น...
ความคิดของปภาพินท์มีอันสะดุด เมื่อจู่ๆ จอมทัพก็ซบหน้าลงกับหน้าท้องของหล่อน ในขณะที่ฝ่ามือลูบไล้แผ่วเบา หญิงสาวได้แต่ทำตัวแข็งทื่อเมื่อเขากล่าวเบาๆ กับคนในท้องของหล่อน
“ว่าไงครับคนเก่ง อีกไม่นานเราก็จะได้พบหน้ากันแล้วนะครับ หนูต้องเป็นเด็กดีนะลูก อย่าทำให้คุณแม่ต้องเจ็บนะครับ ถีบแม่เบาๆ ด้วยนะลูก”
ถ้อยคำที่ออกมาจากปากของจอมทัพ ทำให้หญิงสาวหัวใจกระตุก เขาไม่ควรพูดเช่นนี้ หล่อนอาจอุ้มท้องลูกของเขา แต่คนเป็นแม่คือพี่สาวของหล่อน ไม่ใช่...หล่อน
หญิงสาวเผลอกำมือแน่น ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากัน ทุกวินาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้า เป็นนานกว่าที่เขาจะเงยหน้าขึ้น แล้วสบตาหล่อนอย่างลึกซึ้ง...