รายละเอียด : ในอุ้งมือมาร

เมื่อชีวิตพลิกผันให้ต้องพลัดพรากจากบิดา… เด็กสาวผู้โชคร้ายจึงถูกโชคชะตาจับเหวี่ยงลงมาในอุ้งมือของผู้ชายเย็นชาเช่นเขา...

“เรียบร้อยแล้วค่ะ รักไม่มีอะไรให้เตรียมมากหรอกค่ะ แต่”
เสียงหวานเงียบไป ร่างสูงใหญ่จึงขยับเข้าใกล้จนสาวน้อยตกใจกับการเคลื่อนไหวรวดเร็วของเขา
“แต่อะไร มีอะไรติดขัดหรือเปล่า”
สาวน้อยนิ่งอึ้งกับน้ำเสียงเป็นห่วงของชายหนุ่ม โดยเฉพาะความใกล้ชิดจนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากร่างกายใหญ่โตที่บดบังหล่อนได้มิด แต่แทนที่หล่อนจะถอยหนีกลับยืนขาแข็งไปได้
“เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ รักแค่หวั่นใจนิดหน่อย ตั้งแต่เกิดมารักไม่เคยต้องออกไปอยู่ที่ไหนคนเดียวเลย รักไม่ค่อยมั่นใจค่ะ”
สาวน้อยสารภาพเสียงแผ่วเบา ทำให้คีรีค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ      โล่งอก
เพราะสิ่งที่เด็กสาวบอกออกมานั้นไม่ได้น่ากลัว แต่อาจจะน่าเป็นห่วงและถึงขั้นหวง ตามประสาคนที่แอบมองแอบจองในใจ พิมพ์รักบอบบาง น่ารักน่าปรารถนา ใครเห็นเป็นต้องมองหล่อนซ้ำ หล่อนเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบชั้นดี แม้จะเป็นลูกหลานชาวทะเล แต่กลับมีผิวพรรณเนียนละเอียด ผุดผ่องผิดแผกจากพ่อแม่พี่น้อง แล้วแบบนี้เขาจะวางใจได้สักแค่ไหนที่จะปล่อยให้หล่อนออกไปผจญภัยเพียงลำพัง...
ชายหนุ่มครุ่นคิดหนักหน่วง แต่แล้วก็มีแสงสว่างจุดขึ้นที่กลางใจ
“ไม่มีอะไรน่ากลัว อย่าลืมสิ ว่าเธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน หากมีอะไรที่เธอแก้ไขไม่ได้ให้รีบบอก ฉันจะไปหาเธอทันที ฉันสัญญา”
พิมพ์รักเงยหน้ามองคนพูด นึกอยากเห็นดวงตาเขาชัดๆ ว่านัยน์ตาคู่นั้นมองหล่อนแบบไหนในยามนี้ โดยเฉพาะคำปลอบประโลมแสนอ่อนโยน ที่ทำให้รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลอวลซึมลึกสู่ส่วนกลางของหัวใจ
“ขอบคุณมากค่ะ รักสัญญาว่าจะตั้งใจเรียน ไม่ทำให้คุณต้องผิดหวังแน่นอน”
คำสัญญาจากเจ้าของเสียงหวานทำให้คีรียิ้มด้วยความพอใจ และก่อนที่พิมพ์รักจะรู้ตัว ร่างนุ่มระหงก็ถูกรวบเข้าไปกอดเอาไว้แนบแน่นเสียแล้ว สาวน้อยทำท่าขัดขืนอยู่นิดเดียวก่อนจะหยุดนิ่ง เมื่อได้ยินเสียงกระซิบอยู่เหนือศีรษะเบาๆ
“สัญญากับฉันอีกข้อพิมพ์รัก”
น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาทำให้สาวน้อยอุ่นซ่านในอก และอ้อมแขนที่โอบรัดทำให้หล่อนอบอุ่นไปทั้งกาย...
“ค่ะ...”
น้ำเสียงหวานที่กระซิบตอบมานั้นทำให้คีรียิ้ม กดริมฝีปากกับศีรษะเล็กเบาๆ
“อย่าให้ใครกอดเธอแบบที่ฉันกำลังกอดเธอตอนนี้อีกนะ”
สิ้นเสียงทุ้มหัวใจของสาวน้อยก็กระตุกวูบ ใบหน้าร้อนเห่อราวอังไอร้อนจากหม้อต้มน้ำ มือเรียวที่วางไว้กับแผงอกกำยำเย็นเยียบ...
“ว่าไง ได้ไหมรัก”
เสียงทุ้มนุ่มดังชิดศีรษะ ไม่เพียงแค่นั้นที่สาวน้อยรู้สึก เพราะมือใหญ่ที่โอบกอดหล่อนไว้กำลังลูบไล้ทั่วแผ่นหลังเล็กนุ่ม ทำให้พิมพ์รักคิดถึงคืนวันอันหวามไหว ทว่าต่างไปจากครั้งก่อน เขาไม่อุกอาจเอาแต่ใจ ตรงกันข้ามกลับอ่อนโยนและนุ่มนวลเกินกว่าจะผละหนี ที่สำคัญ พิมพ์รักไม่คิดจะยอมให้ใครมาทำอะไรเช่นนี้กับหล่อน นอกจากเขาคนเดียว...
“รัก... สัญญาค่ะ”