รายละเอียด : แสนรักแสนปรารถนา

หล่อนสัญญาว่าจะเกลียดเขา ผู้ชายที่ผลักไสหล่อนออกจากชีวิต แต่แล้วเมื่อเขาดึงหล่อนกลับไปอยู่ในวิถีชีวิตของเขาอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยๆ ของอลิซก็พร้อมละลายให้กับคนใจร้ายอยางน่าโมโห...

“ได้... ไม่เรียนก็ได้”
อลิซขมวดคิ้วมองเขา เป็นไปไม่ได้ที่เดวิดจะยอมให้หล่อนทำตามที่ต้องการง่ายๆ แบบนี้
“จริงเหรอ”
เดวิดยิ้มกว้างมากขึ้น
“จริงสิ ในเมื่อเธออยากจะโง่เป็นวัวเป็นควาย แทนที่จะได้เรียนรู้อะไรในโลกกว้าง ก็จมดักดานอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน เพราะเมื่อเธอตัดสินใจไม่เรียนก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเงินส่งเธอเรียน เอาเป็นว่า จากวันนี้เป็นต้นไป เธอมีหน้าที่เป็นเด็กเลี้ยงวัวให้ฉันก็แล้วกัน ค่าแรงก็ให้ขั้นต่ำตามกฎหมาย ตามวุฒิที่เธอมี เริ่มงานได้!”
คนที่ถูกผลักออกจากอ้อมแขนอุ่นๆ ยืนอึ้ง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างราวกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน หล่อนนี่นะ จะต้องเป็นเด็กเลี้ยงวัว!
 “บ้าสิ! เรื่องอะไรจะให้ฉันไปเลี้ยงวัวด้วย” หญิงสาวกระเง้ากระงอด เดวิดกอดอกหัวเราะเยาะออกมาเบาๆ
“ก็เหมาะสมกับเธอแล้วไง ความรู้แค่นี้จะทำอะไรได้นอกจากเป็นเด็กเลี้ยงวัว!”
“คุณเดวิด!” อลิซกรีดร้องเรียกชื่อของเขาออกมาดังๆ ด้วยความโกรธ ทว่าชายหนุ่มกลับเลิกคิ้วสีเข้มหนาทึบแต่ได้รูปสวยของตนขึ้นอย่างขบขัน เป็นต่อ มองใบหน้างดงามที่บัดนี้แดงก่ำด้วยความโกรธนั้นอย่างพึงใจลึกๆ
“แล้วจะเอายังไง แต่ถ้าคิดจะออกไปทำที่อื่นละก็ เลิกฝันได้เลย เพราะฉันไม่อนุญาต!”
“แต่คุณไม่มี...”
“ฉันมีสิทธิ์ ตราบใดที่เธอยังอยู่ในความปกครองของฉัน” เดวิดตัดบทเร็วเสียจนหญิงสาวต้องหุบปากฉับ ดวงตาคู่งามมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ทว่าอีกฝ่ายหาได้ใส่ใจ “เอาล่ะ ที่นี้ก็เริ่มงานได้แล้ว อ้อ! เดี๋ยวฉันจะเรียกไม้ให้มาดูแลเธอก็แล้วกัน คราวนี้พิสูจน์ให้ฉันเห็นหน่อยสิ ว่าเธอนะ เก่งจริงอย่างท่าทางหรือเปล่า”
แล้วเขาก็หันไปเรียกใครคนหนึ่งพร้อมสั่งความสองสามประโยค ชายวัยกลางคนคนนั้นก็รับคำแล้วก้าวห่างออกไป หญิงสาวมองเขาอย่างเจ็บแค้น ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากเม้มแน่น เดวิดรู้ว่าหล่อนคงคับแค้นใจหนัก แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อหล่อนดื้อรั้น เขาก็จำต้องเด็ดขาด
อลิซเจ็บใจอย่างที่สุด แต่ก่อนที่จะต้องกลายเป็นเด็กเลี้ยงวัว หญิงสาวก็เอ่ยถามออกมาว่า
“แล้วคุณล่ะ ทำอะไรที่ไหน”
ชายหนุ่มสบตาที่มองเขาอย่างไม่ยอมแพ้พลางยิ้ม
“ฉันก็ดูแลไปรอบๆ ถามทำไม”
อลิซเชิดหน้าขึ้น สบตาเขาแล้วบอก
“แล้วฉันทำแบบคุณบ้างได้ไหม ดูไปรอบๆ น่ะ”
“ได้สิ” เขาตอบยิ้มๆ ทำให้อลิซเผลอยิ้มอย่างพอใจ แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อเขาตอบออกมาอีกว่า “เลี้ยงวัว แล้วก็ดูไปรอบๆ ก็ได้ เพราะยังไง เธอก็ต้องดูแลพวกมันไปรอบๆ อยู่แล้วนี่ ที่ตั้งเป็นพันไร่ เดินไหวก็เดิน หึๆ”
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเขาสร้างความขุ่นเคืองใจเพิ่มเป็นทวีคูณแก่สาวน้อย
“บ้า! คุณมันคนใจร้าย ใจดำ!” ร่างเล็กหมุนตัวหมายจะเดินหนีเขาไปให้ไกลลิบด้วยความเจ็บใจและน้อยใจ แต่กลับถูกมือแข็งๆ รั้งต้นแขนเอาไว้
“ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้นอลิซ”
“แต่ที่นี่ไม่ใช่คุกนะ ฉันจะไปไหนก็ได้ แล้วก็จะไม่เลี้ยงวัวให้คุณด้วย ตาแก่บ้า!”
ดวงตาคมใหญ่ลุกวาวทันทีที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นตาแก่ เขานี่นะ ตาแก่! หน็อย ยัยเด็กปากเสีย!
“เธอนี่มัน” เขาคำรามในลำคอ