รายละเอียด : ชู้รักสวาทร้อน

เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไป ธงไทจึงฉุกคิด เขาจ้องตาหญิงสาวอยู่ครู่ก่อนบอก

“ลุกเถอะ อาบน้ำกัน”

หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย แต่ก็แทบทรุดลงเพราะขาไม่มีแรง ทว่าชายหนุ่มรับเอาไว้ได้ทัน เขารวบร่างบางขึ้นอุ้มแล้วบอกเบาๆ ว่า

“ผมอุ้มเอง” พูดแค่นั้นก็ก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องน้ำ ทั้งสองช่วยกันอาบน้ำโดยไม่พูดอะไรอีก หญิงสาวแทบไม่กล้ามองเขา ในขณะที่ธงไทมองหล่อนไม่วางตา สำรวจทุกซอกมุมก่อนจะพากันออกจากห้องน้ำและแต่งตัว ชายหนุ่มแต่งตัวเสร็จก่อนจึงหันมาบอกหญิงสาวว่า

“รออยู่ในนี้นะ เดี๋ยวผมมา” ไม่ทันที่มณีวรรณจะเอ่ยปากถาม ร่างสูงได้สัดส่วนก็ก้าวออกจากห้อง เขาหายไปเกือบสิบห้านาทีจึงกลับมาพร้อมกับถุงพลาสติกเล็กๆ

“นี่ยาคุมฉุกเฉิน กินซะวรรณ”

มือเรียวที่กำลังเอื้อมรับชะงัก หญิงสาวมองเขานิ่งอยู่ครู่ แววตานั้นตัดพ้อ ก่อนจะหลุบลงแล้วลุกขึ้นเดินไปยังห้องครัวด้านใน ธงไทได้แต่มองอย่างรู้สึกผิด เขารู้ว่าการใช้ยาคุมฉุกเฉินนั้นอันตราย แต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเขาไม่อยากให้หญิงสาวตั้งท้อง และหล่อนเองก็คงไม่ต้องการเช่นกัน ชายหนุ่มยิ้มเยาะตัวเอง ก่อนหน้านี้เขาอยากมีลูกแทบตาย แต่เพียงขวัญก็บ่ายเบี่ยงตลอด แต่เมื่อมีโอกาสเขากลับทำลายมันเสียด้วยมือของตัวเอง เพราะเขารู้แล้วว่าไม่มีใครรักเขาจริงสักคน แม้แต่ผู้หญิงคนนี้ก็เถอะ สาวสวยแปลกหน้าที่แลกตัวเองกับเงินได้อย่างง่ายๆ จะมีความรักจริงได้อย่างไรกัน ไม่มีทาง...

“เสร็จแล้ว?” เขาถามเมื่อร่างบางเดินมานั่งลงตรงหน้า

“ค่ะ เสร็จแล้ว”

เขาถอนหายใจยาว เมื่อหญิงสาวก้มหน้าก้มตา จึงต้องอธิบายให้เข้าใจ

“วรรณ” หญิงสาวเงยหน้ามองเขา นัยน์ตายังคงตัดพ้อเขาไม่หาย “ผมขอโทษที่ลืมป้องกัน อย่าโกรธผมเลยนะ คุณก็รู้ว่าถ้าเกิดเราพลาดขึ้นมาคนที่จะเดือดร้อนคือคุณกับเด็ก ผมคิดว่าวรรณคงไม่อยากมีลูกกับผู้ชายแปลกหน้าอย่างผมหรอกใช่ไหม”

มณีวรรณสะอื้นในอก หลุบตามองมือตัวเอง ใช่สิ ใครจะอยากมีลูกกับผู้หญิงอย่างหล่อน สาวกลางคืนที่ไม่แน่ใจว่าสะอาดจริงหรือไม่ ผ่านใครมาบ้าง เพราะแค่การปฏิบัติที่เขามีต่อหล่อนก็รู้แล้ว ว่าธงไทไม่แยแสหล่อนมากไปกว่าเห็นเป็นแค่นางบำเรอ เขาไม่ปลุกปลอบหล่อนด้วยซ้ำหลังร่วมรัก ไม่มีการโอบกอดหรือกระซิบปลอบใจหวานๆ เขาซบอยู่กับตัวหล่อน เมื่อหายเหนื่อยก็ผละห่างแล้วโยนยาคุมให้กิน แค่นี้ก็รู้แล้ว จะหวังอะไรกับคนที่กำลังหมดศรัทธากับความรักอย่างเขา

เมื่อคิดได้ดังนี้หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นพลางยิ้มให้

“เข้าใจค่ะ วรรณเข้าใจดี ขอบคุณมากนะคะที่รอบคอบ ถ้าเป็นวรรณคงยังไม่รู้ว่าต้องทำยังไง”

แม้จะพยายามปกปิดร่องรอยของความเจ็บปวดผิดหวังแต่ธงไทกลับคิดว่าเขาเห็นมันอย่างชัดเจน ชายหนุ่มสั่นหน้า เขาไม่อยากสงสารใครอีกแล้ว มณีวรรณมีหนทางของหล่อน เขาก็มีหนทางของเขา...