รายละเอียด : ชู้รักของฮูหยินแม่ทัพคือมหาโจร

เพราะแม่ทัพไป่หลิวหยางนำชัยชนะในการศึกกลับมา
ฮ่องเต้จึงพระราชทานองค์หญิงเข่อซิงให้เขา
แต่นางหาใช่คนที่เขาต้องการ จึงทำการทรมานนางอย่างแสนสาหัส
กระนั้นนางก็ไม่เคยว่า ไม่เคยบ่น
จวบจนวันที่นางถูกเมียน้อยของเขาฆ่า แล้วจับนางใส่กระสอบ นำไปทิ้งแม่น้ำ
เมื่อรอดชีวิตกลับมาอีกครั้ง ก็พบบุรุษ 2 คนที่ช่วยชีวิตนางไว้
ทว่าเมื่อนางเอ่ยชื่อ ไป่หลิวหยางออกมา จากบุรุษมีน้ำใจก็กลายเป็นสัตว์ป่าทันที
เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นจาก "ไป่หลิวหยาง" ทั้งสิ้น นางจะแก้แค้น ไม่มีวันอภัย
และเขาต้องอยู่อย่างอดสูยิ่งกว่าที่นางเคยถูกกระทำ
..........
“แม่ทัพไป่...ท่านจำคืนแรกของเราได้หรือไม่”
ร่างบางค่อยๆ คลานขึ้นมาบนเตียง ท่าทางยั่วยวนราวกับแมวสาวยั่วราคะ จนไป่หลิวหยางต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน อยากให้นางเข้ามาใกล้ๆ ก็อยาก แต่ก็หวั่นกลัวยิ่งนักว่านางจะทำอะไรไม่คาดคิด
“ในค่ำคืนนั้นบนเตียงหลังนี้ ท่านมีความสุขกับนางมากใช่หรือไม่”
มือเล็กค่อยๆ สอดเข้าไปในเสื้อผ้า เพื่อสัมผัสผิวกายของเขาโดยตรง เขี่ยเบาๆ ที่เม็ดชูชันที่หน้าอก แล้วบี้คลึงจนชายหนุ่มครางในลำคอ
“ขะ...เข่อซิง”
“ตอนนี้ท่านอย่าได้หวั่นกลัวไปเลย ข้าเพียงต้องการให้นางมองพวกเราเท่านั้น”
“หมายความว่าท่านกับข้า เราจะทำเรื่องเช่นนั้นกันใช่หรือไม่”
ในคืนเข้าหอ เขาเอาสตรีอื่นมาร่วมรักด้วย ดังนั้นในคืนนี้ที่เขาแต่งกับสตรีอื่น หญิงผู้นั้นก็ต้องทนมองเช่นกัน
“ถูกต้องแล้วแม่ทัพไป่ เราจะทำเรื่องเช่นนั้นให้นางมอง นางจะได้เข้าใจความรู้สึกของข้าอย่างไรเล่า”
เข่อซิงเอ่ยแผนการตัวเองให้แม่ทัพไป่คลายกังวล ซึ่งเขาไม่อิดออดเลยสักนิด
“ได้! ถ้าเช่นนั้นท่านปล่อยข้าสิ เราจะทำกันเหมือนที่เคยทำ”
“ไม่ได้! ตอนนี้ข้าจะทำ อย่างที่ข้าอยากทำ”
“ปล่อยสามีเถอะ สามีอยากเป็นฝ่ายทำให้เข่อซิงเอง”
เมื่อเขาแทนตัวเองเช่นนั้น นางถึงกับหัวเราะลั่นราวกับคนเสียสติอีกรอบ
“อย่ามาพูดให้ขำ เมื่อก่อนข้าไม่เคยมีโอกาสเรียกท่านว่าสามี ท่านพี่ หรือแม้แต่หลิวหยาง ทั้งที่ข้าเป็นฮูหยินที่แต่งงานอย่างถูกต้องตามประเพณีทุกอย่าง แต่กลับต้องเรียกท่านว่า แม่ทัพไป่”