รายละเอียด : โรมรันพันรัก

“คุณปกป้องค่ะ มันยังแค่หัวค่ำเองนะคะ”
“แล้วใครบอกละครับว่าต้องมีอะไรกันแค่ตอนกลางคืนเท่านั้น

“บัวจันทร์ๆ เอ๊ย ขึ้นไปตามคุณเป็นเอกให้ลงมาทานข้าวที่ไป”
“ค่ะคุณผู้หญิง”
สาวใช้รับคำแล้วเดินขึ้นบันไดไปยังห้องเจ้านายซึ่งเป็นลูกชายคนเล็กของคุณเบญจวรรณ เลิศกัลยาเจ้าของธุรกิจไร่กาแฟแห่งดอยช้าง”
“ก๊อกๆๆๆ”คุณเอกๆๆคะ คุณผู้หญิงให้มาตามไปทานมื้อเช้าค่ะ”
ทั้งเคาะทั้งเรียก ก็ไม่ได้มีเสียงตอบรับจากคนข้างใน สาวใช้ค่อยๆ จับด้ามจับประตูแล้วค่อยๆหมุนแล้วดันเข้าไปช้าๆ ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำเอาบัวจันทร์ต้องกรี๊ดขึ้นสุดเสียงแล้วก็หมดสติลงในทันที
“อ๊ายๆๆๆๆๆ”
เสียงกรี๊ดของเธอดังลั่นจนลงมาถึงข้างล่างคุณเบญจวรรณ ได้ยินสาวใช้ก็อกสั่นขวัญหายรีบย้ำเท้าขึ้นไปพร้อมกับสาวใช้สองป้าหลานนั่นก็คือป้านวลกับจันทร์แรม แต่เมื่อมาถึงหน้าห้องเห็นบัวจันทร์นอนหมดสติอยู่คาประตูนั่นเองแต่เมื่อมองเข้าไปที่เตียงนอนของเป็นเอก ภาพนั้นก็ทำเอาคุณเบญจวรรณแทบหัวใจสลาย
“ตาเอกลูกแม่!!..ฮื้อๆๆๆ”
นางปรี่เข้าไปยังเตียงนอนของบุตรชายที่นอนตัวซีดขาวอยู่บนเตียงที่มีผ้าปูสีขาวซึ่งบัดนี้มันถูกฉาบย้อมไปด้วยเลือดสีแดงฉานและคาวคลุ้ง
“ตาเอกๆ ลูกแม่”
คุณเบญวรรณยกแขนลูกชายขึ้นมาดู ตรงข้อมือมีรอยถูกเชือด
เป็นแผลลึกและมีเลือดแห้งเกรอะกรังป้านวลจันทร์รีบเข้ามากอดประคองเจ้านาย แต่กฌอดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ส่วนจันทร์แรมเรียกปลุกบัวจันทร์ที่หมดสติอยู่จนฟื้นคืนสติมาด้วยอาการตัวสั่นงันงก
“หื้อๆๆๆ ทำไมลูกหนอลูก เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้ทำร้ายตัวเองขนาดนี้ หื้อๆๆๆ นวลเอ้ย แก่โทรตามคุณปกป้องที”
ปกป้องซึ่งตอนนี้เขาได้เดินดูคนงานเก็บกาแฟตั้งแต่เช้ากาแฟไร่เขาปลูกแบบออแกรนิค กาแฟพันธ์ุอราบิก้ารสชาติดี เพราะอุณหภูมิและความสูงที่มีความสูงพอดีพอเหมาะด้วยความสูงระหว่าง 1000-1700 เมตรจากระดับน้ำทะเลเขามีคนงานที่มีความรู้ความสามารถในการดูแล เพราะเป็นคนในท้องถิ่นที่เป็นชาวเขาเผ่าอาข่า,ลีซูและยูนนาน เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนด้านหลังส่งเสียงร้องเขาจึงล้วงมันออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ที่บ้านเข้าใจว่ามารตาคงตามไปทานมื้อเช้า
“ครับคุณแม่”
“นวลเองค่ะคุณป้องนวลเอง”
ปลายสายเสียงสั่นเคลื่อและฟังดูร้อนรน
“ป้านวลเกิดอะไรขึ้นครับ?”
“หื้อๆๆ คุณเอกค่ะ คุณเอกฆ่าตัวตาย”
“เอก!!”