รายละเอียด : คุณสามีจ้างฉันให้หย่า

แม่เขาจ้างเธอให้แต่งงาน ส่วนเขาจ้างเธอให้หย่า 
การแต่งงานที่มากด้วยเงื่อนไข แต่เธอกับไร้ทางเลือก 
การอยู่ด้วยกันฉันท์สามีภรรยาที่ไร้ซึ่งใจ ทว่าได้สร้างสิ่งที่มีค่ามหาศาลให้กับเธอ     

“รับไปซะ สิบล้านแลกกับการหย่า พรุ่งนี้เช้าเราจะไปที่เขตด้วยกันเพื่อเซ็นต์ใบหย่า”   
...นั่นคือคำพูดผู้ชายที่เป็นสามี พูดขึ้นภายในห้องหอแสนสวยที่ญาติผู้ใหญ่เพิ่งอวยพรให้รักกันหวานชื่น อยู่ด้วยกันยืนนานถึงขั้นถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร...

ตัวอย่าง
"เธอมียายด้วยเหรอ? แล้วทำไมวันแต่งงานไม่เห็นยายเธอมาร่วมงานล่ะ ไม่สิ วันนั้นไม่มีญาติฝ่ายเธอมาแม้แต่คนเดียว"
"ยายมนไม่สบายค่ะ เลยไม่ได้มางานแต่งงานของเรา"
"แล้วญาติคนอื่น? หรือว่าเธอไม่มีญาติคนอื่นเลยนอกจากยาย คงไม่ใช่ว่าเธอเกิดจากต้นกล้วยแล้วยายไปเก็บมาเลี้ยงหรอกนะ"
มนนัทธ์ธรเกือบจะหัวเราะให้กับคำประชดของเขา ดีที่ห้ามตัวเองเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกเขากินหัวเอาได้
เกิดจากต้นกล้วย?...พูดซะเธอไม่ใช่คน
"ไม่มีค่ะ พ่อแม่มนเสียตั้งแต่มนยังเด็ก ตอนนี้มนมีแค่ยายกับน้องสาว ที่น้องสาวไม่ได้มาเพราะต้องอยู่ดูแลยาย"
"ญาติน้อยดีนี่ แต่ไม่ใช่ว่าอยู่นานไปจะยกโขยงกันมาเรียกร้องนั่นนี่นะ รู้ใช่ไหมว่าเธอจะไม่มีวันได้อะไร นอกจากเงินสิบล้านนั่น” พิชญุตม์พยักหน้าไปที่เช็คที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง
“หย่าให้ฉันซะ แล้วมันจะเป็นของเธอทันที"

“อย่าซน”
เสียงแหบห้าวที่ดังอยู่ข้างหูทำให้มนนัทธ์ธรอมยิ้ม นานแล้วที่พิชญุไม่ได้ผละออกห่างจากเธอหลังช่วงเวลาเร่าร้อนจบลง แต่กอดเธอกระชับกับอกแกร่ง มนนัทธ์ธรไม่แน่ใจว่าเขาจะรู้ตัวไหม แต่ที่แน่ๆ เธอรู้ตัว และเต็มใจที่จะอยู่ในอ้อมกอดเขา
“ว่าแต่มนซน คุณพิชซนกว่ามนอีก”
“ตรงไหนที่บอกว่าฉันซน”
“ก็ตรงที่คุณพิชบีบนมมนไม่หยุด กับลูบสะโพกมนอยู่นี่ไง”

“ท้องเหรอมน?”
มนนัทธ์ธรหันวับไปมองคนที่เธอคิดว่าเขายังอยู่ที่บริษัท
“ว่าไงมน? เธอท้องใช่ไหม?”
มนนัทธ์ธรสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด พูดออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ค่ะ มนท้อง” ยอมรับว่าตกใจที่พิชญุตม์รู้เรื่องที่เธอเองก็เพิ่งรู้ได้ไม่นาน และยังกลับมาบ้านก่อนเวลาเลิกงานราวกับนกรู้
“กี่เดือนแล้ว?”
“หกสัปดาห์ค่ะ” มนนัทธ์ธรตอบ มองเขาโดยไม่หลบสายตา
“...”
“ถึงเขาจะยังเป็นแค่เจ้าก้อน เป็นลูกที่เกิดมาจากความไม่ตั้งใจ แต่มนก็ทำร้ายเขาไม่ลง มนทำร้ายเขาไม่ลงจริงๆ มนรู้ว่าคุณพิชไม่ต้องการเขา...”
“...”
“...คุณพิชจะไม่ทำร้ายเขาใช่ไหม”