รายละเอียด : เสี้ยนรักกระสันใจ

คนหนึ่งกระทำอย่างช่ำชองอีกคนคือครั้งแรกไม่ต่างจากมวยคนละรุ่น กันต์กวีทรมานปลายฝันให้เสียวซ่าน ให้ดิ้นพร่านเขาชอบให้คู่นอนทำตัวร่านเวลาร่วมรัก จากซุกไซร้ซอกคอขาวเลื่อนลงมา..กันต์กวีหยุดการกระทำแล้วมองดูใบหน้าที่บิดเบี้ยว.. "อ่า..น่ากินชะมัด"

มหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ใจกลางเมืองหลวงกรุงเทพมหานคร แต่ละคนกว่าจะสอบแข่งขันเข้ามาเรียนได้ไม่ใช่เรื่องง่ายต้องใช้ทั้งความอดทนและความพยายามอย่างหนักในการอ่านหนังสื่อเพื่อจะเข้ามาในคณะที่ตัวเองต้องการ
"แม่เจ้าโว้ยขาวโบ๊ะเลยเว้ย ไอ้วีย์มึงดูน้องคนนั้นที่กำลังเข้าแถวอยู่ด้านซ้ายมือสุดคนที่สามออร่ามากน่าหม่ำจริงๆเลย" อลิน(ลูกพี่ลูกน้องของกันกวีย์เรียนอยู่ห้องเดียวกัน)สะกิดให้กันต์กวีหันไปมองดูนักศึกษาปีหนึ่งที่กำลังเข้าแถวทำกิจกรรมรับน้องอยู่สนามหญ้าด้านหน้าอาคารเรียนที่พวกเขานั่งอยู่
"งั้นๆก็ไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้น คนอย่างมึงนะเห็นใครก็บอกว่าเขาสวยไปหมดนั่นแหละไอ้ไอซ์ "
"มึงมันไอ้คนไร้หัวใจ"
"แล้วยังไงวะถ้ามีหัวใจแล้วเป็นเหมือนไอ้ประทานก็ไม่ไหวมั่ง"
"เออๆ ยอมๆ ขี้เกลียดเถียงกับมึงละไปหาสาวๆ ดีกว่า"
"วีย์คะ คืนนี้อย่าลืมนัดของเรานะ" มะนาวสาวสวยอันดับต้นๆของมหาวิทยาลัยเธอเป็นเพื่อนกับกันต์กวีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมจนถึงตอนนี้ก็เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่อยู่คนละคณะ
"วีย์จำได้ นะมะนาวแค่โอนตังค์วีย์ก็พร้อมสแตนบายรอ"
"โอนเรียบร้อยแล้วงกไปนะคะคุณวีย์ ถ้าวันไหนพร้อมรอที่เตียงก็บอกเจ้นะคนดี"
"มันคือธุรกิจแต่เราจะไม่ล้ำเส้นคำว่าเพื่อน"
"ล้ำเข้ามาบ้างเถอะจ่ายเพิ่มก็ได้"
"ถ้าวีย์รับขึ้นมาระวังจะถอนตัวไม่ขึ้นนะคนสวย"
"ใครบอกว่ามะนาวจะถอนตัวละคะรอมานานแล้วนะรับสักทีเถอะพ่อคุณอ่อยมาห้าปีแล้วยังไม่ถูกกินสักที"
"ไม่เอาหรอกมะนาวก็รู้ว่าวีย์ไม่เชื่อในความรักและไม่อยากผูกมัดกับใครเป็นเพื่อนกันแบบนี้มันก็ดีแล้วจะได้ไม่มีใครต้องเสียใจ วีย์ไปก่อนดีกว่ากลัวเสียตัวให้เพื่อนเย็นนี้เจอกัน"
"เดี๋ยวก่อนวีย์อย่าพึ่งไปมานี่ก่อน” มะนาวคว้าแขนกันต์กวีไว้ได้ทันพอดี
“คนนี้น้องรหัสเราชื่อปลายฝัน (น้องฝัน) ฝากดูแลด้วย"
"ได้เลยพี่วีย์จะดูแลเป็นอย่างดีให้ถึงใจเลย" กันต์กวีเดินไปยืนข้างๆปลายฝันแล้วยกแขนขึ้นพาดหัวไหล่ปลายฝัน
"ไอ้วีย์กูอ่อยตั้งนานหลายปีมึงไม่ยอมเอานี่จะล่อน้องกูสะแล้วเอามือหยาบกร้านของมึงออกไป" มะนาวปัดมือกันต์กวีออกจากไหล่ปลายฝัน
"น้องฝันคนนี้ชื่อพี่วีย์เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจเพื่อนพี่เองจริงๆ พี่อยากได้มันเป็นผัวแต่มันไม่ยอมสักที"
"สวัสดีค่ะพี่วีย์" ปลายฝันยกมือไหว้พร้อมยิ้มหวานทักทายเพื่อนของพี่รหัส
"สวัสดครับน้องฝัน ถ้ามีใครมารังแกบอกพี่ได้เลยนะพี่จะจัดการมันให้เอง" กันต์กวีเดินเข้ามารวบมือทั้งสองข้างของปลายฝันจับไว้

โครม! !กันต์กวีที่ยืนอยู่ร่วงไปกองกับพื้นเพราะแรงถีบ
มะนาวถีบกันต์กวีล้มหงายหลังไปไม่เป็นท่า "มึงลุ่มล่ามขนาดนี้น้องเขากลัวพอดีทีกูอ่อย แล้วอ่อยอีกทำไมมึงไม่จับบ้างวะ
"มะนาวยันมาได้เจ็บนะ เห็นอย่างนี้วีย์ก็เลือกนะ"กันต์กวีพูดเสร็จแล้ววิ่งหนีไป
"ไอ้วีย์มึงตาย!!" มะนาววิ่งไล่ตามกันกวีย์แต่ไม่ทัน
‘คนนี้แหละพ่อของลูกฉัน” ปลายฝันมองดูสองคนวิ่งไล่กันเหมือนเด็กแล้วยิ้มตาหยีมองตาม