รายละเอียด : สลับรักท่านอ๋องแฝด

“ท่านพี่มอบปราณให้เจ้าได้ ข้าก็มอบให้เจ้าได้เช่นกัน”

“ท่านอ๋อง คุณหนูเล็กบุตรสาวของท่านแม่ทัพมู่ ว่าที่พระชายาของท่าน...หนีออกจากจวนแล้วขอรับ”

หลิวกงกงเป็นผู้เข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ไม่รู้ว่ายินดีหรือไม่ เหตุเกิดช่วงบ่ายเมื่อทางจวนอ๋องส่งเทียบเชิญไป แล้วพบว่าจวนของท่านแม่ทัพกำลังวุ่นวายอย่างหนัก จำต้องสารภาพตามตรงว่า คุณหนูเล็กหนีไปแล้ว
“เป็นเช่นนั้นหรือ” ดวงตาเรียวยาวของบุรุษละจากตำราในมือ เงยหน้าขึ้นมองหลิวกงกงที่ก้มหน้าค้อมตัวอยู่ตรงหน้า เอ่ยเสียงเรียบ
“นางบอกหรือไม่ว่าเพราะเหตุใด”
“ผู้น้อยได้ยินบ่าวไพร่ในจวนพูดคุยกันว่า ในช่วงสามสี่ปีมานี้อดีตท่านแม่ทัพและฮูหยินใหญ่เลี้ยงดูตามใจคุณหนูเล็กอย่างมาก และคุณหนูเล็กก็มีใจใฝ่ปรารถนาออกเดินทางท่องเที่ยวในใต้หล้า ไม่ยินยอมจะออกเรือนจนกว่าจะมีอายุครบสิบเจ็ดขอรับ”
ท่ามกลางความเงียบในห้องคือเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ของบุรุษผู้หนึ่ง หลิวกงกงมิกล้าเงยหน้าขึ้นมอง
“ข้าน้อยได้แจ้งเรื่องนี้แก่ฝ่าบาทแล้ว ฝ่าบาทคลายความกังวลไปมาก ในเมื่อท่านแม่ทัพก็เสียชีวิตไปแล้ว การแต่งงานเพื่อสร้างฐานอำนาจจากตระกูลมู่ย่อมไม่จำเป็นอีกต่อไป พรุ่งนี้ข้าน้อยจะนำรายชื่อหญิงงามและคุณหนูตระกูลใหญ่มาให้ท่านอ๋องเลือกขอรับ”
“ขอบใจ ออกไปได้” ท่านอ๋องเอ่ยเสียงเรียบ ทันทีที่ประตูปิดลง บุรุษอาภรณ์ขาวที่นั่งหลังตรงสง่าก็เอ่ยขึ้น
“น้องสี่ได้ยินแล้วใช่หรือไม่”
บุรุษแฝดผู้น้องเจ้าของเสียงหัวเราะเมื่อครู่ก้าวออกมาจากเงามืด เขาในอาภรณ์ม่วงน้ำเงินรุ่ยร่ายดุจจอมยุทธ์เจ้าสำราญยกสองมือขึ้นกอดอก
“เป็นสตรีที่น่าสนุกยิ่ง แต่งให้อ๋องเช่นข้า นึกจะแต่งก็แต่ง นึกจะปฏิเสธก็ปฏิเสธได้หรือ”
“อย่าลงมือรุนแรง อย่างไรเสียนางก็เป็นเพียงสตรี”
“ไม่สนว่านางจะเป็นบุรุษหรือสตรี หากนางหยามเกียรติ ข้าก็หาปรานีไม่”
กฎตระกูลนางไม่มีหรือ...เช่นนั้นอ๋องอย่างข้าจะลงโทษนางเอง

เบื้องหน้าคือสองบุรุษหล่อเหลา จมูกโด่งคิ้วกระบี่ ดวงตาเรียวยาวหางหงส์ สันกรามคมคายราวปูนปั้นสลัก ให้ความรู้สึกทั้งสูงส่งทั้งสง่างาม มีเพียงประกายในแววตาที่ขับเน้นให้บุรุษทั้งคู่งดงามต่างกัน

หนึ่งนั้นมั่นคงเฉยชาดุจภูผา
อีกหนึ่งนั้นเจ้าเล่ห์เอาแต่ใจ