เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ทำงานเขียนมานับตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ผลงานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล เริ่มเผยแพร่อย่างเป็นทางการเมื่อเขายุติบทบาทนักปฏิวัติสังกัดค่ายพรรคคอมมิวนิสต์

แห่งประเทศไทย เขาวางปืนและยอมแพ้ต่อรัฐบาลไทยกลับเข้าสู่สังคมเมืองอีกครั้ง ภายหลังได้รวบรวมงานเขียนของตนเอง

นำมาตีพิมพ์เผยแพร่ และยังคงทำงานเขียนต่อเนื่องยาวนานถึงสามทศวรรษงานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ในช่วงทศวรรษแรก ได้แรงบันดาลใจมาจากงาน

กิจกรรมทางการเมืองตั้งแต่เมื่อยังเป็นนักศึกษา ซึ่งเขาเคยเป็นแกนนำนักศึกษานำมวลชนเดินขบวนในเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516

กระทั่งทำงานเป็นนักปฏิวัติ ได้เห็นชีวิตของคนชายขอบ ผู้พ่ายแพ้ที่สังคมทอดทิ้ง ดังที่เราจะได้เห็นชีวิตเจาะลึกของเหล่าชาวไร่ชาวนา

คนป่าเขาบนดอยต่างๆ รวมไปถึงชนชั้นแรงงานที่ถูกนายทุนและสังคมเมืองเอารัดเอาเปรียบ

ในช่วงทศวรรษหลังของชีวิตการทำงาน ประเด็นในงานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล กว้างขวางมากขึ้น

ไม่จำเพาะเจาะจงเฉกเช่นงานเขียนในช่วงทศวรรษแรก หากรวมเอาลักษณะหลายสิ่งหลายอย่างทั้งความคิด อารมณ์เบื้องลึก

ความกังวล ความร้าวราน ไปจนถึงชีวิตในบทบาทต่างๆ ของเขาเอง ทำให้งานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุลในช่วงนี้เปิดไปสู่

การค้นหาความสงบภายในมากขึ้น ขณะเดียวกัน เขายังไม่ทิ้งประเด็นสังคมและการเมืองที่เคยมีส่วนร่วมกับมันไว้

หากเขียนด้วยมุมมองที่หลากหลายขึ้น

คนหาปลา นิยายเรื่องแรกของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าผู้เขียนเป็นผู้ที่มีภารกิจรัดตัว

ดังนั้นจึงมีนิยายไม่กี่เล่มที่เขาได้มีเวลาเขียนขึ้นจริงๆ สักครั้ง โดย คนหาปลา เป็นนิยายที่ผู้เขียนพยายามเขียนขึ้นตั้งแต่