รายละเอียด : Dream Gallery เล่ม 6

Chapter 51 นาคพิโรธ 1
จนกระทั่งคนพวกนั้นพ้นจากอาณาเขตของพวกมันไปไกลแล้วพวกมันจึงล่าถอยไป
พวกฟานปาถอนหายใจโล่งอกที่รอดตายมาได้ คนหนึ่งในกลุ่มพวกเขาที่อัดคลิปวีดีโอเอาไว้คิดว่าเมื่อกลับไปเขาจะเผยแพร่คลิปนี้ออกไป รับรองว่าพวกนักอนุรักษ์ต้องสนใจแน่!
หลังจากนั้นพวกฟานปาก็ออกจากเทือกเขาหิมาลัย พวกเขาไม่เจอซัมบาลา พวกเขาเกือบจะเอาชีวิตไปทิ้งเสียแล้ว ทำให้พวกเขาไม่คิดจะค้นหาซัมบาลาอีกต่อไป ฟานปาก็ส่งนิมิตรากับตำรวจไทยคนนั้นกลับประเทศไทย
เมื่อกลับมาถึงประเทศไทย นัฐพลก็ต้องชี้แจงกับหัวหน้าเป็นการใหญ่ที่ขาดงานไปหลายวัน ชัยยศจึงให้นัฐพลเขียนใบลามาให้เขา ทำให้วันลากิจของเขาถูกนำมาใช้โดยที่นัฐพลอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ
หลังจากนั้นก็มีข่าวเล็กๆ แพร่ไปว่าพบแมวภูเขาฝูงใหญ่บนเทือกเขาหิมาลัย ทำให้ประชาชนเกิดความสนใจ โดยเฉพาะพวกนักอนุรักษ์ทั้งหลายที่อยากจะไปเห็นแมวภูเขาฝูงนั้น ทำให้เทือกเขาหิมาลัยเกิดความคึกคักขึ้นมาอีกครั้ง
บทที่ 27 นาคพิโรธ
ปีนี้ค่ำคืนอันศักดิ์สิทธิ์ก็มาเยือนอีกครั้ง
นิมิตรากำลังยืนขอโทษผู้ชายคนหนึ่ง “ขอโทษด้วยค่ะ”
ผู้ชายคนนั้นมองจ้องอย่างเอาเรื่อง นิมิตราจึงพูดอีก “ค่ารักษาฉันจะออกให้ทั้งหมดค่ะ”
“ต่อไประวังด้วยล่ะกัน” ผู้ชายคนนั้นพูด นิมิตราได้แต่ก้มหัวรับคำ “ค่ะ”
หลังจากนั้นผู้ชายคนนั้นก็จูงลูกชายออกไป นิมิตราหันไปมองนัฐดนัยที่ยืนอยู่กับราตรี เธอตำหนิราตรีว่า “เด็กๆ ทะเลาะกันผู้ใหญ่ก็ไม่ควรยุ่งด้วย”
{ขอโทษครับ} นัฐดนัยมองอย่างรู้สึกผิด ราตรีพูดขึ้นว่า “เด็กนั่นรู้ว่าดนัยพูดไม่ได้ก็เลยโยนความผิดเรื่องประตูกระจกแตกมาให้ ฉันทนไม่ไหวเลยตบหัวเด็กนั่นไปทีนึง”
นิมิตราส่ายๆ หัว เธอก้มมองนัฐดนัย “แล้ว...ดนัยเลยต่อยเขาไปด้วยใช่ไหม?”
“เฮอะ! เด็กนี่นะดีแต่ร้องไห้แล้วหนี” ราตรีก้มมองนัฐดนัยแล้วพูดต่อ “เป็นน้องตำรวจนั่นจริงเหรอเนี่ย?”
นัฐดนัยน้ำตาคลอเบ้า นิมิตราลูบหัวนัฐดนัยปลอบใจ “ดีแล้วที่ไม่เหมือน”
ราตรีสะบัดหน้าใส่อย่างไม่ค่อยพอใจ “เฮอะ!”
“มากินขนมกันเถอะ” นิมิตราบอก “วันนี้มีเค้กด้วยนะ”
นัฐดนัยเดินไปนั่งพลางคิดถึงคริสต์มาสปีที่แล้ว...เขาได้ฉลองคริสต์มาสพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่ชาย
“ดนัย ถึงที่นี่จะไม่มีหิมะตกเหมือนเมืองนอก แต่ซานตาครอสจะมาแน่นอนจ้ะ” นิมิตราพูดขึ้นมา
{โกหก} นัฐดนัยคิดอยู่ในใจ {ซานตาครอสไม่มีหรอก แทนบอกผม}
“ดนัย” นิมิตรามองอย่างเอ็นดูปนสงสาร นัฐดนัยหวนคิดถึงเพื่อนที่ชื่อแทน ตอนนั้นแทนบอกเขาว่า “ซานต้าจริงๆ แล้วคือป๊ะป๋าของเรานี่แหละ”
‘ซานตาครอสมีจริงนะ’ นัฐดนัยเถียงกับแทนเขาเขียนประโยคนั้นใส่สมุดให้แทนอ่าน แทนย่นจมูกใส่ “ไม่มีจริงหรอก นายอ่ะถูกผู้ใหญ่หลอกมาตั้งนาน โง๊โง่”
นัฐดนัยโมโหจึงผลักแทนทีหนึ่ง ทำให้แทนล้มลงไปหัวกระแทกขอบโต๊ะจนหัวแตกเลือดไหล หลังจากนั้นพ่อแม่ของแทนก็มาเอาเรื่องกับพ่อแม่ของเขา พ่อของแทนด่าเขาว่า “ไอ้ลูกปีศาจ!”
นัฐดนัยช็อคไปเลย ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ไม่เล่นกับเพื่อนคนไหนอีกเลย เขาคิดถึงประโยคนั้นขึ้นมาก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ น้ำตาคลอ