รายละเอียด : Dream Gallery เล่ม 8

Chapter 71 พยัคฆ์ 2
“อยากให้หนูช่วยสอนสูตรทำขนมด้วยแหละ” นิมิตราบอกแล้วคว้ามือเด็กสาวดึงเข้าร้านทันที เสี่ยวฮวาตกตะลึงไป ในใจคิดว่า {ว้าว!...แบบนี้ท่านจางหมิงต้องชมเราแน่เลย}
นิมิตราดึงเด็กสาวเข้าไปนั่งในร้าน เธอเดินไปชงชาคาโมมายด์แล้วยกชากับขนมไปวางตรงหน้าเด็กสาว จากนั้นก็นั่งลงตรงข้ามพลางถาม “หรือว่าเพราะฉันจึงถูกเจ้านายตบหน้า?”
“ปะ...เปล่าค่ะ” เสี่ยวฮวาปฏิเสธตะกุกตะกัก แล้วรีบบอกว่า “ท่านจางหมิงเป็นคนใจดีจริงๆ นะคะ”
เธอมองพี่สาวคนสวยแล้วเล่าว่า “เมื่อ 3 ปีก่อน ท่านให้งานแก่หนูกับแม่ที่เร่ร่อนอยู่เพราะวีซ่าหมดอายุ ท่านจางหมิงสง่างามมากนะคะ ถึงจะน่ากลัวนิดๆ แต่ท่านใจดีจริงๆ บางครั้งที่อารมณ์ดีๆ ท่านจะยิ้มให้หนูด้วย”
{เสี่ยวฮวา หนู...} นิมิตรามองเด็กสาวคนนั้น เสี่ยวฮวาพูดอีก “ได้ดื่มชาของท่าน อย่างกับฝันแน่ะค่ะ หนูจะจำไปชั่วชีวิต”
“เกินไปจ้ะ” นิมิตราบอก เสี่ยวฮวามองเลยพี่สาวคนสวยไป เธอมองภาพป่าไผ่ที่แขวนอยู่ด้านหลังพี่สาวคนสวย “อ๊ะ...”
เธอจ้องมองภาพนั้นแล้วชมว่า “ภาพนั้นสวยจัง ในป่าไผ่...มีลูกเสือด้วย”
{เอ๋!?} นิมิตรา หันไปมองภาพป่าไผ่ที่แขวนอยู่ด้านหลัง แล้วเธอก็เห็นว่ามีลูกเสือตัวหนึ่งอยู่ในภาพจริงๆ เธอจึงเดินไปปลดภาพนั้นลงมาแล้วม้วนใส่กล่องยื่นให้เสี่ยวฮวา “เสี่ยวฮวา เก็บภาพแขวนนี้ไว้ จากนี้ไปภาพนี้เป็นของหนูแล้วนะ แล้วทุกความปรารถนาของหนูจะเป็นจริง ทว่าจะให้ผู้อื่นดูหรือจับต้องไม่ได้เด็ดขาดนะจ๊ะ เก็บไว้กับหนูชั่วชีวิต”
“เอ๋?” เสี่ยวฮวางงๆ เธอรับกล่องใบนั้นมา นิมิตราบอก “จำไว้เพื่อให้ความปรารถนาของหนูเป็นจริง จะให้คนอื่นดูหรือจับต้องไม่ได้นะ เข้าใจไหม?”
“ค่ะ” เสี่ยวฮวารับคำ นิมิตรานั่งคุยกับเสี่ยวฮวาอีกครู่หนึ่งก็ส่งเด็กสาวออกจากร้านเพราะว่าดึกมาแล้ว เด็กๆ ไม่ควรนอนดึกเกินไป
เมื่อเสี่ยวฮวากลับถึงโรงแรม คนรับใช้คนอื่นๆ ก็มองพลางถาม “เสี่ยวฮวาไปเล่นที่ไหนมา?”
“กลับมาแล้วค่ะ” เสี่ยวฮวาตอบพลางบอกว่า “พี่สาวคนสวยชวนดื่มชาน่ะค่ะ”
หวังจางหมิงเดินออกมาจากห้องได้ยินพอดี เขาคิดๆ {ยัยคนนั้นชวนดื่มชา?}
เขาเดินไปหาเสี่ยวฮวา “เสี่ยวฮวา มานี่”
เขาสั่งแล้วก็เดินกลับเข้าห้องไป
“บอส” เสี่ยวฮวาเดินเข้าไปในห้อง หวังจางหมิงจ้องมองเสี่ยวฮวา เขามองกล่องที่เธอถืออยู่พลางถาม “อะไรน่ะ? กล่องนั่น!?”
“อะ...เอ่อ ภาพแขวน” เสี่ยวฮวาตอบตะกุกตะกัก “รูปเสือน่ะค่ะ”
{เสือ!?} หวังจางหมิงขมวดคิ้ว {‘พยัคฆ์’ ที่ตาแก่นั่นพูดถึงคือภาพวาดหรอกเรอะ!}
“แกะออกเสี่ยวฮวา!” เขาสั่ง “เอามาให้ฉัน”
“ไม่ได้ค่ะ...” เสี่ยวฮวาบอกอย่างกลัวๆ หวังจางหมิงมองจ้องเขม็ง “ว่าไงนะ!?”
เสี่ยวฮวาคิดถึงคำพูดของพี่สาวคนสวยคนนั้นขึ้นมา ‘เสี่ยวฮวา เก็บภาพแขวนนี้ไว้ แล้วทุกความปรารถนาของหนูจะเป็นจริง ทว่าจะให้คนอื่นดูหรือจับต้องไม่ได้เด็ดขาดนะ เก็บไว้กับหนูชั่วชีวิต’
เธอกอดกล่องใบนั้นแน่น “นะ...นี่เป็นของที่พี่สาวคนนั้นให้หนู ถึงจะเป็นคำสั่งของท่านจางหมิงก็ยกให้ไม่ได้คะ”
เพี๊ยะ!
“โอ๊ย!” เสี่ยวฮวาถูกตบจนล้มลงไป กระโปรงเปิดจน