รายละเอียด : Dream Gallery เล่ม 2

Chapter 11
ไข่พญานาค
นิมิตราเบรกจนนัฐพลแทบหัวทิ่ม ห่างจากท้ายรถคันหน้าแค่คืบเดียว พอคันหน้าขยับไป นิมิตราก็โยกพวงมาลัยหักออกขวาทันที เหยียบคันเร่ง เร่งเครื่องวืด แล้วก็แซงซ้ายปาดขวาอีกครั้ง
“เหวอ!” นัฐพลร้องลั่น ใจเต้นระรัว จนรู้สึกว่าท้องไส้ปั่นป่วนจนอยากจะขย้อนของเหลวในท้องออกมาเสียให้ได้ “อุ๊บ!”
เขารีบยกมือปิดปาก นิมิตราเหลือบมอง พูดว่า “อ่อน”
นัฐพลหน้าตึงขึ้นมาทันควัน อยากจะพูดอะไรสักคำ แต่ก็พูดไม่ได้เพราะของเหลวในท้องจุกขึ้นมาถึงคอหอยแล้ว พลัน! ถุงหิ้วใบหนึ่งก็ถูกยื่นมาตรงหน้า เหมือนสวรรค์ทรงโปรดเลยทีเดียว เขารีบคว้าถุงหมับ เปิดปากถุงอย่างว่องไว แล้วก้มหน้าลงไป “โอ๊กกกกก-----”
นิมิตราส่ายหน้าเบาๆ สีหน้าเรียบเฉย ตามองถนน หมุนพวงมาลัยโยกซ้ายโยกขวา รถคันใหญ่ปาดซ้ายปาดขวาแซงรถคันอื่นๆไปเรื่อยๆ นัฐพลได้แต่สงสัยในใจ ยัยคนนี้ไปเรียนขับรถจากสถาบันไหนฟร่ะ!?
รถคันใหญ่เบรกจื๊กกกกก----- แล้วโยกซ้าย เบรกจื๊กกกกก----- แล้วโยกขวา เบรกๆโยกๆจนนัฐพลอยากขย้อนของเหลวอีกครั้ง เขาก้มลงไปอาเจียนจนไม่มีอะไรจะออกมาแล้ว จนกระทั่งถึงสนามบิน รถก็เลี้ยวเข้าไป หยุดรับบัตรจอดรถแล้วก็เคลื่อนไปต่อ เมื่อถึงที่จอด นิมิตราก็ถอยรถเข้าไปจอดอย่างไม่ต้องขยับอะไรมาก พอรถหยุดสนิท ราตรีก็เปิดประตูลงไป แล้วเดินไปเปิดท้ายรถยกกระเป๋าเดินทางลง นิมิตราก็เปิดประตูลงไป นัฐพลเปิดประตูลงจากรถอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง มือกำรวบปากถุงเอาไว้ รีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับๆปาก พยายามฝืนตัวให้ดูเข้มแข็ง
เมื่อราตรียกกระเป๋าเดินทางลงหมดแล้ว นิมิตราก็กดรีโมทล็อครถ แล้วเดินไปลากกระเป๋าเดินทาง เดินเข้าอาคาร นัฐพลเพิ่งจะมองไปรอบๆ จึงเห็นว่าอยู่ในอาคารจอดรถสำหรับสายการบินโดยเฉพาะ ไม่ใช่อาคารจอดรถสำหรับบุคคลทั่วไป เขาฉงนในใจ “หือ?”
ราตรีก็ลากกระเป๋าเดินทางตามเจ้านายไป รวมทั้งช่วยลากกระเป๋าของนัฐพลไปด้วย นัฐพลรีบเดินตามสองสาวไป นิมิตราก็เดินไปอย่างคุ้นเคยสถานที่ ตรงไปยังจุดที่นัดกับพนักงานของสายการบิน
“สวัสดีครับคุณนิมิตรา ยินดีต้อนรับครับ” พนักงานของสายการบินทักทายอย่างอ่อนน้อม นิมิตราทักทายตอบ “สวัสดีค่ะ เอ่อ รีบไปเถอะค่ะ”
“ครับๆ เชิญครับ” พนักงานค้อมให้แล้วก็ขยับมารับกระเป๋าใส่รถเข็น จากนั้นก็เดินนำผู้โดยสาร VIP ไปยังเทอมินอลเฉพาะของเครื่องบินเช่าเหมาลำ ราตรีส่งกระเป๋าให้พนักงานอีกคนแล้วก็เดินตัวเปล่าตามเจ้านายไป นัฐพลมองอย่างสังเกต ดูเหมือนว่าผู้หญิงทั้งสองคนจะคุ้นเคยกับการใช้บริการเช่าเครื่องบินส่วนตัวเป็นอย่างดี เขาเดินตามพวกเธอไป
พนักงานก็พาไปผ่านตม. อย่างไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งสะดวกและรวดเร็วจนนัฐพลได้แต่อิจฉา เป็นคนรวยมันสะดวกสบายอย่างนี้นี่เอง เหอๆๆๆ
เขายังไม่ทันจะคิดอะไร ก็เดินชิลล์ๆตามหญิงสาวทั้งสองมานั่งอยู่บนเครื่องแล้ว ด้วยความอยากรู้ว่าราคาเช่าเครื่องแบบนี้เป็นเงินเท่าไหร่ เขาจึงลองเสิร์จกูเกิ้ลเล่นๆ พอเห็นราคาก็เบิกตาโต กลืนน้ำลายเอือก แม่เจ้า! เช่าเที่ยวเดียว แพงกว่าเงินเดือนทั้งปีของเขาอีก โอ้! มายก็อต!
นิมิตรานั่ง