รายละเอียด : Dream Gallery เล่ม 5

Chapter 41 ใส่ร้ายป้ายสี 1
บทที่ 22 ใส่ร้ายป้ายสี
ณ งานเลี้ยงแห่งหนึ่ง นิมิตรากำลังคุยกับลูกค้าอย่างเป็นกันเอง
“ผมเพิ่งเปิดรีสอร์ทใหม่ ถ้ายังไงก็ขอเชิญคุณไปเป็นแขกซักครั้ง ผมจะลดราคาให้ 50% เลยครับ” ขันติยื่นนามบัตรของรีสอร์ทเปิดใหม่ให้นิมิตรา นิมิตรารับมาแล้วเก็บใส่กระเป๋าถือใบเล็ก “ขอบคุณค่ะ”
“พี่ติคะ” ต้นรักเดินไปหาสามี ขันติรีบแนะนำตัว “เอ่อ นี่ต้นรักภรรยาผมครับ เราเพิ่งแต่งงานกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วครับ”
ต้นรักมองหญิงสาวที่สามีคุยด้วย มองตั้งแต่หัวจรดเท้า เห็นว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากก็นึกอิจฉาอยู่ในใจ ยิ่งเห็นผู้หญิงคนนี้ใช้ของแบรนด์เนมทั้งตัวก็ยิ่งอิจฉามากขึ้น เธอยิ้มแย้มยื่นมือไป “สวัสดีค่ะ คุณคือ?”
“นี่คุณนิมิตรา เจ้าของร้านดรีมแกลลอรี่จ้ะ” ขันติรีบบอก ต้นรักขยับมือ มองจ้องหน้านิมิตราที่ไม่ยื่นมือมาจับตามมารยาทซะที นิมิตรามองเฉย ขันติรีบยื่นมือไปจับมือภรรยาดันกลับมา พูดเสียงเบาว่า “ต้นรัก คุณนิมิตราไม่ชอบจับมือกับคนอื่น”
ต้นรักทำหน้าไม่พอใจแวบหนึ่ง แล้วปั้นยิ้มให้ “อ่อ งั้นก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“ค่ะ” นิมิตราพูดคำเดียว ต้นรักรู้สึกไม่พอใจมาก ทีกับเธอทำเป็นกลัวดอกพิกุลจะร่วง ทีเมื่อกี้คุยกับสามีกูจ้อเชียวนะมึง!
เธอนึกโกรธ แต่ก็รีบปั้นสีหน้ายิ้มแย้ม ขันติก็พูดกับนิมิตราว่า “ถ้าคุณว่างก็เชิญนะครับ วันที่ 1 เดือนหน้านี้จะเป็นวันจัดงานเปิดตัวรีสอร์ทอย่างเป็นทางการครับ”
“ค่ะ แล้วจะให้เลขาจองห้องไว้ค่ะ” นิมิตราบอก “ขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับๆ เชิญครับ” ขันติพยักหน้า นิมิตราเดินจากไป ต้นรักมองอย่างไม่ถูกชะตา เธอไม่ชอบสายตาของยัยนิมิตราอะไรนี่เลย มองเหมือนจะทะลุไปถึงก้นบึ้งของหัวใจอย่างงั้นแหละ
นิมิตราคุยกับแขกในงานอยู่พักใหญ่แล้วก็กลับร้าน เมื่อกลับถึงร้านเธอก็ส่งนามบัตรรีสอร์ทให้ราตรีสั่งว่า “จัดการจองห้องพักวันที่ 1-3 ด้วย”
“ค่ะท่าน” ราตรีรับนามบัตรไปแล้วจัดการตามคำสั่งทันที
เมื่อถึงวันที่ 1 นิมิตรากับราตรีก็ไปที่รีสอร์ทเปิดใหม่ของขันติ ราตรีก็ไปจัดการเรื่องที่พัก นิมิตรานั่งรออยู่ในรถ จนได้กุญแจห้องพักมาแล้วราตรีก็กลับไปที่รถแล้วขับรถตามรถของพนักงานไปห้องพักซึ่งเป็นห้องแบบบังกะโล pool villa คืนละหมื่นห้า พนักงานจอดรถหน้าบังกะโลหลังหนึ่ง ราตรีก็ขับรถไปจอดหน้าบังกะโลหลังนั้น พนักงานรีบมาต้อนรับ “เชิญครับ”
ราตรีเปิดประตูรถลงไปแล้วเดินไปเปิดท้ายรถ นิมิตราก็ลงจากรถ พนักงานรีบเดินไปช่วยยกกระเป๋าเข้าไปในห้อง ราตรีก็ยื่นทิปให้ พนักงานรับทิปแล้วไหว้ขอบคุณอย่างสุภาพมาก “ขอบคุณครับ”
จากนั้นพนักงานก็เดินจากไปแล้วขับรถออกไป นิมิตรามองไปรอบๆ “อืม บรรยากาศดี”
ราตรีเดินเข้าไปมองภายในห้อง เมื่อเห็นว่าตรงไหนยังมีฝุ่นก็จัดการทำความสะอาดจนสะอาดหมดจด นิมิตราเดินไปนั่งในห้องรับแขก ราตรีก็ชงชายกไปให้ นิมิตรายกชาขึ้นจิบ “ในเมื่อมาพักผ่อน คุณก็พักผ่อนเถอะ”
“ค่ะท่าน” ราตรีรับคำสั่งแล้วก็หายตัวไป นิมิตรานั่งจิบชาชมบรรยากาศไปเรื่อยๆ จนกระทั่งใกล้ค่ำเธอจึงแต่งตัวแล้วเดินไปร่วมงาน