รายละเอียด : ฤทัยเทวา เล่ม 2

Chapter 11 ถูกปุโรหิตหมายตา
ตรัสแล้วก็เสด็จไป ทั้งสี่คนรีบตามเสด็จ มหินธาซึ่งแอบดูอยู่ พอได้เห็นหน้าหนุ่มน้อยก็เกิดความหลงใหลทันที
“เจ้าหนุ่มน้อยนั่นเป็นใครกัน ใยจึงช่างงดงามปานเทพบุตรเช่นนี้ งดงามจริงๆ...งดงามกว่าบุรุษใดในพนมนครแห่งนี้ อา...หากข้าได้ครอบครองเจ้าหนุ่มน้อยนั่น ข้าคงมีความสุขยิ่งนัก” เขาพึมพำกับตัวเองพลางวาดฝันถึงยามที่ได้เชยชมหนุ่มน้อยรูปงาม
ภายในตำหนักหลวง ราชาอัคนี เจ้าชายวัชระ ขุนท้าวแจ่มศรี แพรพรรณและมณีรัตนาทำความเคารพราชาแห่งพนมนครและพระมเหสี
“ถวายบังคมพะย่ะค่ะ”
“ถวายบังคมเพคะ”
“พวกเจ้าลุกขึ้นนั่งเถิด” พระมเหสีบอกพลางแย้มยิ้มอย่างปราณี ราชาอัคนีและเจ้าชายวัชระเสด็จไปนั่งบนตั่งข้างเตียงนอน ส่วนขุนท้าวแจ่มศรี แพรพรรณและมณีรัตนานั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนพื้น
“ขออภัยเถิดหลานอัคนีที่ข้าเรียกเจ้ามาพบในห้องบรรทมเช่นนี้ บาดแผลที่เจ้ามหินธามันกระหน่ำแทงข้ายังสาหัสนัก จนข้าไม่อาจจะลุกขึ้นนั่งได้” ราชาพนมไพศาลตรัสพลางขยับตัวพิงหมอน
“เจ้าพี่ทรงระวังเพคะ ค่อยๆ นะเพคะ” พระมเหสีรีบประคองพระสวามีพลางสอดหมอนรองเพิ่มให้นั่งอิง
“ไม่เป็นไรพะย่ะค่ะเสด็จอา พวกเราก็ประดุจดังเป็นครอบครัวเดียวกัน จะต้องมากพิธีไปไยพะย่ะค่ะ” ราชาอัคนีตรัสอย่างนอบน้อมแล้วถามว่า “ทรงเรียกข้ามาด้วยเหตุใดหรือพะย่ะค่ะ?”
“เจ้ามหินธามันหนีรอดไปได้ ข้ากลัวว่ามันอาจจะย้อนกลับมาอีก” พระมเหสีตรัสแทนพระสวามี
“มันต้องกลับมาอีกแน่ๆ เพราะเป้าหมายของมันอยู่ที่มณีนพเก้า” ราชาพนมไพศาลตรัสพลางยกมือกุมแผลตรงอก “ตอนมันแทงข้ามันบังคับให้ข้ามอบมณีนพเก้าให้กับมัน ข้าว่ามันจะต้องกลับมาแย่งชิงมณีนพเก้าอีกแน่”
“ไม่ต้องทรงกังวลใจไปหรอกพะย่ะค่ะ ถึงมันย้อนกลับมามันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า แต่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังมันนี่ซิที่น่ากังวล” ราชาอัคนีตรัสสีหน้าเคร่งเครียด “เท่าที่เคยพบกัน เจ้าปุโรหิตนั่นขลาดเขลาเบาปัญญา มันไม่มีทางที่จะกระทำการต่างๆ ผู้เดียวเป็นแน่ มันจะต้องถูกใครบงการคอยชักใยอยู่เบื้องหลังและคนผู้นี้แหละที่น่าวิตก หากมณีนพเก้าคือสิ่งที่มันต้องการ เป็นไปได้ว่าผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลังน่าจะเป็นผู้มีพระเวทอาคมสูงที่ต้องการมณีนพเก้าไปเพื่อเพิ่มฤทธาให้แก่ตัวมันเอง หรือหากมันต้องการใช้มณีนพเก้ากับผู้ที่กำเนิดในคืนจันทรคาธเป็นเครื่องสังเวยแด่เจ้าแม่กาลีเพื่อให้มันได้ชีวิตอมตะก็อาจเป็นไปได้เช่นกัน”
แพรพรรณและมณีรัตนาหันไปมองหน้ากันทันที “มณีนพเก้ากับผู้ที่กำเนิดในคืนจันทรคาธ!”
ขุนท้าวแจ่มศรีหันไปดุว่า “พวกเจ้าเงียบๆ หน่อยซิ! เจ้านายท่านทรงปรึกษากันอยู่นะ”
ทั้งสองหน้าเจื่อน
“พวกเจ้าสองคนมีอะไรรึ?” ราชาอัคนีหันไปถามพร้อมกับมองพระสหายของพระอนุชาเขม็ง แพรพรรณและมณีรัตนาหันไปมอง มณีรัตนาแอบสะกิดหญิงสาวพลางกระซิบว่า “จะทำเช่นไรดีพี่พรรณ? จะบอกพระองค์ดีไหมว่าข้าคือผู้ที่กำเนิดในคืนจันทรคาธ”
แพรพรรณนิ่งคิดแล้วก็กระซิบตอบว่า “อืม...พี่ว่าเอาไว้ค่อยบอกทีหลังดีกว่านะ”
มณีรัตนาพยักหน้ารับ “จ้ะ”
“พวกเจ้าสองคนมัวกระซิบ