รายละเอียด : ฤทัยเทวา เล่ม 3 (เล่มจบ)

Chapter 21 สู้กับอสูร
ทหารรีบเร่งไปกราบทูลราชาพนมไพศาลทันที “ฝ่าบาทพระเจ้าข้า มีพวกอสูรยกมาประชิดกำแพงวังแล้วพระเจ้าข้า”
“หา!? อะไรนะ!?” ราชาพนมไพศาลผุดลุกขึ้นนั่งตัวตรงทันที ทหารรีบกราบทูล “พวกอสูรพระเจ้าข้า พวกมันพากันมาถึงกำแพงวังแล้วพระเจ้าข้า”
“ตายแล้ว!” พระมเหสีพิมพกาอุทานออกมา นางยกมือทาบอก “เจ้าพี่เพคะ! จะทำอย่างไรดีเพคะ!?”
“หลานอัคนีล่ะ!? หลานอัคนีอยู่ไหน!?” ราชาพนมไพศาลถามอย่างอกสั่นขวัญแขวน เขารู้สึกพึ่งพาราชาแห่งหิรัญคีรีไปเสียแล้วจนลืมไปว่าตัวเองก็เป็นราชาแห่งพนมนคร เพราะช่วงที่ผ่านมาราชาอัคนีช่วยกำราบปุโรหิตได้ ทำให้ความรู้สึกพึ่งพานี้เพิ่มพูนขึ้นในใจของเขาโดยไม่รู้ตัว
“เอ่อ...ราชาอัคนี เกล้ากระหม่อมมิทราบพระพุทธเจ้าข้า” ทหารกราบทูล ราชาพนมไพศาลสั่ง “รีบไปตามหลานอัคนีมาเร็ว!”
“พระเจ้าข้า” ทหารรีบคลานถอยออกไป พระมเหสีพิมพกาจับมือพระสวามี “จะทำอย่างไรดีเพคะ?”
ราชาพนมไพศาลคิดๆ “ทำอย่างไร? ทำอย่างไรดี!?”
เขาก็ตกใจจนขวัญไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเช่นกัน พวกขุนท้าวนางกำนัลกลัวจนตัวสั่นๆ กันถ้วนหน้า พวกนางนั่งเบียดกันซุบซิบพูดกันคนละประโยค “ตายแล้ว! อสูรยกมา จะทำอย่างไรดี!?”
“พวกมันจะบุกเข้ามาที่นี่ไหม!?”
“ตายแน่ๆ!”
“ตามอำมาตย์สิงขรมาเร็วเข้า!” ราชาพนมไพศาลตะโกนสั่ง ทหารรับพระบัญชา “พระเจ้าข้า”
แล้วทหารก็รีบวิ่งไปทันที
ณ ตำหนักรับรองของราชาอัคนี ข่าวเรื่องอสูรยกทัพมาแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว แพรพรรณกับเจ้าหญิงมณีรัตนาก็ได้ข่าวจากนางกำนัลแล้วเช่นกัน เจ้าหญิงมณีรัตนาตรัสว่า “พี่พรรณ อสูรยกทัพมา พวกมันหน้าตาเป็นอย่างไรจ๊ะ?”
“ไม่รู้ซิ” แพรพรรณตอบ เธอก็ไม่เคยเห็น ‘อสูร’ เหมือนกัน เจ้าหญิงมณีรัตนาจึงชวนว่า “พวกเราไปดูกันเถอะจ้ะ”
“อืม” แพรพรรณพยักหน้า เธอก็อยากเห็นเหมือนกันว่า ‘อสูร’ ที่ว่าหน้าตาเป็นแบบไหน ทำไมถึงเรียกว่า ‘อสูร’? อีกอย่างเธอคิดจะมองอยู่ห่างๆ ไม่ได้คิดจะไปดูใกล้ๆ ก็คงไม่น่าจะมีอันตรายอะไรหรอกมั้ง คนอื่นๆ ก็พากันไปดูพวกอสูรที่อยู่นอกกำแพงวังเหมือนกัน เธอก็แค่ตามคนพวกนั้นไปเท่านั้นเอง
“ไปเร็วพี่พรรณ” เจ้าหญิงมณีรัตนาชวน แพรพรรณจึงลุกขึ้นจับมือเจ้าหญิงน้อยเดินตามพวกนางกำนัลที่แห่ไปดูพวกอสูร
ในเมือง นอกกำแพงวัง พวกชาวบ้านแตกตื่นหนีตายอลหม่านกันไปหมด บางคนก็ซ่อนตัวอยู่ในห้อง บางคนก็ขนเงินขนทองใส่ห่อผ้าหาทางหนีไปให้ห่างจากพวกอสูร ทำให้เกิดความโกลาหลวุ่นวายไปทั่ว
ในตำหนักของราชาพนมไพศาล ปฐพีที่แฝงตัวอยู่ข้างกายราชาพนมไพศาล เขายังคงแฝงตัวเงียบๆ อยู่อย่างนั้นไม่ปรากฏกายขึ้นมา หน้าที่ของเขาคือคอยคุ้มกันมณีนพเก้าที่อยู่กับราชาพนมไพศาล ส่วนวายุก็แฝงกายเฝ้าอยู่ข้างนอก พวกเขาทำตามคำสั่งของพระอังคารเป็นอย่างดี
“เสด็จพ่อ! เสด็จแม่!” เจ้าชายวัชระวิ่งเข้าไปในตำหนัก เขาไม่ได้ก้มกราบถวายบังคมเฉกเช่นปกติ ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้พิธีการก็มักจะถูกละเว้นไป ราชาพนมไพศาลเห็นพระโอรสมาก็รีบถาม “วัชระ หลานอัคนีล่ะ? หลานอัคนีอยู่ไหน?”
“เอ่อ...” เจ้าชายวัชระอึ้งไป