รายละเอียด : Bad CEO หนี้รักท่านประธาน

ตัวอย่าง
“อิ่มหรือยัง”
“อิ่มแล้วค่ะ”
ใครจะไปกินอะไรลง ก็เขาเล่นมองเธอราวกับจะกลืนเธอลงท้องไปทั้งตัวขนาดนั้น แถมยังเติมไวน์ให้เธอกับเขาไม่หยุด จนตอนนี้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัวแล้ว
“แน่ใจนะว่าอิ่มแล้ว เพราะถ้าเธอลุกจากโต๊ะนี้ไป เธอจะไม่ได้กินอะไรอีกเลยจนถึงเช้า..นอกจากน้ำเท่านั้น”
เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่รู้ว่าวันนี้ผีเข้าเขาหรือเปล่า ถึงพูดและมองเธอราวกับไม่ใช่เขา หรือเพราะแบบนี้ ถึงทำให้สาวๆ อยากที่จะมานอนทอดกายให้เขาเชยชม ไม่เว้นแม้แต่นางเอกดังระดับแถวหน้าคนนั้น
เมื่อเธอไม่ตอบอะไร เอาแต่จ้องมองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ เขาจึงกระดกไวน์จนหมดแก้วแล้วลุกเดินไปหาเธออย่างช้าๆ
เขาก้มตัวลงมาโอบบ่าบอบบางแล้วกระซิบเสียงแหบพร่าชิดใบหูของคนที่ยังนั่งเบิกตาค้าง
“เธออิ่ม แต่ฉันยังหิวอยู่เลย”
พูดจบก็จรดริมฝีปากร้อนรุ่มจูบข้างแก้มของเธอย้ำๆ แล้วถลำไถลลากมาจูบที่ใบหูบอบบางโดยไม่พลาดขบเม้มติ่งหูของเธอเบาๆ อย่างเร้าอารมณ์จนคนตัวบางหลับตาพริ้ม
แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อคนเอาแต่ใจกวาดจานบนโต๊ะทิ้งลงพื้น อุ้มคนตัวบางขึ้นไปนั่งบนโต๊ะนั้นอย่างหมิ่นเหม่แทนจานชามเหล่านั้น
เขาจับขาทั้งสองข้างของเธออ้าออกกว้างจนเธอต้องเอนกายไปด้านหลังใช้มือทั้งสองข้างยันโต๊ะเอาไว้เพื่อพยุงตัว โดยมีเขาใช้มือทั้งสองข้างเท้าบนโต๊ะเพื่อกักขังร่างบางเอาไว้
ดวงตากลมโตมองสบกับเขาด้วยแววตาสับสนตื่นกลัวจนสั่นระริก เขาจึงปลอบเธอด้วยการยกมือข้างหนึ่งขึ้นไปลูบแก้มนวลเบาๆ แต่ดวงตาคมกริบกลับจ้องมองแต่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อนคู่นั้นไม่วางตา
ลูกกระเดือกแหลมขยับขึ้นลงเมื่อเขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าหาเธอเรื่อยๆ แล้วหยุดลงฉับพลันเมื่อเธอหลับตาพริ้มอย่างยินยอม
ลมหายใจอุ่นร้อนพวยพุ่งรินรดใบหน้างามราวกับเขากำลังข่มกลั้นความรู้สึก ทำเอาสาวน้อยสั่นสะท้าน ริมฝีปากสีชมพูคู่นั้นค่อยๆ เผยอขึ้นอย่างเชิญชวน ทั้งที่มันสั่นระริกจนน่าสงสาร เรียกรอยยิ้มแต่งแต้มมุมปากหยักในทันที
“อาหารตกพื้นหมดแล้ว แต่ฉันยังไม่อิ่มเลย ฉันกินอะไรของเธอแทนได้บ้าง”
ดวงตากลมโตลืมขึ้นฉับพลัน ก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเขาลอยห่างจากใบหน้าเธอไม่กี่นิ้วจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
เธอไม่ตอบ แต่ร่างกายกลับสั่นสะท้านหนักกว่าเดิม เมื่อเขาใช้มือข้างที่ลูบแก้มเธออยู่ลงมาลูบไล้บนสะโพกผายแล้วมุดหายเข้าไปในกระโปรงของเธอ ก่อนจะเกี่ยวกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีดำลงมาทิ้งบนพื้น
“ขะ คุณเอก..”
“หืม ว่าไง ฉันกินอะไรเธอได้บ้าง”
“ดะ ดาวไม่ใช่อาหาร”
“หึหึ แต่ฉันว่าใช่นะ”