รายละเอียด : ดวงใจ ประกาศิต

“ให้คุณไปตายแล้วเกิดใหม่ก่อนเถอะ คุณภาคิไนย ฉันถึงจะยอมเป็นของคุณ”
เพราะคำพูดท้าทายเพียงประโยคเดียวที่ ‘เพียงดาว’ ตอกหน้าเขาจนชาวูบ
‘ภาคิไนย ธรรมวิชญ์’ มหาเศรษฐีหนุ่ม เจ้าของสัมปทานเกาะรังนกผู้เอาแต่ใจจึงรู้ว่า...
หากเขาต้องการครอบครองร่างกายและความสาวของครูประถมผู้แสนจะปากกล้า ดื้อรั้น และใจแข็งอย่างเธอ
เขาก็จำเป็นจะต้องทำทุกวิถีทาง...
แม้กระทั่งอาศัยความเป็นบุตรชายของ ส.ส.ผู้ทรงอิทธิพล ควงปืนบุกขึ้นไปข่มขู่และปลุกปล้ำชำเราครูสาวถึงบนบ้าน
ก่อนจะลากตัวเธอกลับไปกักขังเอาไว้ในฐานะเมียจำยอม
ก็ให้รู้กันไปว่า... ถ้าเขายัดเยียดความเป็นสามีให้เธอทุกวันอย่างนี้ มันจะทำให้เพียงดาวรักเขาไม่ได้!

ไม่มีวัน! เพียงดาวย้ำกับตัวเองอยู่เสมอว่าเธอจะไม่มีวันหลงรักผู้ชายสารเลว หน้าด้านไร้ยางอาย
ที่คอยตามตื๊อเธออยู่ไม่หยุดหย่อนเป็นอันขาด
เขากล้าดีอย่างไรมาทำก้อร่อก้อติกในงานศพของบิดาเธอ ทั้งๆที่เขาเองเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมในคืนนั้น
อย่าคิดนะว่าการใช้กำลังขืนใจและลักพาตัวเธอไปจองจำจะทำให้เรื่องทุกอย่างจบลง
เมื่อโอกาสมาถึง... เธอจะทวงหนี้ชีวิตจากเขาคืนให้แก่บิดา ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นการทำลายหัวใจของตัวเองก็ตาม

“ครูคงรู้นะว่าที่ผมมาที่นี่คืนนี้เพื่ออะไร? ผมมาทวงคำสัญญาจากครู”
“คุณภาคิไนย!”
“ครูก็รู้ว่าตอนนี้ผมเปรียบเหมือนคนที่ตายแล้วเกิดใหม่ หวังว่าครูคงไม่ลืมคำพูดของตัวเอง”
“คุณภาคิไนย! ฉัน...”
“หากไม่อยากตกเป็นของผมในคืนนี้ ครูก็ยิงผมซะ!!” อันธพาลร้อนรักสั่ง นัยน์ตาสีสนิมเหล็กมองหล่อนอย่างเร่งเร้า
“คุณทำอย่างนี้ทำไม คุณก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้”
“ครูต้องทำได้ ถ้าครูทำไม่ได้ คืนนี้ครูก็ต้องเป็นของผม! ยิงผมซะ!”
อีกครั้งที่ชายหนุ่มใจนักเลงหันด้ามปืนไปให้หล่อน “หากครูไม่ยิง ครูคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา
แค่หยิบมันขึ้นมาแล้วเหนี่ยวไก แค่นี้ผมก็ทำอะไรครูไม่ได้แล้ว” ภาคิไนยยัดปืนใส่มือหล่อน “ยิงผมซะ!”
อีกครั้งที่ชายหนุ่มใจนักเลงสั่งด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม หันปลายกระบอกปืนเข้าหาตัวเองในตำแหน่งของหัวใจ
“จะยิงตรงนี้หรือตรงไหนก็ได้ที่ครูพอใจ แล้วครูจะรอดจากการเป็นเมียของผม”
“ฉันไม่ ฉันทำไม่ได้”
เพียงดาวสั่นหน้า น้ำตารื้นขึ้นก่อนจะไหลรินอาบแก้ม ตัวสั่นเพราะความกลัว
ภาคิไนยยังดึงมือหล่อนให้ถือปืนจ่อไปที่หน้าอกของเขา
“ยิงผมสิ! ยิงตรงหัวใจที่มันร่ำร้องว่ารักแต่ครูตรงนี้
หากครูไม่ยิงผม ก็เท่ากับว่าครูยอมรับในชะตากรรมที่จะเป็นของผม
และเมื่อถึงเวลานั้น ผมจะไม่มีวันปล่อยครูไปเป็นของใครอย่างเด็ดขาด”