รายละเอียด : ห้วงฝันบันดาลใจ

เมื่อใดก็ตามที่ปันลี่มี่หลับตาลงและเดินทางเข้าสู่ห้วงเวลาแห่งความฝัน เมื่อนั้นเธอจะได้พบกับเขา ท่าน แม่ทัพจ้าววั่งซู บุรุษในชุดเกาะโบราณที่ปรากฏตัวขึ้นในความฝันของเธอซ้ำ ๆราวกับว่าเขามีตัวตนอยู่จริงเกินกว่าจะเป็นเพียงแค่ภาพฝันของเธอเท่านั้น เพราะทุกครั้งที่เธอฝันถึงเขา เธอก็จะเห็นว่าตัวเธอกำลังได้รับความรักอย่างเขาอย่างล้นหลาม จึงทำให้ปันลี่มี่รู้สึกรักและผูกพันกับเขาเป็นอย่างมาก

จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อปันลี่มี่ได้ตื่นขึ้นมา เธอก็พบว่าตัวเองได้ย้อนเวลามาอยู่ยุคโบราณ และทำให้เธอได้พบกับท่านแม่ทัพจ้าววั่งซู บุรุษที่เธอเฝ้าฝันถึงตัวจริงเสียงจริง แต่ดูเหมือนว่าความรักในโลกแห่งความจริงนี้จะเต็มไปด้วยอุปสรรค และไม่ได้เรียบง่ายนักเหมือนกับโลกแห่งความฝันของเธอ เพราะท่านแม่ทัพจ้าววั่งซูนั้นดันมีคู่หมั้นอยู่เสียแล้ว ดังนั้น ปันลี่มี่จะต้องทำเช่นไรถึงจะได้ครองคู่กับบุรุษในฝันของเธอ?

“ทำไมฝันครั้งนี้ของข้ามันถึงแปลกไปหมดราวกับเป็นความจริงเลยล่ะ?” ลี่มี่ถามฮาหลินขึ้นต่อ
“ความฝันอะไรกันเจ้าคะ? นี่แหละเจ้าค่ะคือความจริง สงสัยคุณหนูจะชอบนอนมากเกินไปจนทำให้แยกโลกแห่งความฝันและความจริงไม่ออกเสียแล้ว”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าต้องล้อข้าเล่นอยู่แน่ ๆ เลย ก็ตอนนี้ข้ากำลังนอนหลับอยู่ และถ้าหากข้าไม่ได้กำลังเดินอยู่ในความฝัน ข้าก็คงต้องเดินทางข้ามภพมาแล้วแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ในขณะที่ลี่มี่หัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง แต่ฮาหลินกลับทำสีหน้างงงวยไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณหนูของตนเองกำลังพูดอยู่ นางจึงพูดขึ้น “หากคุณหนูไม่เชื่อข้าก็ลองหยิกแขนตนเองดูเถิดเจ้าค่ะ เพราะหากคนที่กำลังฝันอยู่จะไม่เจ็บตัวในความฝันของตนเอง”
เมื่อลี่มี่ได้ยินเช่นนั้น นางก็ไม่รอช้ารีบหยิกเข้าที่แขนของตัวเองเพื่อพิสูจน์ให้ฮาหลินได้รู้ว่าตอนนี้นางกำลังฝันอยู่ แต่แล้ว
“โอ้ย!”
ลี่มี่ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดพร้อมกับทำหน้าประหลาดใจเมื่อพบว่าตนเองไม่ได้ฝันอยู่นั่นเอง
“เห็นไหมล่ะเจ้าค่ะ! ข้าบอกคุณหนูแล้วว่าไม่ได้ฝัน คุณหนูเลิกนอนนาน ๆ หลายชั่วยามแบบนี้ได้แล้วนะเจ้าค่ะ ไม่อย่างนั้นคุณหนูจะแยกไม่ออกว่าอันไหนคือความจริงหรือความฝัน!” เมื่อฮาหลินพูดจบ นางก็เตรียมที่จะก้าวขาเดินออกไป แต่แล้วลี่มี่ก็รั้งนางไว้เสียก่อน