รายละเอียด : พี่สาวของข้า นางคือนางเอกผู้อาภัพรัก
“เฟิงฟาง” คือบุตรีของภรรยาเอกที่บิดาเป็นขุนนางตงฉินมากความสามารถและอนาคตไกลคนหนึ่ง แต่นางก็มีพี่สาวต่างมารดาด้วยเช่นกัน อีกฝ่ายเป็นบุตรีของภรรยาเอกคนเก่าของบิดาที่ล่วงลับไปแล้ว
อีกฝ่ายช่างเรียบร้อยและเก่งงานบ้านงานเรือนและมักจะเข้าอกเข้าใจผู้อื่นเสมอ แม้ว่าจะมีมารดาเลี้ยงคนใหม่ที่ดูเอาใจใส่แต่ข้าวของเครื่องใช้ของ “เฟิงผิง” ไม่ได้ดีเท่ากับน้องสาวต่างมารดา….
พออ่านมาถึงตรงนี้แล้วคิ้วบางก็ขมวดเข้าหากัน นี่ไม่ใช่ชีวประวัติของนางและพี่สาวต่างมารดาอย่าง “เฉินเซียวหยวน” หรอกหรือ!?
อันใดคือแม่เลี้ยงดูแลรักใคร่บุตรไม่เท่ากัน?
ปึก!
ใบหน้างดงามของ “เฉินลู่เอิน” มุ่ยลงด้วยความไม่ชอบใจ มือบางปิดนวนิยายประโลมโลกดังกล่าวลงพร้อมกับโยนมันทิ้งไปในหีบสักหีบก่อนจะหยิบจอกชาที่มีน้ำชาสีใสหอมกรุ่นอยู่ในขึ้นมาดื่มรวดเดียวแก้กระหาย กิริยาท่าทางที่ไม่เหมือนคุณหนูในห้องหอไม่ได้ทำให้เจ้าตัวกังวลแต่อย่างใด แต่ยังไม่ทันที่สมองจะได้ขบคิดอะไรร่างบางที่พึ่งโยนหนังสือเล่มหนาทิ้งไปเมื่อครู่ก็ต้องลุกขึ้นรีบคุ้ยมันขึ้นมาอ่านใหม่
เดิมนิยายประโลมโลกเรื่องนี้นางได้มาจากผู้เป็นน้า เนื้อหาในนั้นช่างคล้ายคลึงกับชีวิตของนางยิ่งนัก แต่ติดตรงที่ว่า… พี่สาวต่างมารดาช่างคล้ายกับนางเอกของเรื่องและเธอผู้ซึ่งเป็นน้องสาวก็คล้ายนางร้ายเช่นกัน
แล้วใครมันอยากจะไปเป็นนางร้ายกัน?
เรื่องนี้ให้เฉินลู่เอินต้องติดตามมองการกระทำของ “เฉินเซียวหยวน” อย่างใกล้ชิด แต่ยิ่งจับตาดูหญิงสาวก็ต้องพบว่าการกระทำของพี่สาวในช่วงเวลาที่ผ่านมามันช่าง “คล้ายคลึง” กับแม่นางเอกของเรื่องเสียจริง!
"พี่สาวคนงาม..หากท่านเป็นแม่ดอกบัวขาวหายนะของข้าจริงๆ น้องหญิงคนนี้ก็ไม่เกี่ยงที่จะส่งท่านไปอยู่วัดโกนหัวเป็นแม่ชีหรอกหนา!!"