รายละเอียด : ดลรวีที่รัก
นับตั้งแต่ทราบว่าเจ้าตัวมีคนที่ชอบ เขาก็คิดมาเสมอว่าคนคนนั้นคงจะเป็นผู้หญิงสักคนแต่ภาพที่เข้าเห็นตอนนี้มันไม่ใช่ ดูผิวเผินหน้าตาคนนั้นคล้ายสตรีเพศ แต่เมื่อมองดี ๆ มีหรือจะไม่รู้ว่าเจ้าตัวเป็นชาย ยิ่งสืบให้ลึกจากการฝากเจ้าพูนไปถามเพื่อนน้องชาย จึงได้ความว่า คนที่ด้วงมีใจให้มาตลอดเป็นผู้ชายจริง ๆ
หากเป็นแบบนั้นแล้วทำไมตลอดมาถึงไม่มีสัญญาณบ่งบอกเลยเล่า แต่ตอนนี้มันคงสายเกินไปแล้วในเมื่อคนที่น้องชายเขาเฝ้ารอมาตลอดมาปรากฎอยู่ตรงหน้า เขา...คงต้องยอมแพ้
กระนั้นดูเหมือนฟ้าจะยังเข้าข้างเขา เพราะเพียงหลังจากวันที่เขาเริ่มทำใจยอมรับชะตากรรมผ่านมาเพียงสัปดาห์เศษ น้องชายซึ่งกลับมาจากการทำงานจากที่จะยิ้มมีความสุขหรือทำกิริยาทักทายสมาชิกในบ้าน เจ้าตัวกลับมีสีหน้าเศร้าหมอง เหม่อลอยผิดสังเกต
จนเมื่อตกดึกเขาไปเคาะห้องถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง เมื่อเจ้าของห้องเปิดประตูออกมาจึงได้เห็นแววตากลมใสคลอหน่วย
“ฮึก...พี่ไกร...”
“ไหนมีอะไรเล่าให้พี่ฟังซิ”
“ฮึก...เขา...”
“ไหนครับ ใครทำอะไรน้องด้วงของพี่”
“คนที่ผมรอมาตลอด...คนที่ผมชอบ...เขา...มีเจ้าของแล้ว ฮึก”
“ไม่เป็นไร ยังมีคนอื่นอีกเยอะ หรือเราไม่ต้องมีใคร...อยู่กับพี่ไปแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว”
ไกรวิชญ์กระตุกยิ้มจดจ้องมองต่ำลงไปยังคนเด็กกว่าข้างกายอย่างคนเจ้าแผนการ ในเมื่อไม่มีแล้วซึ่งคนที่น้องชายรัก
ต่อจากนี้เขาจะไม่มีอุปสรรคอีกต่อไป