รายละเอียด : โคขัดดอก
แม่โคนมรับขนมถุงโตมาจากมือคุณชาย ก้มหัวปลก ๆ ซ้ำยิ่งดูปริมาณกับชนิดขนมก็ยิ่งหน้าซีด ขนมในซองเงินเหล่านี้ราคาแพงหูฉีกที่หากเป็นเขาเมื่อก่อนเด็ก ๆ จะถูกอนุญาตให้กินได้เดือนละครั้งเท่านั้นแถมยังได้แค่ถุงเล็กเท่าฝ่ามือ แต่ที่คุณผู้ชายซื้อมาให้มันใหญ่กว่านั้นหลายเท่าซ้ำยังเยอะแยะไปหมด ยิ่งทำเขาเกรงใจปนกังวลเข้าไปอีก
“ค... คุณผู้ชาย หักเงินเดือนส่วนของฉันไปเลยก็ได้จ้ะ ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณ”
“ถ้าไม่อยากติดหนี้บุญคุณก็ตั้งใจทำงานบ้าน”
“จ้ะ…”
เปลวไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืดไปมากกว่านี้จึงน้อมรับคำ และมันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง ยิ่งมันมีมากขึ้นเขาก็ต้องพูดจาระวังปากเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่รู้ว่าคุณธรรศที่ได้ฟังเขาพูดคำเดิม ๆ จะอารมณ์เสียเหวี่ยงมาเมื่อไหร่ก็เป็นได้
ชายร่างกำยำเดินกะจะกลับขึ้นเรือนไปผลัดผ้าเข้านอนพลางตวัดหางตาส่องตะเกียงมองไปยังห้องน้อยใต้ถุนเรือน คิดอยู่เพียงครู่แล้วจึงค่อยก้าวเหยียบขั้นบันไดสาวเท้าเข้าห้องนอนของตน
แม้จะซ่อนหูหางไว้แล้วแต่จะเรียกกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งสิ้น ดังนั้นเมื่ออยู่ในห้องส่วนตัวบนร่างหนาของชายสักยันต์จึงปรากฏเป็นใบหูสีขาวและหางยาวลายพร้อยสีดำซึ่งกระดิกไปมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเทตัวลงเตียงดีดดิ้นไปมาอย่างไม่รักษามาด พร้อมกรีดร้องอยู่ในใจ
‘วันนี้น้องเปลวก็น่ารักอีกแล้ว!’
ตอนวิ่งมาดูลูกด้วยความเป็นห่วงก็น่ารัก ตอนมองเขาอย่างเกรงใจเป็นกังวลก็น่ารัก ไม่ว่าจะมองมุมไหนทำอะไรหรือแค่ยืนหายใจน้องเปลวก็น่ารักไปหมดเลย ถ้ารู้ว่าจะดีใจกับของเล่นจักสานแบบนี้เขาน่าจะเหมามาให้ทั้งร้าน!