รายละเอียด : พันธะเถ้ากุหลาบ

   เชิญบุญเดินทางจากเยอรมนีกลับมาไทยเพื่อแจ้งข่าวการจากไปของมารดาให้ท่านพ่อทราบตามคำสั่งเสียของแม่ ทว่าเขากลับได้พบนวาระในงานเลี้ยงที่ทางวังจัดขึ้นเพื่อต้อนรับการกลับมาของตน
เพราะนวาระมีบุคลิกแตกต่างจากคนอื่นแถมยังสามารถพูดคุยภาษาเยอรมันเล่นกับตนได้เขาถึงสนใจอีกฝ่ายขึ้นมา รวมถึงอยากแก้แค้นพ่อที่ปล่อยให้ตนกับแม่ไปมีชีวิตลำบากที่เยอรมันด้วยวิธีการแบบเด็กๆ คือสวมบทบาทคุณชายลอยชายที่วันๆ ไม่ทำงาน จึงตัดสินใจอยู่ใรประเทศไทยต่อเพื่อตามจีบนวาระ   ทางด้านนวาระเดิมทีก็ไม่อยากยุ่งกับอัลฟ่า แต่เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้กลิ่นเหม็นของตนแล้วก็เบาใจ บวกกับการปรากฏกายของเชิญบุญทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตมีสีสัน เพราะแม้จะเป็นลูกคนเล็กของบ้านที่มีพี่ ๆ ถึงสี่คนแต่เขากลับรู้สึกอ้างว้าง มีความรู้สึกบางอย่างที่คอยทำให้คิดว่าตนไม่ใช่ส่วนหนึ่งของบ้านอยู่เสมอ อัลฟ่าตาน้ำข้าวจึงกลายมาเป็นที่พึ่งทางใจโดยไม่รู้ตัว   หลายเรื่องที่ไม่รู้จะปรึกษาใครก็เอามาปรึกษาเชิญบุญ เช่นเรื่องการฝันถึงวิญญาณตนเดิมบ่อย ๆ หรือความรู้สึกว่ามีใครคอยมองตามเวลาไปโรงพยาบาล สิ่งที่คนอื่นไม่เชื่อและหาว่าเขาคิดมากไปเองกลับเป็นเชิญบุญที่คอยช่วยหาข้อพิสูจน์ และพบว่านวาระไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของท่านแม่ที่เลี้ยงเขามา แต่เป็นลูกของท่านพ่อกับบ่าวในเรือนคนหนึ่ง เพียงแต่ในวันคลอดนั้นเธอเสียชีวิต หม่อมเจ้าหญิงผู้เป็นภรรยาของท่านพ่อถึงรับเลี้ยงเขาเอาไว้และสั่งให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมนวาระถึงรู้สึกว่าลึก ๆ แล้วเขาไม่ใช่ส่วนเดียวกับพี่น้องหรือครอบครัวนี้
     ความเสียใจทำให้นวาระไม่มีที่พึ่ง เขาได้แต่ไปขอความช่วยเหลือจากเชิญบุญ อีกฝ่ายทั้งคอยปลอบใจและเป็นตัวกลางในการแก้ปัญหาของครอบครัวให้ ทางวังสัตยกุลก็รู้ว่าซ่อนปัญหาไว้ใต้พรมแบบนี้ตลอดไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจทำพิธีสวดศพให้แม่แท้ ๆ ของนวาระที่ตายไปที่โรงพยาบาล ปรากฎว่าหลังจบพิธีแล้วกลิ่นเหม็นไหม้ของนวาระก็กลับมาเป็นกลิ่นหอมของดอกกุหลาบดังที่ควรจะเป็น เมื่อเรื่องราวทั้งหมดจบลงด้วยดีแล้วเชิญบุญก็พานวาระไปเที่ยวทะเลเป็นการปลอบใจ ทว่ายามกลับมาที่พระนครก็ดันมีข่าวซุบซิบว่าทั้งสองไปนนค้างอ้างแรมด้วยกัน เมื่อมีเรื่องเช่นนี้เชิญบุญจึงถือโอกาสนี้ขอนวาระแต่งงานเสียเลย