รายละเอียด : เชิญหย่ารัก

ปัง!
 เสียงปิดประตูห้องนอนดังลั่นทำให้หญิงสาวที่กำลังเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าหันกลับมามองด้วยแววตาเศร้าสร้อยระคนสงสัย ดวงตากลมโตจ้องมองเรือนร่างสูงใหญ่ผึ่งผายกำยำ ไหล่หนานั่นดูอบอุ่นหากได้อิงแอบแนบชิด ใบหน้าหล่อนิ่งขรึมของผู้เป็นสามีจ้องมองภรรยาในทางนิตินัยด้วยสายตาว่างเปล่า

 "เสร็จงานศพพ่อเธอแล้ว กลับไปเซ็นใบหย่าให้ฉันด้วย!" 

 "..."

 "ไม่ต้องมาทำหน้าน่าสงสาร ฉันทนอยู่กับเมียใบ้แบบเธอมานานเกินไปแล้ว"

 คิมหันต์ อัศวโชติ ชายหนุ่มเจ้าของธุรกิจโรงแรมหรูภายในจังหวัดติดชายทะเล           ทางภาคใต้ ยืนกอดอกพิงตู้เสื้อผ้าบิ้วอินค้ำศีรษะภรรยาสาวที่กำลังนั่งเก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าด้วย  แววตาเหยียดหยาม

 เขายอมแต่งงานกับเธอเมื่อสองปีที่แล้ว เพราะครอบครัวบังคับ สาเหตุมาจากที่ครั้งหนึ่งครอบครัวของเธอเคยช่วยเหลือธุรกิจโรงแรมที่โดนคลื่นยักษ์เข้าถล่มจนพังเสียหาย

 ตระกูลรัตนภูรินทร์ ทำธุรกิจโรงแรมเช่นเดียวกับครอบครัวของเขา บิดาของเขาและหญิงสาวเป็นเพื่อนรักกันและเป็นคู่ค้าที่ดีต่อกันมายาวนาน

 แต่เมื่อไม่กี่วันก่อนบิดาของเธอมาจากไปเพราะปัญหาสุขภาพและที่คนในบ้านต่างซุบซิบนินทากันว่าเขาตรอมใจตายตามเมียที่ตายจากไปเมื่อหลายปีก่อนเพราะทำใจไม่ได้มานาน
 
 คิมหันต์ไม่ได้รักเพียงตะวันภรรยาของเขาแบบคนรัก ก่อนหน้าที่จะแต่งงานเขาเองมี      คนรักที่ตั้งใจจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาก่อน ดังนั้นเมื่อถูกจับคลุมถุงชนเพราะสัญญาครั้งเก่า         ของผู้หลักผู้ใหญ่ แถมเจ้าสาวของเขาก็ดันยินดีที่จะได้แต่งงานกับเขามากกว่าปฏิเสธทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอ เขาจึงตั้งแง่เกลียดเธอตั้งแต่นั้น

 ถึงแม้เพียงตะวันจะเป็นหญิงสาวรุ่นน้องที่หน้าตาสะสวย แถมรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นแต่เธอกลับมีสุขภาพที่ไม่แข็งแรงนัก อีกทั้งสิ่งหนึ่งที่เขาต้องทนมาตลอดคือ ภรรยาของเขาพูดไม่ได้!
"เอกสารหย่าวางไว้ให้แล้ว กลับไปเซ็นซะ!"

 ท่าทีรังเกียจ พร้อมคำพูดเย็นชาจากปากสามีทางนิตินัย ทำให้เพียงตะวันทำได้แค่จ้องใบหน้าอีกฝ่ายด้วยความเจ็บปวด เพิ่งพ้นงานศพพ่อเธอได้เพียงวันเดียว เขาก็ยื่นคำหย่าให้เธออย่างไร้เยื่อใย สองปีที่แต่งงานกันมาไม่เคยมีสักวันที่เขาเคยรักเธอเลยจริงๆ

 ใบหน้าหวานส่ายน้อยๆ น้ำตาเม็ดโตเอ่อคลอดวงตากลมเจียนหยด ปากอิ่มสั่นระริกไร้เสียงใดๆ เวรกรรมอะไรของเธอนักหนา ถึงจะเกิดมาสวย รวย วาสนาดีแค่ไหน แต่ชีวิตดันเจอเรื่องเลวร้ายจนตัวเองเกิดอาการช็อกไม่พูดไม่จาตั้งแต่เด็ก แถมพ่อที่รักยังมาด่วนจากไปเพราะการตรอมใจตลอดหลายปี เคราะห์ซ้ำกรรมซัดสามีที่หวังพึ่งพากลับมาขอหย่า เพราะเหตุผลที่ว่าเขาไม่เคยรักเธอ

 "อย่าคิดยื้อทุกอย่างนะเพียงตะวัน สองปีที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอ เธอก็รู้ว่าฉันต้องฝืนทนอยู่กับคนแบบเธอมานานพอแล้ว"

 "...."

 "แล้วอย่าคิดไปฟ้องพ่อกับแม่ฉันล่ะ เพราะฉันจะจัดการกับเธอขั้นเด็ดขาดแน่นอน"