รายละเอียด : นางร้ายเช่นข้าชาตินี้จะขอหย่าสามีไร้ใจ!
ความรักของทั้งคู่เริ่มต้นจากความผิดพลาด ความรัก และต้องจบลงด้วยความสัมพันธ์อันเจ็บปวดของนางเพียงผู้เดียว เขาใช้วิธีสกปรกเพื่อบีบบังคับให้นางยินยอมหย่าแต่โดยดี เพื่อไปเสพสุขกับสตรีในดวงใจ โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของนาง ช่างเป็นบุรุษที่เย็นชาไร้หัวใจ เกินกว่าที่นางจะยอมอยู่เฉยอีกต่อไป
พอเสียที! ถึงทำดีให้ตายเช่นไร เขาก็ไม่มีวันรักนาง
สามปีมานี้ที่นางแต่งเข้ามาสกุลหยาง ดูท่าเขาจะไม่เห็นค่าอะไรในตัวนางอีกต่อไป ในเมื่อไม่รักแล้ว นางจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร ยินยอมหย่าและจากไปแต่โดยดี!
***อารัมภบท***
"เจ้ามีสิ่งใดให้ข้าคู่ควรเอ่ยถึงกัน"
นางเป็นเพียงบุตรสาวขุนนางระดับต่ำ บิดาของนางเป็นเพียงขุนนางเล็กๆ เขาจะสายตาสั้นไปคว้านางมาเป็นภรรยาได้อย่างไร เรื่องนี้ย่อมเกิดจากความผิดพลาด ต่อให้ผิดพลาดเช่นไรเขาก็ไม่มีทางมีใจให้
อู๋สุ่ยหลิงหัวเราะทั้งน้ำตา มีเพียงนาง เพียงนางผู้เดียวเท่านั้นที่จดจำ ยึดมั่นในคำสัญญา เฝ้ารอเขาเป็นเวลาสองปีเต็ม นี่น่ะหรือคือสิ่งที่เขาตอบแทนกับความรักอันมีค่าของนางที่มอบให้
เขากลับมองเป็นสิ่งไร้ค่าที่รอเวลาถูกทำลายทิ้ง
นางก้าวเข้าไปหาเขา ดวงตาแดงก่ำ เจ็บปวดเกินกว่าที่จะฝืนรั้งให้ทรงตัว "ผู้ใดกันบอกว่ารักข้า เป็นห่วงกังวลในตัวข้า และสัญญาว่าจิตใจจะไม่อ่อนไหวต่อสตรี มิใช่ท่านหรือ"
"เรื่องในอดีต ไม่อาจรื้อฟื้น เจ้าคิดว่าเจ้าพูดเช่นนี้แล้วจะเปลี่ยนใจข้าได้งั้นหรือ.ควรรู้ตัวเองดี ว่าเจ้าไม่ได้มีค่าอะไรให้ข้าต้องรั้งเจ้าไว้ขนาดนั้น"
"เช่นนั้นท่านแม่ทัพก็ปล่อยวางเสียเถอะ ในเมื่อข้าและท่านได้หย่ากันแล้ว เราสองคนก็ต่างเดินไปตามทางของตัวเอง จากนี้ข้าและท่านล้วนเป็นแค่คนแปลกหน้าต่อกัน หากพบก็ขอให้ทำเป็นไม่รู้จัก"