รายละเอียด : เกาะพิศวาส เกินห้ามใจ (99.-)

‘แวนดา’ นางแบบสาวลูกครึ่งไทย-ออสเตรเลียนที่แสนจะหัวดื้อ หยิ่งพยศ
และเอาแต่ใจตัวเองไม่ต่างจากคุณหนูที่ทำงานอะไรไม่เป็นเลยสักอย่างแทบจะกรีดร้องออกมาอย่างขัดใจ
เมื่อได้รู้เงื่อนไขจากมารดาว่า การที่เธอจะได้รับมรดกทั้งหมดจากบิดาชาวต่างชาติที่เสียชีวิตไปเพราะอุบัติเหตุ
นั่นก็คือจะต้องยอมแต่งงานกับหนุ่มบ้านนอกซึ่งเป็นญาติห่างๆและไม่เคยพบเจอหน้า!
เพื่อดัดนิสัยสวยเริดเชิดหยิ่งของบุตรสาวให้รู้จักโตเป็นผู้ใหญ่เสียบ้าง

‘ไวแอต ธอมป์สัน’ มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผิวสีแทน เรือนร่างองอาจเหมือนรูปปั้นเทพเจ้า
เจ้าของฟาร์มแยปปี้และเกาะสวยกลางทะเลโครอล ผู้ที่ถนัดงานในฟาร์มและดินโคลนมากกว่าจะหาเมีย
เขาไม่ชอบผู้หญิงที่ดัดจริต งี่เง่า เอาแต่ใจ และชอบทำตัวสวยเริดไปวันๆ มันน่ารำคาญสิ้นดี!
ซึ่งผู้หญิงนิสัยแบบนี้เหมาะแก่การมีเซ็กซ์ข้ามคืนแล้วเขี่ยทิ้งมากกว่าจะเอามาทำพันธุ์์เป็นแม่ของลูก!
แต่แล้วความสงบสุขของหนุ่มโสดชาวไร่ก็จบลงแบบสายฟ้าแลบ
เมื่อคุณน้าที่เป็นญาติห่างๆได้ขอร้องให้เขาพาบุตรสาวที่เป็นนางแบบดาวรุ่งกลับมาบ้านเกิดเพื่อแต่งงาน!
วินาทีนั้นมหาเศรษฐีหนุ่มชาวไร่ก็วางแผนว่า เมื่อจับตัวแวนดานางแบบสาวที่นิสัยน่ารังเกียจนั้นมาได้
เขาก็จะพาเธอไปปล่อยเกาะ! เพื่อให้อยู่กับความยากลำบากให้สาแก่ใจ!
ส่วนเรื่องแต่งงานน่ะหรือ? ลืมไปได้เลย! เพราะเขาจะแกล้งเธอ! รังแกเธอ!
และดัดสันดานยัยเด็กดื้อที่แสนดัดจริตจนกว่าจะหายพยศ!

“ฉันเกลียดคุณ เกลียดดด!”
“เชิญร้องให้เจ็บคอตายไปเลยนะ แต่ทางที่ดีเก็บเสียงเอาไว้กรีดร้องตอนที่อารมณ์ของเราถึงขีดสุดจะดีมากๆ
ผมอยากรู้ว่าคุณจะส่งเสียงดังไปถึงสวรรค์ชั้นไหนเวลาที่เราอยู่ใกล้กันจนไม่เหลืออะไรขวางกั้น
นอกจากเนื้อตัวเปลือยเปล่าพราวเหงื่อ เจือเสียงหอบหายใจที่ไม่รู้ว่าของใครดังกว่ากัน!”
คำพูดแต่ละคำของไวแอตทำให้คนกำลังคลื่นไส้เพราะถูกจับหิ้วมาอย่างไม่ปรานีโกรธจัดยิ่งกว่าเดิม
แวนดาถลึงตามองหน้าคนบังอาจทำร้ายและลักพาตัวเธอมา
“ฉันจะฟ้องแม่ว่าคุณรังแกฉันตั้งแต่ตอนอยู่บนเครื่องบินแล้ว! ว้าย! คนบ้า!”
“ขยันร้องเสียงดัง ขยันด่าผมด้วยคำเดิมๆ คงอยากให้ผมเป็นแบบที่คุณด่าใช่ไหมแวนดา!
ได้เลย เดี๋ยวผมจะบ้าให้ดู แล้วก็ไม่ต้องเอาแม่มาขู่ ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือว่าน้าแคทอยากได้ผมเป็นลูกเขย
ท่านคงจะดีใจมากกว่า ถ้าได้รู้ว่าผมทำให้ความต้องการของท่านเป็นจริง!”
น้ำเย็นจัดถูกเปิดลงมารดร่างของคนที่ยังคงยื้อยุดกันอยู่
นางแบบสาวทั้งปัดทั้งป้อง แต่ก็ยังไม่สามารถรักษาเสื้อผ้าของเธอเอาไว้ได้สักชิ้น
ขนาดกางเกงยีนส์กระชับตัวที่เปียกน้ำจนแนบสนิทติดกับผิวหนังยังถูกเขากำจัดไปจนได้
นับประสาอะไรกับ ‘ชุดชั้นในชิ้นเล็กจิ๋ว’ ที่ไม่คณามือ!