รายละเอียด : ทุก ๆ ตีสาม
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ดวงวิญญาณของภูผาจะต้องมาโผล่ที่ห้องหนึ่งซ้ำ ๆ ทุกคืนในช่วงเวลาเดิม ๆ แบบนี้
*
*
และ
*
*
"ผมนอนที่ห้องนี้ไม่ได้เหรอครับ"
น้ำชาถามขึ้นเสียงแผ่วก่อนจะช้อนตามองคนตัวสูงที่ใส่แค่ผ้าเช็คตัวพันเอวเอาไว้
'นายยังจะหน้าด้านขอนอนที่นี่อีกเหรอ เป็นฉัน ฉันไม่ตื้อหมอนี่ต่อหรอกนะ อาย!!!'
"ฉันไม่สะดวกน่ะ โทษที"
"ก็ได้ครับ ว่าแต่เรา..."
ดูเหมือนข้าวตังค์จะรู้เจตนาของอีกฝ่าย จึงรีบพูดแทรกย้ำอีกครั้ง
"ฉันไม่ซ้ำกับคนเดิม ก่อนทำฉันก็พูดแล้วนะ"
"แต่เราเป็นเพื่อนกันได้หนิครับ"
เจ้าของใบหน้าหวานมองข้าวตังค์ด้วยสายตาประกายความหวังเล็ก ๆ แต่ข้าวตังค์ก็คือข้าวตังค์
"นายไม่รู้สึกแปลก ๆ ที่คนนอนด้วยกันจะเป็นเพื่อนกันเหรอ"
"เอ่อ..."
"ฉันไม่เป็นเพื่อนกับคนที่วันไนท์สแตนด์ด้วยหรอกนะ อย่าเสียเวลาเลย"
พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที ทิ้งให้ภูผานั่งมองชายร่างขาวคนนี้อยู่คนเดียวเงียบ ๆ
'คนนิสัยแย่แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ'
*
*
ต้องมานั่งมองเจ้าของห้องเล่นท่ายากกับคนอื่นไม่ซ้ำหน้าแบบนี้ทุกคืนเช่นกัน
**********************************************************
พระเอก ข้าวตังค์ [ ไม่ใช่ ] ข้าวตัง
นายเอก ภูผา
จบแฮปปี้
**********************************************************