รายละเอียด : เศตเยาวมาลย์

ชะตาจะขาดก่อนอายุสามสิบ

นั่นคือคำทำนายดวงชะตาของ เศตวัตร ชายหนุ่มผู้ทรงอิทธิพลและมีอำนาจล้นมือ ทว่าก็ถูกตราหน้าจากคนทั้งเมืองว่าเป็นคนโหดเหี้ยมและชั่วช้ายิ่งกว่าใคร ทางเดียวที่เขาจะรอดคือต้องแต่งงานกับคนที่เป็นคู่ชะตา และสวรรค์ก็เมตตาเมื่อเขาได้พบกับ จอมขวัญ หญิงสาวที่มีปานแดงเหมือนกับคนในความฝันและมีดวงชะตาหนุนนำกัน เธอคือความหวังเดียวที่เขามี การตกลงแลกเปลี่ยนความต้องการของกันและกันจึงเกิดขึ้นนับแต่นั้น

คนหนึ่งทำเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด
คนหนึ่งทำเพื่อช่วยชีวิตของมารดา

คนหนึ่งรู้สึกรักตั้งแต่ยังไม่ได้พบ
คนหนึ่งรู้สึกหวาดกลัวจนไม่คิดว่าจะรักได้

____??? ? ???____

"เธอคงจะรู้สึกไม่สมเหตุสมผลที่ต้องผูกชะตากับคนอย่างฉัน แต่นั่นเป็นทางเดียวที่ฉันจะรอด และมันก็เป็นทางเดียวที่แม่เธอจะรอดเหมือนกัน"
"..."
"ฉะนั้นเธอคงไม่นึกถือโทษโกรธฉันหรอกใช่ไหม"
"...ถ้าการที่แม่ขวัญมีชีวิตอยู่ต่อไปได้จากการช่วยเหลือของคุณ จะต้องผูกชะตากับคุณอีกกี่รอบ ขวัญก็ยินดี"

____??? ? ???____

"เอ็งทั้งสองเป็นคู่กัน จะเรียกว่าคู่ชะตาก็ไม่ผิดนัก ดวงชะตาของพวกเอ็งส่งเสริมกันและมันมีพลังในการช่วยให้ชีวิตของพวกเอ็งมีแต่ความเจริญ
คนที่ดวงหนุนนำกันอย่างพวกเอ็งจะต้องครองคู่กันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ต่อให้มีใครหนีหายไปสุดท้ายก็จะโคจรมาพบกันในสักวันอยู่ดี
สิ่งเดียวที่จะพรากพวกเอ็งออกจากกันได้ คงมีแค่ความตายเท่านั้น"

____??? ? ???____

"พึ่งแต่งงานกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง เธอก็ขัดคำสามีซะแล้ว"
"..."
"หรือที่เคยรับปากว่าจะเป็นเด็กดี เธอก็แค่พูดไปอย่างนั้น"
"มะ ไม่ใช่นะคะ"

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละคร สถานที่ และเรื่องราวต่าง ๆ ไม่มีอยู่จริง มีการบรรยายฉากมีเพศสัมพันธ์ที่ชัดเจน มีการใช้คำผิดเพื่ออรรถรสในการอ่าน มีการกระทำและพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่เหมาะสม เช่น การสูบบุหรี่ การใช้คำพูดไม่สุภาพ และการมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน เป็นต้น

ในเรื่องจะมีการกล่าวถึงความเชื่อในเรื่องที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ รวมถึงพิธีกรรมบางอย่างที่ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเอง ซึ่งอาจทำให้ผู้อ่านเกิดความข้องใจหรือรู้สึกถึงความไม่สมเหตุสมผลได้ ทั้งนี้ผู้เขียนไม่มีเจตนานำเสนอในแง่ลบทั้งสิ้น ดังนั้นไม่ควรลอกเลียนแบบทุกกรณีและโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เซตติ้งในเรื่องจะอยู่ในช่วง 30-40 ปีก่อน ซึ่งอาจมีความคิด ความเชื่อ ตรรกะของตัวละคร และบริบททางสังคมที่ไม่เหมือนกับปัจจุบัน รวมถึงเทคโนโลยีและความเจริญในด้านต่าง ๆ ยังไม่ได้พัฒนาเท่าปัจจุบัน ดังนั้นในการอ่านขออนุญาตให้ทุกคนนึกถึงความจริงในข้อนี้ด้วยนะคะ