รายละเอียด : ยิ่งตี้ตระกูลโจว

ไป๋หลินเอ๋อร์ ลอบเข้ามายังสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจงในฐานะยิ่งตี้
สินสอดของเจ้าสาวมอบให้เจ้าบ่าว บุตรชายคนโตของตระกูลโจว เพื่อสืบหาคนรักที่ถูกจับตัวไว้
ทว่าโจวหมิงเจ๋อ เจ้าสำนักผู้เย็นชา
ปีศาจร้ายในคราบมนุษย์ บุรุษชั่วข้าสังหารคนรักนางต่อหน้า
ประทับตราบนหัวไหล่ กรีดเลือดร่วมสาบาน
เป็นตายพรากจาก ผูกสัญญาสองเรา
อยู่ร่วมใช้ชีวิตคู่กันนิจนิรันดร์ หากต้องการหนีจากอสูรร้าย มีเพียงความตายเท่านั้น
ทว่า...ตระกูลโจวมีความลับซุกซ่อนไว้
นางจะทำเช่นไรเมื่อได้รับรู้บางสิ่ง
ปีญาจตนนี้อาจไม่ใช่ปีศาจสำหรับนางอีกต่อไป?
............................................................
 ไป๋หลินเอ๋อร์  :          ลูกสาวชาวนา ปลอมตัวเข้ามาในสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจง ในฐานะ ยิ่งตี้ เพื่อตามหาชายคนรัก
โจวหมิงเจ๋อ    :          เจ้าสำนักคุ้มภัยเสวี่ยจง รูปงามดั่งเทพ แต่เย็นชา โหดร้าย บิดาของโจวจางหมิ่น
โจวจางหมิ่น   :          บุตรชายคนโต เรียกัน นายน้อย
ฮุ่ยหรู          :          ลูกพ่อค้าผ้าแพร แต่งเข้าตระกูลโจว
ชางซิงเยียน   :          นายน้อยหญิง ผู้ดูแลเสวี่ยจง
เฉียนฟาน      :          คนสนิทโจวหมิงเจ๋อ

ภายในห้องชั้นเก้าหกเหลี่ยมมีเพียงเสียงเตาถ่านเผาไหม้ตราประทับร้อน  เสียงลมกรรโชกแรงขึ้นพัดพาละอองฝนปรอยเล็กเข้ามาในห้อง นางขยับดึงโซ่ตรวนยังรัดแน่น สีหน้าหวาดกลัวขึ้นมาขณะมองแท่งเหล็กในมือโจวหมิงเจ๋อ ปลายแท่งตราประทับร้อนจนสีแดงสว่างจ้าตัดความมืดมิด
“ไม่ ท่านจะประทับตราข้าไม่ได้”
“คนในสำนักต้องถูกประทับทั้งสิ้น บ่งบอกว่าเป็นคนของเสวี่ยจงโหลว ทว่าตราประทับจะแตกต่างกันไปตามตำแหน่ง”
โจวหมิงเจ๋อคุกเข่าบนเตียงด้านหลังนาง กระชากเสื้อคลุมออกกดร่างนางลง ให้ดวงหน้าแนบฟูก ใช้ลำตัวแสนหนักอึ้งพาดตัวไว้กันนางดิ้นหนี
“หากเจ้าดิ้น ยามแผลแห้งมันจะไม่สวยเท่าไร” คำขู่นี้ไม่เป็นผลเพราะยิ่งทำให้นางรู้ได้ทันทีว่าเขาหมายใจกดแผ่นเหล็กนี้จนลึก
“เจ้าคนชั่วช้า ข้าเกลียดท่าน!!” เสียงหวานเอ่ยลอดไรฟัน แนบใบหน้านอนนิ่ง หลับตาขณะที่กระไอร้อนของตราประทับใกล้เข้ามา
“ตรานี้ เป็นรูปเสือ ซึ่งจะมีเจ้าเพียงคนเดียวที่มีสัญลักษณ์นี้” พูดจบมือแกร่งกดแท่นตราลงผิวเนื้อ
ช่า....
“อ๊า.....อ่า........ ข้าเกลียดท่านนนนน” ไป๋หลินเอ๋อร์ตะโกนสุดเสียงแข่งกันเสียงเผาไหม้เนื้อนุ่มยามแท่นร้อนกดลง
น้ำตาไหลรินด้วยความเจ็บแสบ กลิ่นเนื้อไหม้ กลิ่นควันโชยบนแผ่นหลัง ได้ยินเสียงสูดลมหายใจหนักหน่วงของชายด้านบน
“ส่วนข้าเป็นตรามังกร ซึ่งมีเพียงข้าเท่านั้นที่มีสัญลักษณ์นี้” เขายกแท่งเหล็กออกแล้วโยนทิ้ง
เคร้ง!!
“ข้า ... เกลียด... ท่าน โจวหมิงเจ๋อ” เสียงหวานนุ่มในยามนี้สั่นเทาจากความเจ็บปวดลอดไรฟันจนเป็นเพียงเสียงกระซิบ
โจวหมิงเจ๋อครางในลำคอกดหัวไหล่นางไว้จนใบหน้าจมฟูก ขยับเคลื่อนหยกยาวเข้าสู่ร่องเนื้อนุ่มสีอ่อนหวานที่ยังเลอะด้วยคราบน้ำเชื้อพันธุ์ตระกูลโจว
“อีกไม่กี่เดือน ท้องเจ้าจะใหญ่ขึ้นด้วยสายพันธุ์ตระกูลโจว อืม..”